آنالیز تاکتیکی: منچستر یونایتد ۱-۰ روستوف

پایگاه هواداران منچستر یونایتد – قرمزها با یک برد خفیف و کم هیجان ۱-۰ برابر روستوف در اولدترافورد، توانستند به مرحله ی یک چهارم نهایی لیگ اروپا راه یابند.

خوان ماتا گل پیروزی را پس از کش و قوس های فراوان با حریف روسی در نیمه ی دوم به ثمر رساند. پل پوگبا به دلیل مصدومیت در ناحیه ی همسترینگ، زمین مسابقه را ترک کرد.

ژوزه مورینیو بر سیستم آزمایش سه دفاعه ی ۳-۴-۳ که در بازی برابر چلسی استفاده کرده بود، پافشاری کرد؛ مارکوس روخو، کریس اسمالینگ و اریک بیی سه نفر خط دفاعی را تشکیل دادند. زلاتان ایبراهیموویچ بار دیگر پس از محرومیت داخلی، در دسترس بود؛ دالی بلیند و خوان ماتا، جانشین متئو دارمیان و اشلی یانگ در ترکیب یازده نفره شدند.

بازی برابر چلسی نسخه ای دفاعی از سیستم ۳-۴-۳ مورینیو به نمایش در آمد. برابر روستوف وجهه ی هجومی این سیستم در معرض عموم قرار گرفت.

نیمه ی اول نمونه ی مختصری از چیزی بود که یونایتد می تواند با این چینش، بازی را کنترل کند. هر دو بال دفاعی (wing back) در مناطق جلویی بر بازیکنان روستوف فشار وارد می کردند تا فضای لازم در کناره ها ایجاد شود. بازی دفاعی روستوف باعث شده بود که فضای کمی در میانه ی زمین ایجاد شود. گاهی تمام ۱۰ نفر آنها در محوطه ی جریمه به دفاع می پرداختند. اما باید جایی، فضایی وجود داشته باشد، درست است؟ بلیند و والنسیا خروجی یونایتد در هنگام تصاحب توپ بودند. نقشه ی حرارتی بلیند و والنسیا در نیمه ی اول، در شکل زیر آمده است.

در نیمه ی اول، دالی بلیند و آنتونیو والنسیا بیشتر به عنوان بال (Wing) و نه بال دفاعی (Wing back) بازی می کردند. این دو در ۴۵ دقیقه ی اول ۱۷ بار توپ را ارسال کردند (تصویر زیر)، اما به دلیل تجمع فلّه ای بازیکنان روستوف در محوطه ی جریمه خود و کمبود بازیکنان تهاجمی یونایتد، تعداد کمی از این سانترها به قرمزها رسید. اتکای منچستر یونایتد به گزینه های هجومی محدود خود و شکست آنها در خلق موقعیت گل، حاکی از رویکرد ضعیف آنها در جهت شکستن سد دفاعی روستوف بود. مهاجمان نتوانستند که از این سد عبور کنند، پس به دور زدن آن روی آوردند. هنگامیکه دور زدن آنها نیز با شکست مواجه شد، آنگاه هیچ روش جایگزین دیگری برای شکستن این سد نداشتند. این اتفاق بیشتر شبیه تماشای آنها در حال کوبیدن سر به دیوار آجری به مدت ۴۵ دقیقه بود!

مشکل، در نحوه ی اجرای سیستم تاکتیکی ناآشنای یونایتد بود. سه دفاع میانی و دو بال دفاعی با میل تهاجمی، برای تیمی که می خواهد با حریف دفاعی چون روستوف مواجه شود، خوب به نظر می رسد. متاسفانه مدافعان میانی یونایتد، اعتماد به نفس و یا توانایی اجرای درست نقش خود در این چینش را نداشتند. هنگامیکه توپ در اختیار یونایتد بود، آنها توپ را بین خود رد و بدل می کردند! روستوف زمان زیادی از نیمه ی اول را بدون مهاجم بازی می کرد؛ با این حال یونایتد سه دفاع مرکزی را در نیمه ی خود به شکل خطی نگه داشته بود. بدین ترتیب آرایش ۷ برابر ۱۰ به صورت متراکم در یک نیمه ی زمین شکل گرفته بود. یونایتد باید از مدافعان میانی خود جهت کمک به حفظ مالکیت و برتری عددی در نیمه ی حریف بهره ببرد. از بین این سه نفر، تنها مارکوس روخو توانای بازی با توپ و ارسال آن از بین خطوط دفاعی روستوف را دارد؛ و این حاکی از آن است که یونایتد هنگام بهره بردن از بازیکنانی که از لحاظ فنی ضعیف هستند، مانند کریس اسمالینگ، به مشکل بر می خورد.

در نیمه ی دوم قرمزها با مشکلاتی روبرو شدند. در همان دقایق ابتدایی پل پوگبا را از دست دادند و چیزی نگذشت که کنترل بازی از دست آنها خارج شد. در نیمه ی اول یونایتد به طور کامل از نظر مالکیت توپ و میدان و خلق موقعیت برتری داشت. هررا و پوگبا، بخصوص پل پوگبا، نفرات پیروز و جنگنده ی میانه ی میدان بودند.

هافبک های میانی یونایتد در نیمه ی اول درصد پاس صحیح بیشتری داشتند، اما این درصد تنها به دلیل تلاش برای حل مشکلی بود .آندر هررا و پل پوگبا در نیمه ی اول ۸۹% پاس های خود را به درستی به مقصد رساندند (تصویر بالا). ارسال رو به جلوی توپ و تلاش در جهت ایجاد موقعیت در یک سوم جلوی زمین باعث از دست رفتن بیشتر توپ می شد؛ اما این خود باعث چیرگی یونایتد بر بازی و فاکتوری موثر در جهت خلق موقعیت بود.

در مقابل، خط میانی یونایتد در نیمه ی دوم کم اثرتر، خالق موقعیت های اندک و دارای کنترل کمتر بر بازی بود. فلینی و هررا درصد پاس صحیح بالاتری نسبت به نیمه ی اول داشتند (۹۲% در مقابل ۸۹%)، اما این رقم نمایانگر نوع پاس هایی بود که رد و بدل می کردند (تصویر بالا نحوه ی پاس کاری هررا و فلینی در نیمه ی دوم را نشان می دهد). اغلب امن ترین گزینه ی در دسترس را انتخاب می کردند، بدین ترتیب یونایتد به حفظ مالکیت در همان مناطق نیمه ی اول (نیمه ی خودی!) پرداخت؛ تنها الگوی بازی کمی به دروازه ی یونایتد نزدیک تر شد! یونایتد به دنبال روان تر کردن بازی خود بود؛ در این بین روستوف به خلق موقعیت بروی دروازه ی سرخیو رومرو می پرداخت.

منچستر یونایتد چه در بازی خانگی و چه بیرون از خانه، برابر روستوف به مشکل برخورد. داستان کلیشه ای مبنی بر سختی بازی برابر تیم های اروپای شرقی بار دیگر در این مسابقه اثبات شد؛ ژوزه مورینیو باید از صعود تیم خود به مرحله ی بعد در یک هفته ی شلوغ با ۳ بازی سخت راضی باشد. اینکه آینده برای شیاطین سرخ چگونه رقم می خورد، مورد بحث و پیش بینی همگان است؛ اما آنچه که مشخص است فاصله ی آنها با صدر جدول لیگ برتر، حذف از جام حذفی و صعود به جمع ۸ تیم برتر لیگ اروپا می باشد.

شاید فینال دیگری در سال اول حضور مورینیو در یونایتد تجربه شود …