پایگاه هواداران منچستریونایتد در ایران – هفته پیش آرسن ونگر با بیان این مطلب که باشگاه منچستریونایتد برخلاف آرسنال آرامش سابقش را برای بازیکن سازی و پرورش جوانانش ندارد، سبب بحث هایی بین هواداران یونایتد شد.

“ما می خواهیم منابع مالی قدرتمندتر را با باور به فلسه و سیاست خود ترکیب کنیم. این بدان معنی است که ما به دادن شانس به بازیکنان جوان و ساختن بازیکنان از درون باشگاهمان با فرهنگمان ادامه می دهیم. سپس، اگر امکان خرید بازیکنان استثنائی وجود داشته باشد، امروز ما می توانیم رقابت کنیم. ولی این پایه سیاست ما نخواهد بود”

“شما می توانید به بارسلونا یا منچستریونایتد نگاه کنید، که نسلی داشتند و موفقیت خود را با بازیکنانی ساختند که از درونشان آمده بودند. این ها ارزش های ما هستند و این DNA ما است و مهم است که آن را حفظ کنیم. با موفقیت یونایتد، آن ها منابع مالی بزرگی ساختند و امروز آن ها آرامش سابق خود برای ادامه آن چه که انجام می دادند ندارند … و آن ها منابع مالی برای این سیاست متفاوت را دارا هستند.”

این گفته های ونگر بسیار جالب هستند، به ویژه زمانی که متوجه هزینه 100میلیون پوندی باشگاه وی در فصل گذشته برای خرید الکسیس سانچس، ماتیو دبوشی، کالوم چمبرز، دنی ولبک، گابریل پالیستا، داوید اوسپینا و کریستین بیلیک می شوید. تابستان قبل از آن، آن ها 42.5 میلیون پوند فقط برای خرید مسوت اوزیل خرج کردند.

زمانی که آرسن در مورد تغییر در سیاست می گوید و با در نظر داشتن اینکه یونایتد فصل گذشته نزدیک 145 میلیون پوند خرج کرد، باید دید این هزینه ها چه تأثیری بر روی توسعه جوانانمان داشته است.

جوانانی که در آکادمی یونایتد پرورش یافته اند، در فصل گذشته لیگ برتر 70 حضور را ثبت کردند. آرسنال که به گفته ونگر به ارزش ها و DNA خود برخلاف یونایتد تکیه کرده است، به بازیکنان آکادمی خود امکان 77 بار حضور در لیگ داده است. یونایتد به پنج تن از بازیکنان آکادمی خود اولین بازی در لیگ برتر را بخشید، در حالی که آرسنال به دو تن از بازیکنان اولین بازی در لیگ را هدیه داد.

لوئیس فن خال با هر باشگاهی که سرمربی گری آن را به عهده داشته است، جام قهرمانی در لیگ را برده است، و به امثال بازیکنانی مانند اینیستا، ژاوی، سیدورف، کلایورت، پویول، آلابا، والدز، موتا، کروس و مولر برای اولین بار میدان داده است.

فن خال در فصل گذشته گفت: ” هر بازیکن جوانی که می آید یک نگهبان است، زیرا او فرهنگ باشگاه را از سنین کودکی فرا می گیرد”. “بازیکنان کلاس 92 مدافعان این فرهنگ بودند. بسیار مهم است که باشگاهی مانند منچستر یونایتد این نگهبان ها را دارد و بنابراین شما نیازمند آموزش خوب هستید. این برای من بسیار مهم است. من این مهم را در بارسلونا و بایرن انجام دادم. من می خواهم که در اینجا نیز به این امر ادامه دهم و بازیکنان جوان باید شانس خود را داشته باشند.”

فن خال باشگاهی را سرمربی گری می کند که از سال 1937 تا کنون در تمامی مسابقه هایش بازیکنی از تیم جوانان داشته است. درک این موضوع که ونگر به دنبال چیست، سخت است، اما اگر وی فکر می کند که یونایتد تمایل خود برای پرورش بازیکنان خودش را ترک کرده است، فلسفه ای که از زمان سر مت بازبی بخشی از باشگاه بوده است، سخت در اشتباه است.