پایگاه هواداران منچستریونایتد –غیبت هافبک فرانسوی برای قرمزهای اولدترافورد می تواند بسیار تاثیرگذار باشد، اما در این مقاله خواهیم دید که چگونه خوزه مورینیو می تواند نقشه بازی خود را با اعتماد به نفس تغییر دهد.

در بیشتر بازیهایی که در اولدترافورد برگزار میشود، پل پوگبا غیر قابل جانشین خواهد بود، اما وقتی یکشنبه منچستر سیتی به این استادیوم پای می کذارد، ممکن است اینگونه نباشد.

هافبک فرانسوی نقش غیرقابل انکاری در منچستریونایتد این فصل داشته است به گونه ای که محور اصلی بازی تمیش در این فصل است. هیچکدام از بازیکنان دیگر از عهده کاری که او انجام می دهد برنمی آیند؛ تنها آمار تهاجمی او را ببینید- پاس ها، دریبل ، پاس های در عمق- که در همه آنها وی اول است.

اما همه این آمارها برای زمانی است که یونایتد مالکیت توپ را در اختیار دارد. وابستگی به پوگبا زمانی بیشتر می شود که آنها مالکیت توپ را دارند. در برابر سیتی، اما، بعید است که زیاد شاهد چنین چیزی باشیم.

آزمون پپ

اگر حریف هر تیم دیگری بود، غیبت پوگبا به شکل متفاوتی احساس می شد. در حالت عادی، از آنجایی که خوزه مورینیو یک سیستم ثابت برای بازی تهاجمی تیمش ندارد( برخلاف مربیانی مانند کونته و گواردیولا) ، خلاقیت در یونایتد به عملکرد فردی بازیکنان وابسته است. فضا برای کارهای خلاقانه و ناگهانی فراهم است. در بیشتر تیم های مورینیو موقعیت ها توسط یک هافبک باهوش در میانه میدان تیم ایجاد می شود.

در یونایتد این وظیفه بر عهده پوگبا است، و به همین دلیل حضور وی بسیار مهم است. اگر او را از ترکیب بیرون بکشید، سیستمی برای جایگزینیش وجود نخواهد داشت، هیچ بازیکن دیگری نمی تواند به خوبی او تیم را به جلو ببرد و به مناطق مختلف زمین پاس بدهد. پوگبا در ۸ بازی توانسته در ۸ گل تاثیرگذار باشدو این حتی نقش تعیین کننده اش در تغییر ریتم بازی را نشان نمی دهد.

اما این وابستگی در برابر دفاعهای بسته خیلی چشمگیر است، مقابل سیتی چنین وضعیتی وجود ندارد. همه ما می دانیم که گواردیولا به تیمش می گوید به جلو حرکت کنند، پرس را از بالا شروع کنند و بازی را در اختیار بگیرند و یونایتد هم با این شیوه بازی تطبیق می یابد. با توجه به استراتژی سرخ ها در این فصل، یکی از روش های مورینیو پرس شدید  از بالا در دقایقی از بازی برای پس گیری توپ از حریف خواهد بود ، که  در دیدار با آرسنال منجر به دو گل اول تیم شد. شیوه دیگر، ضد حمله های سریع بعد از گرفتن توپ در زمین خودی خواهد بود.

در هر حال، یونایتد مجبور نیست که با یک دفاع فشرده روبه رو شود. نکته کلیدی این نیست که آنها با توپ چه می کنند، این است که در چه منطقه ای توپ را از حریف می گیرند.

بمباران منطقه ای

اگرچه این مورد نوع وابستگی به پوگبا را تغییر می دهد، اما باز هم جای خالی وی حس می شود. یکی از مواردی که پوگبا را خیلی خاص می کند مهارت های وی در زمینه های مختلف است. از نظر ورزشی و تکنیکی، پوگبا در تمامی بخش ها می تواند موثر و کارامد باشد.

بنابراین در حالی کیفیت وی به عنوان یک پاسور در بازی با سیتی شاید زیاد ضروری نباشد، اما در مورد زمانبندی و حرکاتش این قضیه صدق نمی کند. در دیدار با آرسنال دیدیم که فرارهای او از خط هافبک چه اندازه می تواند قدرتمندانه و خطرناک باشد: یکی منجر به پاس گل اول شد و دیگری هم سانتری بود که لوکاکو می توانست آن را تبدیل به گل کند، سومی هم محو کردن کوسیلنی و دادن پاس گل دوم لینگارد بود.

این بازی تنها نمونه موجود نیست. در برابر تیم های کوچکتر در این فصل، پوگبا در یک ساعت اول بازی را کنترل می کرد، با استفاده از کیفیتی که به عنوان یک بازیساز دارد؛ بعد از آن، وقتی که تیم های حریف به دنبال گل مساوی بودند، پوگبا به سلاحی برای ضدحمله های مرگبار یونایتد تبدیل می شد، به جلو می رفت و به دنبال به ثمر رساندن گل بود. هر سه گلی که در این فصل به ثمر رسانده است، در نیمه دوم و وقتی بوده که یونایتد از حریف خود پیش است. دو تای آنها در ۱۰ دقیقه پایانی به ثمر رسیده است.

در برابر تیمی باز و تهاجمی مانند سیتی ، پوگبا نقش خود در ضد حملات را از همان ابتدای بازی شروع خواهد کرد. قطعا این موجبات نگرانی گواردیولا را هم فراهم میکرد: نه کوین دی بروین و نه داوید سیلوا قادرند که وی را مهار کنند، حتی فرناندینیو هم ممکن است برای این کار دچار مشکل شود.

فاکتور بعدی ضربات کاشته است. یونایتد در این فصل از این راه ۸ بار به گل رسیده است، دو گل بیشتر از هر تیم دیگری، در حالی که سیتی هم ۲ گل از ۳ گل آخر خود را از طریق کرنر دریافت کرده است. تنها گزینه های جنگنده و قابل اتکای گواردیولا نیکولاس اوتامندی و وینست کمپانی هستند. حضور پوگبا در این ضربات در محوطه جریمه ، سیتی را دچار مشکلات بیشتری می کرد.

سرعت خارق العاده

بنابراین بدون شک، یونایتد غیبت پوگبا را احساس خواهد کرد، اما در این وضعیت آنها شرایط بهتری برای جایگزینی وی دارند. شاید یونایتد هافبک وسط های با اقتدار دیگری مانند پوگبا نداشته باشد، اما مهاجمان سریع و بازیکنان جنگنده و تنومندی دارد.

مورینیو قطعا سیستم خود را تغییر خواهد داد. تاکنون او در بازی برابر تیم های که با ۳ مدافع به میدان می روند – مانند تاتنهام و چلسی- از ۳ دفاع استفاده کرده است، اما از آنجایی که سیتی با سیستم ۱-۴-۱-۴ بازی می کند، احتمالا خوزه هم تیمش را با ۴ دفاع به زمین می فرستد.

این موضوع وی را قادر می سازد که از سرعت بیشتری در تیمش بهره ببرد. لوکاکو قطعا در ترکیب خواهد بود ، و لینگارد و مارسیال هم در بازی برابر زسکا مسکو در ترکیب اصلی نبودند.هر سه آنها در برد برابر آرسنال تاثیرگذار بودند و می توانند سیتی را هم نگران کنند، از فضای پشت فول بک های تهاجمی سیتی استفاده کنند، به خط دفاع جلو آمده حمله کنند و یا با سرعت خودشان کمپانی را به چالش بکشند. این به مورینیو گزینه های متنوعی می دهد- و این در حالی است که مارکوس راشفورد را هم در نظر نگرفته ایم.

یک گیم پلن جدید

مورینیو گفته است که نمانیا ماتیچ که از قدرت فیزیکی و جنگندگی بالایی برخوردار است، بازی خواهد کرد. علاوه بر این، مربی آندر هررا را هم دارد، بازیکنی که توانایی توپ ربایی بالایی از بازیکنان حریف در موقعیت های خطرناک دارد. هافبک اسپانیایی در نیمه دوم بازی با زسکا بیرون کشیده شد، بنابراین احتمالا یکشنبه بازی خواهد کرد.

یونایتد با بازیکنان بلند قامت خود یک تهدید همیشگی در ضربات کاشته خواهد بود: لوکاکو و ماتیچ، علاوه بر این احتمالا کریس اسمالینگ و مارکوس روخو، حتی می توان جایی هم برای زلاتان ابراهیمویچ در نظر گرفت. کمپانی می تواند با هر کدام از آنها بجنگند، اما مدافع بلژِکی همه را با هم نمی تواند مهار کند، و بیشتر آنها می توانند شانس خود را در جدال با اوتامندی امتحان کنند.

این ها می توانند اسلحه های مورینیو باشند: ضربات ایستگاهی، ضد حملات و در زمان هایی پرس شدید از بالا. پوگبا در همه این زمینه ها می تواند تیمش را بسیار قوی تر کند، اما جایگزینی وی در این بازی به اندازه بازی در مقابل یک تیم دفاعی دشوار نخواهد بود. همان طور که سیتی شکل بازی متفاوتی دارد، بنابراین مورینیو هم نقشه متفاوتی برای امور دفاعی خواهد داشت.

حتی بدون پوگبا هم، خوزه این اعتماد به نفس را دارد که بازیکنانش می توانند از این مسابقه سربلند خارج شوند.