در این سری مقاله ها قصد داریم نگاهی به بازیکنان منچستریونایتد در ادوار مخنلف که در جام های جهانی حضور داشته اند, بیاندازیم. در بخش اول نگاهی به یونایتدی های انگلیسی که در جام های جهانی حضور داشته اند میاندازیم.

پایگاه هواداران منچستریونایتد در ایران – پیش از اینکه روی هاجسون 4 سرخ پوش را به 2014 ببرد، 22 بازیکن از منچستر یونایتد بخشی از ترکیب انگلستان در جام های جهانی بوده اند. در ادامه به مشارکت این ستاره ها در این جام نگاهی انداخته ایم…
1950(برزیل) : آستون، کوکبرن
جان آستون نخستین بازیکن تاریخ منچستریونایتد بود که در جام جهانی حضور یافت، زمانی که وی در برد 2-0 برابر شیلی در برزیل به میدان رفت. این مدافع همچنین در شکست معروف 1-0 برابر امریکا در بلو هوریزنته نیز حاضر بود. اما هم او و هم هم تیمی اش در یونایتد- هنری کوکبرن-(که فرصت حضور در میادین را پیدا نکرد)، در بازی پایانی و برابر صدرنشین گروه یعنی اسپانیا که با شکست 1-0 انگلیس همراه بود، غایب بودند.
1954 (سوئیس): بیرن، تیلور
دو تا از بچه های بازبی ،روجر بیرن و تامی تیلور هنگامی که توسط والتر وینترباتم برای جام جهانی فراخوانده شدند، هر کدام تنها 3 بازی ملی داشتند. آلنبی چیلتون هم جزو 22 نفر اولیه بود، اما نتوانست در جمع 17 نفر نهایی که عازم سوئیس شدند،قرار بگیرد. هر دو آنها (بیرن و تیلور) در تساوی دراماتیک 4-4 برابر بلژیک و برد 2-0 در بازی با میزبان حاضر بودند و در شکست 4-2 برابر اروگوئه بیرن جایش را در دفاع چپ حفظ کرد، اما تیلور در این دیدار حضور نداشت.
1958(سوئد): چارلتون
البته که، سانحه مونیخ برنامه های وینترباتم را برای تشکیل ترکیب تیمش به هم ریخت، چون دانکن ادواردز، بیرن و تیلور جانشان را در این حادثه از دست دادند. تنها بابی چارلتون بود که جان سالم به در برد، و این مهاجم 20 ساله هم با 3 گل در 3 بازی ملی گام به مسابقات می گذاشت. اما به میدان فرستاده نشدن این مهاجم توانمند در هر 4 بازی انگلیس بهت و حیرت خیلی ها را برانگیخت و نخستین سؤالی که در بازگشت به خانه از وینترباتم توسط پسر جوانش پرسیده شد این بود: ” چرا شما از بابی چارلتون استفاده نکردید؟”

1962 (شیلی): چارلتون
شی برنان هم جزو 40 نفر اولیه بود پیش از اینکه اعلام کند برای ایرلند جنوبی بازی خواهد کرد و حضور در لیست نهایی را از دست داد. بنابراین باز هم چارلتون پس از 4 سال تنها یونایتدی حاضر در تیم بود و البته این بار با 24 گل ملی یکی از نفرات ثابت ترکیب بود. بنابراین او در هر 4 بازی حضور داشت و نخستین سرخ پوشی بود که در جام جهانی گلزنی کرد، زمانی که در برتری خیره کننده 3-1 برابر آرژانتین، دروازه حریف را باز کرد. در نهایت برزیل در یک چهارم انگلستان را با همین نتیجه از دور مسابقات حذف کرد.

1966(انگلیس): چارلتون، کونلی، استیلز
چارلتون و نوبی استیلز عناصر کلیدی تیم الف رمزی بودند که جام را در ویمبلی بعد از پیروزی فراموش نشدنی در وقت های اضافه برابر آلمان غربی بالای سر بردند. این دو نفر در تمامی بازیها از ابتدا در ترکیب بودند، در حالی که ستاره تیم، بابی چارلتون، در برابر مکزیک یک گل زد و دو بار هم دروازه پرتغال را در نیمه نهایی گشود. استیلز یک قهرمان در سایه بود، وی به عنوان یک هافبک تخریب گر انجام وظیفه می کرد و پایه گذار موفقیتهای تیمش بود. جان کونلی هم در دیدار ابتدایی برابر اروگوئه که 0-0 شد، 90 دقیقه بازی کرد اما در ادامه رقابتها جای خودش را به مارتین پترس داد.

1970(مکزیک): چارلتون، استپنی، استیلز
امید زیادی بود که شاگردان رمزی دوباره جام را از آن خود کنند،در حالی که برایان کید و دیوید سادلر که در 28 نفر اولیه حضور داشتند، از ترکیب نهایی خط خوردند تا تعداد یونایتدی ها به 3 بازیکن کاهش یابد.الکس استپنی به جمع چارلتون و استیلز اضافه شد، اما به عنوان دروازه بان سوم فرصتی برای افزایش تعداد 1 بازی ملی خود پیدا نکرد. استیلز هم در مکزیک مورد استفاده قرار نگرفت اما چارلتون هر 4 بازی را از ابتدا حضور داشت، هر چند غیر از بازی اول برابر رومانی در سایر دیدارها تعویض می شد. در یک چهارم نهایی برابر آلمان، ستاره یونایتد در یک تصمیم بحث برانگیز چند ثانیه پس از اینکه فرانتس بکن باوئر با جبران یکی از گلهای خورده بازی را 2-1 کرد، تعویض شد، تا در نهایت ژرمن ها در پایان وقتهای اضافه 3-2 به برتری برسند. این بازی آخرین حضور چارلتون در تیم ملی پس از حضور در 4 جام جهانی بود و با رکورد 106 بازی و 49 گل زده از بازیهای ملی خداحافظی کرد.

1982(اسپانیا): کوپل، رابسون، ویلکینز
به دلیل شکست انگلیس در راه صعود به جامهای جهانی 1974 و 1978، 12 سال طول کشید تا سه شیرها بار دیگر در این رقابتها حضور پیدا کنند. خرید گران قیمت یونایتد-رابسون- شماره 16 را پوشید،( تا شماره 7 به کوین کیگان برسد)،اما توانست به عنوان یک ستاره ظاهر شود و در همان بازی آغازین برابر فرانسه سریعترین گل تاریخ جام جهانی(تا آن زمان) را به ثمر رساند، همچنین با ضربه سر گل دیگری زد تا برد شگفت انگیز 3-1 را کسب کنند. استیو کوپل هم در هر 4 دیدار در پست وینگر بازی کرد،پیش از اینکه تساوی 0-0 برابر اسپانیا در آخرین بازی را به علت مصدومیت از دست بدهد، جایی که شاگردان رون گرین وود بدون شکست از دور مسابقات خارج شدند. رابسون هم برد برابر کویت را از دست داد، اما زوج او در خط میانی یعنی ری ویلکینز تنها یونایتدی بود که در هر 5 بازی حضور داشت.

1986(مکزیک): بیلی، رابسون
در حالی که دروازه بان گری بیلی یکی از ذخیره های پیتر شیلتون بود، رابسون مرد اصلی کشورش بود ، و علاوه بر رهبری تیم بابی رابسون شماره 7 مورد علاقه اش را هم می پوشید. این هافبک مقتدر با مصدومیت شانه دست و پنجه نرم می کرد، و بعد از اینکه در بازی دوم برابر مراکش به دلیل مصدومیت از بازی خارج شد، دیگر فرصت حضور در این تورنمنت را پیدا نکرد. این مسئله ضربه بزرگی به “کاپیتان مارول” و انگلستان وارد کرد، و این تیم با شکست در دیداری کلاسیک برابر قهرمان نهایی مسابقات-آرژانتین- که با دو گل مارادونا رقم خورد، حذف شد.

1990(ایتالیا): رابسون، وب
رابسون همچنان نقطه اتکای انگلیس بود بعد از نمایش درخشانی که در جام ملتهای 1988 از خود ارائه داد و در ترکیب انگلیس در ایتالیای90 ، نیل وب هم که به تازگی از ناتینگهام فارست به یونایتد آمده بود، وی را همراهی می کرد. داستان جام پیشین باز هم برای فرمانده تکرار شد و او در بازی دوم برابر هلند آسیب دید و به دلیل مصدومیت آشیل و پنجه از ادامه رقابتها بازماند. وب نیز نتوانست از غیبت هم باشگاهی اش استفاده کند و دیوید پلات در ترکیب جای رابسون را گرفت. اما وب بالاخره در دیدار رده بندی برابر میزبان در دقایق پایانی به زمین آمد، بعد از اینکه انگلیس دیدار نیمه نهایی را در پنالتی به آلمان واگذار کرده بود.

1998(فرانسه): بکام، گری نویل، شرینگهام، اسکولز
بعد از عدم حضور در آمریکای 94، چهار سرخ پوش در ترکیب گلن هادل برای مشارکتی کوتاه در این مسابقات قرار گرفتند، در حالی که فیل نویل و نیکی بات هم با بدشانسی حضور در این بازیها را از دست دادند. پل اسکولز در هر 4 دیدار حضور داشت و در دیدار ابتدایی برابر تونس گل تثبیت کننده را در برد 2-0 به ثمر رساند. دیود بکام تا دیدار سوم منتظر ماند، تا فرصت حضور در زمین را پیدا کند اما در همان بازی هم با کاشته ای دیدنی یک امتیاز برای تیمش برابر کلمبیا به دست آورد. در حالی که تدی شرینگهام( دو بازی) و گری نویل(سه بازی) حضوری مؤثر در ترکیب داشتند. کارت قرمز بکام برابر آرژانتین به دلیل ضربه زدن به دیه گو سیمئونه سروصدای زیادی به پا کرد و در نهایت باعث برتری نماینده آمریکای جنوبی در ضربات پنالتی شد.

2002(کره جنوبی و ژاپن): بکام، براون، بات، اسکولز
بات یکی از بهترین بازیکنان تورنمنت بود و حتی تحسین پله را هم برانگیخت، از طرف دیگر که بکام هم کاپیتان تیم بود و با گل کردن پنالتی پیروز بخش برابر آرژانتین در مرحله گروهی انتقام گرفت. اسکولز هم مانند بکام، در هر 5 بازی حاضر بود، در حالی که بات تنها بازی آغازین وتساوی 1-1 برابر سوئد را از دست داد. وس براون هم مورد استفاده قرار نگرفت و گری نویل هم به دلیل مصدومیت جام را از دست داد و در خانه ماند. در نهایت مردان اسون گوران اریکسون در یک چهارم نهایی برابر برزیل حذف شدند، علیرغم اینکه رونالدینیو در نبرد شیزوکا از زمین بازی اخراج شد.

2006(آلمان): فردیناند، نویل، رونی
تردیدهای زیادی در مورد حضور وین رونی به دلیل شکستگی استخوان پای او وجود داشت و در نهایت این جام به تورنمنتی جهت فراموش شدن برای این مهاجم تبدیل شد، چون مسابقات برای او با اخراج در دیدار با پرتغال به دلیل خطای شدید روی ریکاردو کاروالیو خاتمه یافت. گری نویل و ریو فردیناند بخشی از دفاعی بودند که توانستند بازی را به ضربات پنالتی بکشانند، اما بار دیگر، انگلستان پنالتی ها را واگذار کرد. فردیناند که در 2002 درخشیده بود، در هر 5 بازی حاضر بود، اما نویل سه دیدار را به دلیل مصدومیت در برد 1-0 برابر پاراگوئه از دست داد.

2010(آفریقای جنوبی): کریک، رونی
فردیناند در اولین روز تمرین در آفریقای جنوبی از ناحیه زانو مصدوم شد و از ترکیب خط خورد، تا تنها دو یونایتدی در برنامه های فابیو کاپلو باقی بمانند. یکی از آنها مایکل کریک بود، که در تمامی دیدارها نیمکت نشین بود. اما وین رونی در هر 4 دیدار حاضر بود، هر چند در بازی با اسلوونی تعویض شد. انگلیس بسیار ناامیدکننده ظاهر شد و با شکست 4-1 برابر آلمان از دور رقابتها کنار رفت، تا هواداران انتظار نمایش بهتری در برزیل 2014 را داشته باشند.