آنالیز تاکتیکی: وست برومویچ ۰-۲ منچستر یونایتد

پایگاه هواداران منچستر یونایتد – منچستر یونایتد بردی راحت و با نتیجه ی ۲-۰ در خانه ی وست برومویچ آلبیون کسب کرد تا روند بدون باخت خود را به ده بازی پیاپی برساند.

ژوزه مورینیو سه تغییر در ترکیب تیم برنده در بازی میان هفته برابر کریستال پالاس ایجاد کرد. آنتونیو والنسیا بار دیگر به جایگاهش در دفاع راست برگشت، متئو دارمیان جایگزین دالی بلیند در دفاع چپ و جسی لینگارد به جای خوان ماتا در ترکیب اصلی فراخوانده شد. ماتا کنار آنتونی مارسیال بروی نیمکت یونایتد نشست.

گنجاندن جسی لینگارد باعث تعجب بسیاری از طرفداران یونایتد پیش از شروع مسابقه شد، واکنش ها در شبکه های اجتماعی به گونه ی مورد علاقه ی بازیکن تیم ملی انگلستان نبود. او منتقدان خود را در همان پنج دقیقه ی ابتدایی مسابقه وادار به سکوت کرد؛ جسی این را با فراری عالی و فرستادن توپ برای ایبراهیموویچ انجام داد و زلاتان با ضربه ی سر یونایتد را پیش انداخت.

فقط در عرض چند دقیقه، لینگارد علت حضور خود در ترکیب اصلی را به همگان نشان داد. در نبود مخیتاریان به دلیل مصدومیت، منچستر یونایتد با مشکل سرعت در انتقال توپ مواجه شد و به همین دلیل به سرعت و قدرت نفوذ لینگارد با/بدون توپ نیازمند بود. دویدن لینگارد در فضای پشت سر آلن نیوم هم زمان با اولین توپ ارسالی برای ایبراهیموویچ بود؛ این دقیقاً آن کیفیت ضد حملاتی است که یونایتد در چندین فصل گذشته آن را از دست داده بود. سرعت، بازی در عرض و قدرت تمام کنندگی معیارهایی است که به دوران سر الکس فرگوسن بر می گردد.

عملکرد لینگارد تنها محدود به همان تک حرکت دقیقه پنجم مسابقه نمی شود، انرژی و پویایی وی در لحظات بدون توپ برای پیروزی یونایتد امری مهم بود. به جز مخیتاریان، لینگارد تنها بازیکن هجومی یونایتد است که چنین سطحی از شدت و تنوع بازی بدون توپ را برای قرمزها به ارمغان می آورد. او نزدیک مدافعان حرکت کرده و در فضاهای پشت سر آنها فرار می کند، با تحرک خود برای دیگران فضای مناسب (تصویر زیر) فراهم می آورد. به عبارتی بهتر، او در مجموع سرعت یونایتد را در فاز هجومی افزایش می دهد.

او در زمان های اندک به صورت انفجاری عمل می کند. در سمت راست بازی را شروع می کند و آزاد است که در تمام زمین حرکت کند. تمایل وی به حرکت در فضاهای خالی، علاقه ای مشابه در هم تیمی های وی ایجاد می کند تا موقعیت خود را بارها در طور مسابقه جا به جا کنند. یونایتد در حرکات هجومی برابر وست بروم روان بازی می کرد و کنترل بازی را با مالکیت خود به دست آورده بود. جدای از پاس گل لینگارد، او ۹۱% پاس های خود را به درستی به مقصد رساند (تصویر زیر) و در تمام طول زمان بازی از توپ به خوبی استفاده می کرد؛ اما این نرخ بهره وری وی در طول مسابقه و بدون توپ بود که بیشتر به چشم می آمد.

در طرف دیگر مسابقه، وست برومویچ، شب خوبی را سپری نکردند. نقطه ی قوت اصلی آنها در این فصل، توانایی آنها در فراهم کردن توپ های بلند برای سالومون روندون با استفاده از برتریشان در فضاهای باز است. به طور مشخص در نیمه ی اول، وست بروم در فضاهای هجومی به فرم بسته تری بازی می کرد و اینگونه خلاقیت ترکیب سه نفره ی کریس برانت، ناصر چادلی و مت فیلیپس به ندرت در فضاهای باز صاحب توپ شد. آنها در این نیمه ۸۱% پاس های خود را به مقصد رسانده (تصویر زیر) و تنها ۴ بار توانستند که توپ را برای یکدیگر ارسال کنند. این آمار در نیمه ی دوم به ۷ مرتبه رسید و به سادگی برای مهاجمی که حداقل تا به امروز در فرمی عالی به سر می برد، کافی نبود.

روندون برابر منچستر یونایتد از مابقی هم تیمی های خود حالت انزوا پیدا کرده بود و در لحظات هجومی تنها سه بار در محوطه ی جریمه ی حریف ظاهر شد. بهترین عملکرد او در طول مسابقه برابر فیل جونز و مارکوس روخو بود که از بد شانسی آلبیون، روندون معمولاً در چنین درگیری هایی نفر دوم است! (معمولاً بازنده است) تنها ۵۶% از پاس های او سالم بوده است و در طول بازی تنها دو بار برای گل زنی شانس خود را امتجان کرد. در نیمه ی دوم، سرافکندگی وی در طول مسابقه باعث جوش آوردنش شد و این بازیکن ونزوئلایی به صورت مارکوس روخو سیلی زد.

نمایش کند هجومی وست بروم باعث برجسته تر شدن عملکرد دفاعی یونایتد از آغاز تا پایان مسابقه شد. قرمزها هیچگاه در معرض دریافت گل تساوی یا لغزشی که منجر به کم شدن فاصله شود، نبودند؛ از این جهت باید سپاسگزار تأثیر آرام بخش مایکل کریک باشند.

اگر چه اغلب در این مورد بحث می شود، اما تأثیر کریک بر تیم معمولاً کمتر مورد بحث قرار می گیرد. همیشه در موقعیت حفظ توپ، مایکل یک گزینه ی خوب است که توپ را به وی بسپارند و او توپ را به جلو حرکت داده و کمتر مالکیت توپ را از دست دهد. کمتر می توان بازیکنی را پیدا کرد که تا این حد در مالکیت توپ مؤثر باشد و در عین حال دقت و ثبات را نیز به ارمغان آورد. تصویر بالا چیرگی مؤثر کریک (۹۲% پاس صحیح) در مناطق میانی زمین را نشان می دهد. روند کلی پاسکاری وی رو به جلو بوده و در هر موقعیتی برای این تلاش کرده است. به عنوان یک نمونه از توانایی های پاسکاری می توان به صحنه ی گل دوم اشاره کرد (تصویر زیر) که چگونه او با حرکت در بین خطوط و پاس حساب شده اش، فضا و زمان کافی را برای وین رونی ایجاد کرد تا در نهایت رونی بتوانند زلاتان را در قلب خط دفاعی آلبیون صاحب توپ کند و ایبراهیموویچ به شانزدهمین گل این فصل خود دست یابد.

حال یونایتد سه بازی پشت سر هم خود در لیگ برتر را برده و در فاصله ی نزدیکی با ۴ تیم برتر قرار دارد. آنها حرکتی مثبت را شروع کرده اند و مورینیو در نهایت بهترین ترکیب خود را پیدا کرده است. به دست آوردن نتایج مناسب برای کسب شرایط مطلوب باعث می شود که تیم ژوزه مورینیو خود را آرام آرام در جدول بالا بکشد.

با فرم باورنکردنی چلسی، انتظار قهرمانی کمی سخت گیرانه است؛ اما اتفاقاتی سخت تر نیز افتاده است …