جایگزین مسیر

پیروزی حداقلی در شب درخشش دخه‌آ – نگاهی به بازی منچستریونایتد – بورنموث

by | آذر , ۲۳ , ۱۳۹۶

پایگاه هواداران منچستریونایتد – بعد از شکست خانگی در دربی منچستریونایتد و کمرنگ شدن امیدهای قهرمانی منچستری‌ها نیاز داشتند تا با برد مقابل بورنموث به لیگ برگردند و روحیۀ خود را بازیابند. در شبی که میخیتاریان همچنان روی سکو بود و پوگبا هم محروم، منچستر موفق شد با تک گل لوکاکو در شب لغزش رقیبان، فاصلۀ خود را با آرسنال و لیورپول بیشتر کرده و در ادامه همچنان چشم به لغزش همشهری‌های خود داشته باشد که فرم فوق‌العاده‌ای دارند. با هم نگاهی به بازی دیشب و عملکرد بازیکنان خواهیم داشت.

منچستریونایتد علیرغم پیشرفت قابل ملاحظه‌اش زیر نظر مورینیو همچنان زیر سایۀ آمارها و رکوردشکنی‌های تیم همشهری است. منچستر در شبی که خیلی هم فرم خوبی نداشت موفق شد باز هم در خانه پیروز باشد و روند رو به رشدش نسبت به فصل قبل را ادامه دهد. اهمیت چنین پیروزی‌هایی وقتی مشخص می‌شود که به یاد بیاوریم فصل گذشته در چنین بازی‌هایی مساوی‌های ناامیدکننده کسب می‌شد. فصل گذشته در مقابل همین بورنموث در اولدترافورد با آمار ۲۰ شوت و ۷ شوت در چارچوب در مقابل ۱ شوت در چارچوب بورنموث نتیجه‌ای که در پایان نقش بست مساوی ۱-۱ بود. اما در بازی دیشب در شوت در چارچوب آمار ۷-۲ به نفع بورنموث بود اما نتیجه‌ای که نقش بست ۱-۰ به نفع منچستر بود. تقویت کمربند میانی و استحکام خط دفاعی و آمادگی عالی دخه‌آ از طرفی، و بالا رفتن نرخ تبدیل موقعیت گل به گل از طرف دیگر باعث شده که در این فصل منهای دو بازی مقابل استوک و هادرسفیلد، دیگر در بازی‌های کوچک‌تر هواداران منچستریونایتد مانند فصل پیش حرص نخورند. مساله‌ای که با برگشتن پوگبا به ترکیب و داشتن یک لوکاکوی آماده مانند اول فصل بسیار بیشتر هم به چشم خواهد آمد. البته اگر میخیتاریان بی‌نظیر اول فصل را فراموش کرده باشیم. در ادامه نگاهی به عملکرد برخی بازیکنان خواهیم داشت.

لوک شاو از ابتدا در ترکیب حضور داشت و مانند آخرین حضورش در ترکیب ثابت تیم در لیگ قهرمانان، حضوری موفق و پرفروغ داشت. منهای یک صحنه که داخل محوطه به راحتی دریبل خورد او ۳ تکل موفق و چند قطع توپ خوب با بازیخوانی خوب داشت و این عملکرد به همراه حضور موثر در حملات تیم باعث شد تا او از بهترین بازیکنان بازی دیشب باشد و از نگاه هواداران به عنوان بهترین بازیکن میدان انتخاب شود.

اسکات مک تامینی برای اولین بار در لیگ امسال در ترکیب ثابت تیم به میدان رفت و او هم عملکرد خیلی خوبی داشت، مک تامینی که بعد از بازی بنفیکا برای دومین بار در ترکیب اصلی قرار گرفته بود، به مانند آن بازی جواب اعتماد مربی را به خوبی داد. حضور فیزیکی او در سمت راست میانۀ میدان کار را برای کینگ و فریسر و دیگر بازیکنان بورنموث سخت کرده بود، از تحرک پایین او و ماتیچ در سرعت دادن به ریتم بازی و توان پایینشان در افزایش تمپوی بازی که بگذریم، زوج مک تامینی ماتیچ شب خوبی سپری کردند و در قطع توپ‌ها و کنترل بازی موفق عمل کردند. مک‌تامینی اگر به روند رو به رشد خود ادامه دهد از امیدهای آیندۀ خط هافبک تیم است.

دخه‌آ دیگر چه می‌خواهیم از یک دروازه‌بان؟ بی‌شک ستارۀ میدان بود و عملکرد خیره‌کننده‌ای داشت. در روزهایی که تیم قادر به کشتن بازی نیست و اختلاف شکننده است هیچ چیز بهتر از یک دروازه‌بان مطمئن خیال هواداران را راحت نمی‌کند. دهمین کلین شیت دخه‌آ در این فصل با یک برد سخت ولی شیرین همراه بود.

ماتا تداخل وظایف او با لوکاکو نکتۀ عذاب آور بازی دیشب بود ماتا وینگر راست تیم بود اما در بسیاری از لحظات بازی لوکاکو در پست او و نزدیک به او بود، ماتا شب خوبی داشت و با یک سانتر عالی سازندۀ گل تیم هم بود و بیشتر از هر بازیکن دیگر تیم در خط هافبک صاحب توپ بود، اما هنوز برای باز کردن قفل دروازۀ حریفان آن ماتایی نیست که بهترین بازیکن فصل چلسی بود.

مارسیال شب ضعیفی را داشت، منهای صحنۀ گل که دریبل زد و پاس کلیدی‌اش به ماتا پایه‌گذار گل شد، فروغ چندانی نداشت، ما او را با خودش مقایسه می‌کنیم و دیشب مارسیال آن مارسیال همیشگی نبود و یک موقعیت صددرصد گلزنی را هم از شش قدم به آسمان کوبید، او برای درخشش نیاز به حضور مستمر در ترکیب تیم دارد، چیزی که نسبت به اول فصل پیشرفت داشته ولی همچنان مورینیو ۹۰ دقیقه به او میدان نمی‌دهد. مارسیال گزینۀ اول مورینیو است اما برای ۶۰ یا ۶۵ دقیقه. پسر طلایی آیندۀ منچستر است اگر به پیشرفت خود ادامه دهد و اگر مربی اعتماد بیشتری به او داشته باشد.

رشفورد کم فروغ و معمولی بود، منهای آن شوت فوق‌العاده عجیبی که زد و از شانس بدش توپ به تیر خورد. قعطا مقایسۀ ناپخته‌ای است ولی رشفورد نشانه‌هایی از سال اول حضور کریس رونالدو را دارد. عجول و ناتوان در تصمیم‌گیری‌های کلیدی، نداشتن آرامش روانی برای حرکت‌های پا به توپ ، دریبل‌های بی‌ثمر. اما به مانند رونالدوی آن سال گاه حرکت‌هایی از خود نشان می‌دهد که نبوغ‌آمیز است، دریبل‌هایش در بازی مقابل برزیل، ضربۀ آزادش به سلتاویگو در فصل گذشته، استفاده از اشتباه دلف مقابل سیتی در تک موقعیت آن بازی و نمونه‌هایی از این قبیل. به شوتی که دیشب زد نگاه کنید، چقدر خوب پای تکیه‌گاه را در جای مناسب قرار می‌دهد و آن شوت مهلک را روانۀ دروازه می‌کند. گذشت زمان مشخص خواهد کرد که آیا رشفورد یک سوپراستار خواهد شد و یا به خیل بازیکنان متوسطی چون دفو و آلن اسمیت و … خواهد پیوست.

لینگارد حضور موثری در تمام نقاط زمین دارد با جان و دل در پرس شرکت می‌کند و این برای مورینیو کافی است. او هم شب ضعیفی پشت سر گذاشت، عصارۀ بازی دیشب لینگارد را می‌توان در آن صحنه‌ای دید که روی همکاری عالی مک تامینی و رشفورد او صاحب توپ شد اما با اشتباه محاسباتی‌اش با سر به زمین افتاد داشتن آمار ۵۰ تاچ در کل بازی و نداشتن یک دریبل موفق برای پست شمارۀ ۱۰ آمار فاجعه‌ای است. اما نکته اینجاست که دوندگی و حضورش در فاز دفاعی مورینیو را قانع می‌کند. لینگارد دیگر یک بازیکن جوان رو به رشد نیست، فکر هم نمی‌کنم ما در آینده بیش از این از او چیزی ببینیم. حضور بی‌امان در همۀ نقاط زمین در مواقع لزوم و تک درخشش‌هایی در مقاطعی از فصل.

لوکاکو مثل بازی با سیتی اشتباهات همچنان سر جای خودش است، لوکاکو امنیت روانی ندارد. بعد از گل شادی نمی‌کند، در لحظۀ تصاحب توپ تصمیم خوبی نمی‌گیرد. در نبردهای هوایی موفق است اما عملا موفقیتش بازدهی تیم را بالا نمی‌برد چرا که ضربات سرش در جای خوبی فرود نمی‌آید و چیزی مشابه پاس گلش به مارسیال در بازی مقابل تاتنهام دیده نمی‌شود. تاچ‌های اولیه‌اش خوب نیست و همیشه خود را به دردسر می‌اندازد. جایگیری‌اش در میدان خوب نیست. نگاهی به شکل زیر بیندازید که نمودار حرارتی حضور لوکاکو در زمین است.

هرچند بخشی از این نمودار بخاطر حضور در پرس در فاز دفاعی و ضربات سر است اما اگر بازی دیشب را دیده باشید متوجه خواهید شد که این نمودار به خوبی سردرگمی و تداخل وظایف تهاجمی را نشان می‌دهد. جای یک شمارۀ ۹ بیخ گوش ماتا در وینگ راست است؟ چه بخشی از این به او بر می‌گردد و چند درصد به مربی؟ طبیعی است که لوکاکو با توجه به قدرت بهتر شوتزنی با پای چپ تمایل بیشتری به بازی در سمت راست دارد. اما آیا او توانسته با دریبل زنی و تونل زنی در خط دفاع و یا فرار پشت مدافعان موقعیت برای خود ایجاد کند؟
از طرفی باز هم اشتباه در فاز دفاعی که نزدیک بود کار دست تیم بدهد. لوکاکو برای تبدیل شدن به یک سوپراستار شمارۀ ۹ نیاز دارد تا این نقاط ضعف را برطرف کند. نباید نادیده گرفت که تعهد و سختکوشی لوکاکو بسیار قابل تحسین است. او در پرس‌ها حضور فعالی دارد. با سایر بازیکنان برای پرس هماهنگ می‌کند. دوندگی و حضور فعالی دارد و روحیۀ بسیار خوبی برای کمک به تیم دارد. با توجه به این روحیه، عدم حمایت هواداران استادیوم از او هم کمی جای تعجب دارد. روی صحنۀ گل نشانی از لوکاکوی اول فصل داشت و موفق شد با ضربۀ سر بسیار خوب تک گل سه امتیازی را به ثمر برساند و این آن چیزی است که یک شماره ۹ به تیم می‌آورد. لوکاکو باید هرچه بیشتر گل بزند و با برطرف کردن نقاط ضعف و تقویت نقاط قوت بازیش همان چیزی بشود که ما از زمان آر وی پی به اینور نداشته‌ایم. یک گلزن تشنه و یک آقای گل. آقای گلی که هنگام گلزنی اخم نکند و مقابل طرفداران بدود و بخندد و عطش خود را نشان بدهد.

۰ Comments