اختصاصی پایگاه هواداران منچستریونایتد – بررسی عملکرد منچستریونایتد در آگوست و سپتامبر در فصل ۲۰۱۷-۲۰۱۸

با رسیدن به بازی‌های ملی و تعطیلی مسابقات باشگاهی، فرصت مناسبی است تا مروری بر ۷ هفتۀ اول لیگ برتر و بررسی عملکرد منچستریونایتد و نقاط ضعف و قوت آن داشته باشیم.

نقاط روشن :

۱.شروع خوب منچستریونایتد در فصل جدید بیش از همه چیز مرهون استحکام دفاعی خوب تیم است، اوج‌گیری دوبارۀ فیل جونز و اضافه شدن نمانیا ماتیچ مهم‌ترین فاکتورهای تاثیرگذار در نتایج خوب تیم است که باعث شده است تیم در کنار منچسترسیتی بهترین خط دفاع لیگ را داشته باشد، خط دفاعی خوب از مهم‌ترین عوامل موفقیت یک تیم و شاید به قول سرالکس فرگوسن کلید قهرمانی لیگ برتر در داشتن دفاع خوب است، کما اینکه تیمی مثل برنلی با استحکام دفاعی قابل توجهی که تا به اینجای فصل از خود نشان داده، توانسته است بالاتر از لیورپول در ردۀ ششم جدول قرار گیرد. از بازی‌های خوب فیل جونز و عملکرد عالی دخه‌آ که بگذریم نقش ماتیچ بسیار حیاتی و کلیدی است، علیرغم عمق بالای تیم در خط هافبک تصور نبودن ماتیچ در میدان و جایگزینی‌اش با هافبک‌های دیگر تیم سخت است. پوشش اشتباهات وینگرها و بازیکنان هجومی، قطع توپ‌های بی‌نقص، حفظ جریان بازی و نظم بخشیدن به حرکت تیمی مهم‌ترین چیزهایی بوده که تا به اینجای فصل از ماتیچ دیده‌ایم. ماتیچ تلفیقی از خصوصیات هافبک دفاعی تخریبی، هافبک نگه‌دارنده (هولدینگ) و خصوصیاتی از یک رجیستا (اصطلاحی ایتالیایی‌ که برای هافبک‌هایی مثل پیرلو به کار می‌رود و اگر بخواهیم نمونه‌هایی از خاستگاه آن را مثال  بزنیم پیانیچ و مارکیزیو در یوونتوس) را دارا است و می‌شود گفت مهرۀ گمشدۀ ترکیب فصل پیش تیم است. اگر به گفتۀ خودش رجوع کنیم که گفته هنوز آمادگی فیزیکی صددرصد را بخاطر تمرینات انفرادی پیش‌فصل ندارد، باید بسیار امیدوار باشیم که ماتیچ حتی از این هم بهتر خواهد شد، هر چند استمرار همین کیفیت فعلی هم برای ادامۀ فصل کفایت می‌کند. آمار گویای همه چیز است.

۲.علیرغم انتقاداتی که وجود دارد آمار حاکی از آن است که مارسیال و راشفورد نقش تاثیرگذاری در گل‌های به ثمر رسیدۀ تیم داشته‌اند، راشفورد ۵ گل زده و ۴ پاس گل داده است، مارسیال آمار بهتری دارد: ۵ گل و ۶ پاس گل. اگر برخی نکاتی که در ادامه ذکر خواهیم کرد را فاکتور بگیریم، وجود این دو بازیکن و چرخش مدام بین آن‌ها در طول بازی‌ها از مهم‌ترین عوامل موفقیت تیم به ویژه در دقایق پایانی بازی‌هاست.

۳.لوکاکو: یک گلزن درجه یک که بار گلزنی تیم را به دوش می‌کشد، ۱۱ گل به ثمر رسانده و تا همین جای فصل آمار درخشانی دارد، فارغ از برخی مسائل که در بخش دیگر این مطلب خواهیم گفت، لوکاکو برتری هوایی در خط حمله و استارت‌های انفجاری پشت مدافعان را توامان به تیم آورده است، که دومی فاکتوری است که فصل پیش با وجود زلاتان چندان تحقق نمی‌یافت. فیزیک استثنایی او کار را برای مدافعان حریف در توپ‌گیری و ضربات سر سخت می‌کند و با ادامۀ این روند آقای گلی لیگ برتر به هیچ وجه دور از دسترس او نیست، آخرین باری که کفش طلا به مهاجمی از منچستریونایتد رسید یادتان هست؟ رتبۀ تیم در آن فصل چطور؟

نقاط تاریک:

۱.دفاع چپ:

پاشنۀ آشیل تیم، جایی که تغییرات فراوان در آن جواب نداده است، پاس گل‌های خوب اشلی یانگ و سانترهای دقیقش را اگر کنار بگذارید، او گزینۀ مطمئنی برای این پست نیست، حتی در بازی خانگی آسان مقابل کریستال پالاس هم اشلی یانگ در فاز دفاعی اشتباهات عجیبی داشت، یانگ از نظر تهاجمی یک مکمل عالی برای تیم است، اوورلپ‌های خوب و حرکات تکنیکی خوب و سانترهای عالی باعث شده تا در زمان حضور یانگ در زمین حملات تیم بین جناح چپ و راست پخش شود و تنها منحصر به حرکات والنسیا نباشد، اما مشکل وقتی به وجود می‌آید که تیم در فاز دفاعی است، جایی که یانگ در آن ضعیف است، تصور کنید یانگ قرار است روبروی محمد صلاح، پدرو، دله الی، اریکسن ، استرلینگ دی‌بروینه و … بازی کند، با توجه به سابقۀ نه‌چندان خوبش در دادن خطا در نقاط حساس زمین و گرفتن کارت، در صورت استفاده از یانگ در این بازی‌ها سمت چپ خط دفاعی نقطۀ آسیب‌پذیری خواهد بود، جایگزین‌ها هم اوضاع چندان مناسبی ندارند، بلیند اگر از یانگ بدتر نباشد بهتر نیست، دارمیان مدافع چپ تخصصی نیست و نمی‌تواند در فاز هجومی کمکی به تیم بکند، لوک شاو فاصلۀ زیادی با روزهای خوبش در ساوتهمپتون و بازی‌های اولش برای منچستر دارد و روخو هم که در مقاطعی از فصل پیش در سمت چپ نمایش نسبتا قابل قبولی داشت، مصدوم است. باید دید در ادامۀ کار و در مقابل بازیکنان سرعتی لیورپول مورینیو چه تدبیری برای این پست خواهد اندیشید.

۲.نبود عرض کافی در تیم:

وجود وینگرهای غیرتخصصی مانند ماتا و مارسیال و راشفورد باعث شده تمایل تیم به سمت مرکز میدان بیشتر باشد و توانایی تیم برای عرض دادن به بازی کافی نباشد، مشکلی که در بازی‌هایی مثل بازی با ساوتهمپتون و استوک خود را نشان داد، کافی است یکی از بازی‌های اینتر در این فصل یا فقط گل‌هایشان را دیده باشید، پریشیچ با حرکات ویرانگرش در کنار خط طولی زمین و سانترهای خوبش پایه‌گذار گل‌های زیادی برای اینتر شده است. اصرار مورینیو برای خرید او بی‌دلیل نبوده و این مشکل در بازی‌هایی که تیم برای خلق موقعیت به مشکل می‌خورد بیشتر به چشم می‌خورد. باید دید آیا در ادامۀ فصل بازیکنانی چون مارسیال و راشفورد خواهند توانست این معضل را حل کنند یا نه.

۳.مصدومیت و تقویم فشردۀ بازی‌ها:

تا همین جای کار آمار مصدومیت‌های تیم بالاست، پوگبا، زلاتان، روخو، کریک، فیل جونز و لوکاکو که مصدومیت برخی مثل لوکاکو و کریک و جونز جزیی است ولی روخو و زلاتان و پوگبا دو یا سه ماه در دسترس نخواهند بود و برگشت از مصدومیت و پیداکردن فرم خوب هم خود مساله‌ای دیگر است، اما فشردگی بازی‌ها احتمال افزایش این مصدومیت‌ها را در برخواهد داشت. بازی‌های ملی اکثرا مصدومیت و اثرات سوء خود را بر تیم دارند و پس از آن بازی‌های فشرده‌ای در پیش است لیگ برتر، لیگ قهرمانان و لیگ‌کاپ، بازی‌هایی که در آن رقبایی چون لیورپول و چلسی و تاتنهام را پیش رو خواهیم داشت. حفظ قوای نفرات اصلی برای این بازی‌های مهم ماموریت سختی است که خود مورینیو هم در یکی از مصاحبه‌های اخیرش بر اهمیت آن تاکید کرد.

نقاط مبهم:

۱. نقش لوکاکو در حفظ توپ و شکل دادن به ضد حملات:

لوکاکو علیرغم آمار فوق‌العاده‌اش و تنوع گل‌های زده‌اش نقطه ضعفی دارد که در سایه نتایج خوب تیم و گلزنی‌اش چندان به چشم نیامده، دیه‌گو کاستا را در فصولی که به همراه چلسی قهرمان شده به یاد بیاورید، کاستا مهاجمی درجه یک در زمینۀ حفظ توپ و شکل بخشیدن به ضد حملات است، تیم تحت فشار است و تنها کاستا آن جلو ایستاده، با یک دفاع حساب شده توپ به کاستا می‌رسد و او با طمانینه و ریتمی مناسب توپ را به سمت زمین حریف می‌برد تا هازارد، پدرو، ویلیان فابرگاس و … عناصر تهاجمی تیم در کناره‌ها اضافه شوند، لوکاکو عملکرد بدی در این زمینه نداشته است، حتی در برخی موقعیت‌ها او هوشمندی فوق‌العاده‌ای از خود نشان داده است، پاس چهل متری او به مارسیال در بازی مقابل زسکا مسکو بهترین نمود این کیفیت بازی اوست، هررا توپ را قطع می‌کند، ماتیچ طبق معمول مناسبت‌ترین حرکت را به اقتضای جریان بازی انجام می‌دهد و پاس تکضرب به لوکاکو می‌دهد، مارسیال از سمت چپ آمادۀ گریز است و لوکاکو از میانۀ زمین پاسی استثنایی برای او میفرستد و از دایرۀ میانی زمین به سمت محوطه فرار می‌کند و با یک جایگیری عالی سانتر مارسیال را با ضربۀ سر به گل تبدیل می‌کند. اما استمرار این روند چیزی است که منچستر را در ضد حملات به یک تیم زهردار و وحشتناک تبدیل خواهد کرد. در بازی‌های گذشته صحنه‌هایی بوده که استپ‌های نامناسب یا پاس‌ اشتباه از سوی لوکاکو تیم را در موقعیت خطرناکی قرار داده که برخی از آن‌ها با پوشش مناسب ماتیچ، فلینی یا پوگبا خنثی شده ولی بعضا منجر به ضدحملات خطرناکی شده است، انجام یک چنین اشتباهی در یک بازی مهم مقابل تیمی که توان انتقال توپ سریع از فاز دفاع به حمله را دارد (منچسترسیتی، لیورپول و چلسی ) می‌تواند تاوان بدی به همراه داشته باشد، این فاکتور در بازی منچستر بسیار مهم است، تیمی که تا به اینجا تمامی عناصر آن در اجرای استراتژی‌های تدافعی کم‌نقص عمل کرده‌اند، اما در لحظات از دست دادن توپ توسط مهاجم تیم در فاز حمله، ساختار دفاعی تیم متزلزل است و آسیب‌پذیری بالایی متوجه تیم خواهد بود.

۲.خلاقیت یا فیزیک بدنی؟

با مصدومیتی که برای پوگبا به وجود آمده است فاکتور خلاقیت در تیم کمرنگ‌تر شده است اما در نقطۀ مقابل تیم موفق شده است از عاملی که نقطۀ قوت تیم است برای پوشاندن این خلا استفاده کند، ترجیح فلینی به هررا در راستای اجرای این تاکتیک است، باید نظاره‌گر باشیم و ببینیم در ادامۀ فصل و در بازی‌های مهم مورینیو کدام شیوه را ترجیح خواهد داد، با بودن پوگبا مورینیو هر دو عامل را همزمان در دست داشت، اما مصدومیت پوگبا انتخاب مورینیو را مهم خواهد کرد، هرچند حدس زدن اینکه ترجیح مورینیو چه خواهد بود چندان کار سختی نیست.

۳.عملکرد تیم مقابل تیم‌های بزرگ:

تا به اینجای کار حریفان منچستر از تیم‌هایی بوده‌اند که آمادگی خوبی نداشته‌اند، هر چند در بین آن‌ها اورتون و لستر دیده می‌شوند، اما این دو تیم به ویژه اورتون از فرم مناسب خود دور هستند. بازی سخت مقابل ساوتهمپتون و مساوی مقابل استوک سیتی نقاط مبهم تیم هستند که تکرار آن‌ها در ادامۀ فصل می‌تواند به مساوی‌ یا باخت منجر شود که با توجه به فرم خوب منچستر سیتی اهمیت بردن بازی‌های این‌چنینی بسیار زیاد است. از طرفی بهترین تیمی که منچستر با آن مواجه شده است الان ردۀ ۱۲ام جدول است و تمامی تیم‌هایی که با آن‌ها بازی کرده‌ایم در رتبه‌های ۱۲ به پایین جدول هستند، ادامۀ فصل و بازی با ۵ تیم بزرگ و تیم‌هایی مثل واتفورد و برنلی و نیوکاسل که این فصل فرم خوبی دارند، نشان خواهد داد که آیا منچستر مورینیو مدعی اول قهرمانی است یا نه. در لیگی که صدرنشین فعلی آن دو بازی حساس را با برد پشت سر گذاشته است.

۴.عملکرد مدافعان مقابل تیم‌های بزرگتر:

تا اینجا عملکرد خط دفاعی تیم عالی بوده است، از دروازه‌بان تا مدافعان، ۶ کلین شیت در ۷ بازی ، اما بازی‌های حساسی در پیش هستند و نقطۀ ابهام این تیم این است که مدافعانش در هیچ کدام از رقابت‌های این فصلشان (منهای سوپرکاپ اروپا) مقابل مهاجمان طراز اول بازی نکرده‌اند.

اما در نهایت باید گفت هنوز برای قضاوت در مورد ماراتن نفس‌گیر این فصل لیگ جزیره زود است، جایی که با اوج گرفتن هری کین، کم‌کم صدای پای تاتنهام می‌آید، چلسی علیرغم باخت به سیتی در زمین خودی و با وجود دشواری کارش در ادامۀ فصل با مصدومیت موراتا، با بردن اتلتیکو در زمین خودی نشان داد همچنان تیم خوبی است. آرسنال که تیم سوم خود را در لیگ اروپا بازی می‌دهد و انرژی خوبی برای ادامۀ فصل دارد و کم‌کم نتایج خوبی می‌گیرد و منچسترسیتی که تا به اینجا مهم‌ترین رقیب منچستریونایتد برای قهرمانی است، منچستری که طرفدارانش در حال تجربه کردن امیدبخش‌ترین روزهایشان پس از سرالکس فرگوسن هستند.