پایگاه هواداران منچستر یونایتد – علی رغم خلق موقعیت های بسیار منچستر یونایتد برابر وستهام یونایتد در اولدترافورد؛ تیم میزبان نتوانست ضربات مناسبی به سمت چارچوب حریف روانه و به یک پیروزی حیاتی دست پیدا کند. بدین ترتیب آنها به پنجمین تساوی ۰-۰ در نه بازی گذشته دست یافتند. با توجه به باخت منچستر سیتی فرصت خوبی برای قرمزها بود که پیروزی خوب را قطعی کنند و از همسایه های پر سر و صدا فاصله بگیرند؛ اما اینگونه نشد. وستهام دو بار در نیمه اول توپ را به تیرهای عمودی دروازه زد اما در نیمه دوم به دلیل بهبود وضعیت یونایتد بخصوص در جناحین کمی عقب نشست. آدریان تنها یک سیو در تمام بازی داشت. نتیجه بازی تیم لوئیس فن خال را در رتبه چهارم جدول با اختلاف کمی از صدر قرار داد. خوب، حداقل بازی کسل کننده نبود!

فن خال به دلیل مصدومیت های تازه ای که گریبانگیر تیمش شده بود، مجبور شد که دست به تغییراتی بزند. مارکوس روخو و وین رونی در دسترس نبودند و اشلی یانگ بر روی نیمکت قرار داشت. این به معنای قرار گیری پدی مک نیر در سمت راست و متئو دارمیان در سمت چپ بود. مارسیال به عنوان مهاجم هدف استفاده شد و مروانه فلینی، ماتا و جسی لینگارد در پشت سر او قرار گرفتند که در طول بازی چندین بار جای خود را عوض کردند.

یونایتد نیاز به یک شروع سریع برای آرام کردن جو ورزشگاه داشت و به نظر می رسید که این پیغامی از سوی لوئیس فن خال است. با این وجود، علی رغم شروع نا امید کننده در سمت چپ حاصل از ترکیب جسی لینگارد و متئو دارمیان، این ترکیب دقیقه به دقیقه بهتر می شد. در سمت راست مک نیر و خوان ماتا، که هر دو در پست غیر تخصصی به کار گرفته شده بودند، نتوانستند به خوبی از آن سمت نفوذ کنند. مشخصاً بسیاری از حملات وستهام از همان سمت با هدف گیری مک نیر کم تجربه صورت گرفت.

نقشه اصلی یونایتد در ابتدای بازی حول ارسال از جناحین برای مروانه فلینی و استفاده از قابلیت های هوایی او بود. در سی دقیقه اول یونایتد هفده بار توپ را به محوطه جریمه ارسال کرد.

اما با یارگیری اوگبونا و رید با مروانه فلینی این تاکتیک آنچنان مثمر ثمر نبود. این بازیکن بلژیکی در نیمه اول مؤثرتر بازی کرد و یک موقعیت برای مارسیال ایجاد کرد که توسط وینستون رید برگشت داده شد. به غیر از این مورد در خط حمله کاملاً محو بود. بازیکن سابق اورتون تنها در ۳۳% درگیری های هوایی در طول بازی برنده شد.

قرار گیری فلینی در عمق دفاع، آوردن ممفیس در سمت چپ، ماتا در وسط و بردن جسی لینگارد به سمت راست؛ تغییراتی است که مورد انتظار بود. اما تعجب آن است که چرا این تغییرات ۷۰ دقیقه زمان برد که انجام شود.

ضمناً همانطور که پیشتر ذکر شد یک عدم توازن در سمت راست تیم وجود داشت. با بررسی نقشه حرارتی حرکتی زوج مک نیر – ماتا (شکل اول) و همچنین دارمیان – لینگارد (شکل دوم) که در زیر آمده است؛ مشخص می شود که فن خال باید در بین دو نیمه دست به تغییر در این ترکیب می زد. برخی از این مشکل تمایل ماتا به حرکت عرضی با توجه به نداشتن سرعت بود. مک نیر بیرون آمد و گیلرمو وارلا به جای او به زمین مسابقه آمد و اولین بازی خود را برای یونایتد انجام داد و کمی به بازی تیم نظم داد.

هنگامیکه مشخص شد که وارلا نمی تواند در حمله چیزی به یونایتد اضافه کند؛ بدین ترتیب او عقب تر ایستاد و در عوض به خوبی زاراته را در هنگام حملات قرمزها مهار نمود. این بازیکن اروگوئه ای اگر چه هنوز جوان و بی تجربه است اما می تواند در غیاب آنتونیو والنسیا، لوک شاو و مارکوس روخو به دلیل مصدومیت های طولانی مدت و مک نیر با مصدومیت جزئی در ناحیه زانو، بازیکنی مؤثر در ترکیب یونایتد باشد.

 یونایتد در نیمه دوم بخصوص در پانزده دقیقه پایانی با شدت و ذوق بیشتری حمله کرد. با وجود خلق موقعیت های زیاد آنها در برابر دروازه ضعیف عمل می کردند. فن خال از ناتوانی تیمش در استفاده از شانس در بازی گذشته تأسف خورده بود، اما مشکل اصلی تیم او کمبود موقعیت های خلق شده است. این بازی به عنوان بازی که یونایتد بیست شوت به سمت دروازه روانه کرد شناخته نخواهد شد، بلکه از آن به عنوان روزی که آدریان تنها یک بار مجبور به مهار توپ شد یاد می شود.

به طور مشخص بسیاری از این ضربات در ناحیه خطرناکی به توپ زده شد. یونایتد به یک گلزن قهار نیاز دارد؛ چیزی که رونی و مارسیال دور از فرم خود برای یونایتد فراهم نمی کنند.

سه تساوی پیاپی آماری جالب نیست و مردان لوئیس فن خال نیاز دارند که سه شنبه شب در آلمان با یک برد حیاتی جهت رسیدن به مرحله حذفی لیگ قهرمانان به منچستر بازگردند. حقیقتاً این وظیفه ای دشوار است.