پایگاه هواداران منچستریونایتد در ایران

به بهانه انجام اخرین بازی اسطوره ای که کم در موردش صحبت می شود.

برایان رابسون در سال 1994 دو روز پیش فوتبال را در پیراهن عشقش کنار گذاشت و برای خدمت به یونایتد هر کاری که به صلاح باشگاه بود را انجام داد و نه به دنبال پول بود و نه شماره ای خاص و نه حقوقی بالا.

او تنها دوست داشت در تئاتر رویاها بازی کند و با هواداران به شادی بپردازد اما کمی او فراموش شده است و کمتر کسی او را در حدی که هست مورد ستایش قرار می دهد.

او کسی بود که بیشترین کمک را به فرگی انجام داد تا از یک تیمی که ذر خطر سقوط به دسته اول بود یونایتدی را بسازند که پرافتخار ترین تیم بریتانیا می باشد.

او کسی بود که به تنهایی ناجی یونایتد بود و یونایتد اولین قهرمانی خود در حذفی را بعد از نزولش با فرگوسن و دو قهرمانی اول خود در لیگ را با کمک رابسون بدست اورد.

شاید او برای نسل جدید هواداران به اندازه ی گیگز و اسکولز و حتی جوانترهایی مانند رونالدو و رونی محبوب نباشد اما بدون شک سطحی به مراتب بالاتر را دارا بود  و شایسته ستایش بسیاری است.

او کسی بود که به کلاس 92 کمک کرد تا پیشرفت کنند و هر کدام برای خود یکی از بهترین های تاریخ یونایتد شوند.

او کسی بود که هنگامی اریک کانتونا به یونایتد امد پیراهن شماره 7 را که همه می دانند در یونایتد چه مفهومی دارد به او داد تا روحیه ی او بالا برود و خود دو سال اخر را با شماره 12 برای یونایتد جنگید.هنگامی که از او در مورد این کار سوال کردند او گفت:

“به این ارم نگاه کنید.این ارم برای من مهم تر از هر چیزی در جهان است.”

او کسی بود که فرگی در موردش گفت:

“بازیکنان بزرگ در یونایتد کم نبودند و کاپیتان های بزرگ هم به این ترتیب اما رابسون از نظر من بزرگترین کاپیتان و شماره هفت یونایتد است.”

او تمامی فاکتورهای یک اسطوره به تمام معنا را دارد.او هیچگاه برای افزایش حقوقش از ترک باشگاه صحبت نکرد.او هیجوقت وسوسه حضور در تیمهایی مانند رئال نشد.او هیچوقت برای تمدید شرط های عجیب مانند حضور بازیکن خاص را نگذاشت و تنها یک موضوع برایش مهم بود ان هم بازی در پیراهن یونایتد.

دوست داریم چون دوست داشتنی هستی.