پایگاه هواداران منچستریونایتد در ایران

احتمالا غم انگیز ترین چیز برای هواداران منچستریونایتد در شب باخت 2-0 برابر المپیاکوس این بود که این شکست اصلا شوکه کننده و غیر منتظره نبود. ولی با این وجود، چطور ممکن بود؟ این فصل شیاطین سرخ از رقابت های FA  کاپ توسط سوانزی سیتی حذف شدند، و در لیگ کاپ نیز توسط ساندرلند، و البته باخت به تیم هایی مانند وستبروم، استوک و نیوکاسل و امثالهم.

اما یک نفر هست که ظاهرا از این شکست سورپرایز شده؛ دیوید مویس بعد بازی در گفت گو با اسپورتینگ لایف گفت :

این بدترین بازی ما در اروپا بود. این یک نمایش واقعا ضعیف بود. ما هرگز چیزی را خلق نکردیم و شایسته هیچ چیزی نبودیم و این بخاطر روش بازی ما بود.

ما با فرم خوبی راهی این دیدار شدیم و امادگی ذهنی خوبی داشتیم، اما این موضوع در بازی اصلا دیده نشد. من کاملا غافلگیر شدم. من اصلا ندیدم که در ان سطح بازی کنیم.اصلا ندیدم.

این رقابتی است (لیگ قهرمانان) که هواداران یونایتد خواهان پایان یافتن ان در زود ترین مرحله ممکن هستند، اما یکی از معدود نکات مثبت این دوره راحت رسیدن انها به مرحله حذفی بود. اما همین معدود تفکرات مثبت در یونان با عملکردی که از خود نشان دادند از ذهن هواداران پاک شد؛ که انها را در شرایط دشواری در بازی برگشت قرار می دهد.

در سالهای گذشته، ممکن بود کسی تصور کند که یک پیروزی 3-0 خانگی در برابر تیمی مثل المپیاکوس نباید خیلی سخت باشد، اما در حال حاضر، به نظر می رسد الدترافورد باید از یونایتد ترسو بجای یونایتد جسور در سالهای قبل پذیرایی کند.

نقطه ای که باید روی ان دست گذاشت مشخصا مویس است. بهرحال مربی سابق اورتون بازیکنانی را که تحت نظر سر الکس فرگوسن بسیار منسجم قهرمان لیگ شده اند را اساسا تغییر داد.

خیلی راحته که برای مویس متاسف بود. مشخصا که او واجد شرایط چنین شغل عظیمی نبود، اما احتمالا این (شغل) چیزی است که او نمیتوانست رد کند.

اگرچه مویس تنها میتواند با چیزی که برایش باقی مانده کار کند، و رفته رفته این موضوع که بازیکنانی که فرگوسن برای جانشینش به ارث گذاشته قابلیت بازپس گیری لیگ را ندارند واضح تر میشود، اما دسته ای از بازیکنان که یا در حال افت و تنزل هستند یا اساسا کیفیت لازم را برای حضور در ترکیب اولیه را ندارند، همان هایی هستند که تنها با نبوغ و اراده سرمربی سابق میتوانستند در کنار هم چیده شوند و قهرمان شوند.

این یک حس خشن و بی رحمانه است که یک بازیکن را بعنوان مقصر چنین نمایش بی روحی بدانیم، اما تام کلورلی سمبل و نماد چیزی است که یونایتد در این فصل به ان تبدیل شده است و در واقع معادل مویس در زمین مسابقه است.

درست مانند مربی اش، کلورلی به خودی خود در شغلش بد نیست، اما اشکارا برای تیمی مثل یونایتد به اندازه کافی خوب نیست. در همکاری با مایکل کریک در میانه میدان، کلورلی نصف یک همکاری منصفانه را انجام نمیدهد. همکاری ای که در ان هر دو بازیکن در یک چیز بخصوص خوب نیستند و هرکدام در یک سری امور سر رشته دارند و یکدیگر را کامل میکنند (که چنین چیزی دیده نمیشود). تیم های بزرگ، حتی تیم ها خوب بر پایه چنین بازیکنانی ساخته نمی شوند.(همکاری که می باید بین مربی و باشگاه هم باشد؛نواقصی که بازیکنان و باشگاه دارد با دانش و خرد مربی تکمیل شود)

چیزی که حتی بیش از این غیرقابل توضیح می باشد، انتخاب تام کلورلی بجای عدنان یانوزای است. البته مویس قصد داشت که از استعداد فوق العاده و جوانی مثل یانوزای محافظت کند، اما با وجود عدم امکان استفاده از ماتا، مضحک است که تنها فرد خلاق تیم بجز ماتا (یانوزای) بخاطر کلورلی از قلم بیوفتد. مویس در گفتگو با خبرنگار گاردین، جیمی جکسون گفت:

من از هفته پیش تصمیم گرفته بودم که کلورلی را به زمین بفرستم و از عدنان در مواقع لازم استفاده کنم و از او در این بازی استفاده نکنم.

همچنین در گفتگو با دیوید مک دانل از دیلی میرورگفت :

یک چیز خوب که وجود دارد اینست که بازی برگشتی هم درکار است.

این گونه طرز فکر و گرایش، توسط بازیکنانی که در اختیار دارد منعکس میشود؛ چیزی که سه شنبه شب و البته سیر قهقرایی یونایتد زیر دست مویس را توضیح میدهد.