پایگاه هوادارن منچستریونایتد در ایران – اختصاصی
امروز ، سوم می ، سالگرد فینال جام حذفی انگلستان در سال 1958 است . جایی که منچستریونایتد ، که پس از فاجعه مونیخ ، در تکاپو برای ثبات گرفتن است و مانند مستی است که در همه مسابقات تلو تلو میخورد ، باید در فینال مسابقات FA Cup که قدیمی ترین مسابقات فوتبال در جهان بود ، به مصاف تیم آماده بولتون میرفت .
خیلی ها یونایتد را از پیش بازنده دانسته بودند . حدس آنها درست بود . یونایتد با وجود بازی زیبایی که ارائه داد ، نتوانست بر قدرت بولتون واندرز ، چیره شود . این مسابقه با نتیجه 2 بر صفر که هر دو گل را لفت هاوس به ثمر رسانید ، به نفع بولتون به پایان رسید .
نکته قابل توجه مسابقه این بود که دو تیم را کاملا بازیکنان بریتانیایی تشکیل میدادند و البته مربیان بریتانیایی بر روی نیمکت دو تیم نشسته بودند .
جیمی مورفی ، دستیار سر مت بازبی ، وظیفه این را داشت که در غیاب پیرمرد اسکاتلندی ، تیم را به بهترین شکل مدیریت کند .
از تمام این داستان ها که بگذریم ، نکته قابل توجه بازی ، پس از سوت پایان بازی رخ داد . هواداران یونایتد ، نه به خاطر باخت ، بلکه به خاطر تعصب بازیکنان و به یاد جان باختگانشان اشک میریختند . هوادارن بولتون نیز به هواداران یونایتد دلداری میدادند . این تمام کار نبود .
شگفتی واقعی وقتی رخ داد که ، کاپیتان بولتون ، بلانش فلاور ، جام قهرمانی را به طور نمادین ، به بازیکنان تیم منچستریونایتد اهدا کرد و در این باره گفت که قهرمانان اصلی ، بازیکنان یونایتد هستند که به همه ما نشان دادند در اوج سختی ها نیز نباید تیم را ترک کرد .
سر مت بازبی هم که به تازگی از تخت بیمارستان رها شده بود ، در یک سخنرانی احساسی در ورزشگاه ملی انگلستان ، نوید یک یونایتد قوی تر را داد و تنها ده سال زمان خواست تا در اروپا ، یونایتد را بر تخت پادشادهی بنشاند .
۰ Comments