هفته های اخیر برای طرفدان منچستریونایتد گیج کننده بوده است. شکست شنبه شب در برابر چلسی با وجود تلخی، به خاطر پیروزی های تیم برابر تاتنهام، سیتی و لیورپول، زجرآور نبود. چراکه هنوز هم شانس زیادی برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان فصل بعد وجود دارد.

پایگاه هواداران منچستریونایتد در ایران – پیروزی هایی که برابر سیتی و لیورپول کسب شد، شیرینی خاص خود را داشتند.

هرچند، برای یونایتد، تلاش برای کسب مقام دومی نبردی به دور از شخصیت حقیقی باشگاه خواهد بود. منچستریونایتد باشگاهی است که موفقیت با نامش مترادف شده است. بنابراین، در این فصل هم مواردی حسرت برانگیز و مأیوس کننده وجود داشته است.  گرچه اگر براستی رسیدن به بازی های بزرگ اروپایی مجدداً محقق شود، در آن صورت چاره ای جز کسب موفقیت وجود نخواهد داشت.

در این جا نگاهی می اندازیم به پنج مورد از این عوامل حسرت آمیز.

موتور تیم خیلی دیر روشن شد

در بین مواردی که در ادامه به آن خواهیم پرداخت این یکی بزرگ ترین عامل است.

می توان به این مطلب اذعان داشت که یونایتدِ تحت رهبری فن خال حالا تلنگر خورده است. اگر شکست شنبه شب در استمفوردبریج دستاوردی نداشت، گواه دیگری بود از تعادل مناسب و مؤثری که بین عوامل تیم و سیستمی که فن خال در بازی های اخیر برقرار کرده، به وجود آمده است.

تسلط بر مالکیتِ ناشی از این سیستم در بازی با چلسی نیز حفظ شد. اما توفیق در خط زنی و نفوذ از کناره ها که حاصل کارهای ترکیبی بازیکنان بود، خیر.

اما حالا بیشتر از اینکه ضجه زدن و افسوس خوردن به خاطر شکست از چلسی مطرح باشد، حسرت واقعی به خاطر مدت زمانی است که برای رسیدن به این فرم و این تکان صرف شد. برای مثال می توان اشاره کرد به بازی هایی چون، کوئینزپارک رنجرز در اولدترافورد، نیمه ی نخست برابر لستر در خانه ی حریف و بردهای خانگی برابر هال سیتی و نیوکاسل.

همچنین جلوه هایی از این موضوع در برابر سیتی در خارج از خانه، و در اولدترافورد برابر چلسی و لیورپول دیده شد که همگی موقت و بوده استمرار نیافتند.

هرچند، خواه به دلیل ترکیبی که تصادفاً به خاطر غیبت فن پرسی و دی ماریا شکل گرفت یا به این دلیل که بازیکنان سرانجام شیوه ی فن خال را درک کردند، در ماه مارچ و در بازی با اسپرز بود که موتور تیم به یقین روشن شد.

از این نظر که دیدارهای بعد از آن همگی حساس و بااهمیت بودند و می توانستند حضور در لیگ قهرمانان فصل بعد را تضمین کنند، زمان بدی برای شروعی دوباره نبود. اما از این نظر خیلی دیر بود که فرصتی برای خیز به سمت قهرمانی در لیگ باقی نمانده بود. اگر این شروع سه ماه زودتر رخ می داد، اکنون هواداران یونایتد می توانستند خود را در ماهِ میِ هیجان انگیزتری ببینند.

---

رکورد مصدومیت در یونایتد

یکی از دلایلی که فن خال را مکرراً وادار به تغییر سیستم کرد، که نتیجه اش به هم ریختن شناوری بازی تیم شد، شمار زیاد مصدومان در نیم فصل اول بود.

طبق آمار سایت PhysioRoom.com از شروع فصل 69 مورد مصدومیت برای بازیکنان یونایتد گزارش شده است.

به سادگی قابل تصور است در صورتی که این مصدومیت ها فن خال را مجبور به تغییر مداوم ترکیب و تطبیق با عدم حضور غائبین در اولین ماه های حضورش در باشگاه نمی کرد، شروعی که از آن گفتیم، زودتر اتفاق می افتاد.

نباید ناامید بود، چراکه روزهای سخت مثل ابرهای تیره ماندنی نیستند. و بازگشت بازیکنان به آمادگی این امر را محقق نموده است. بایدامید داشت که فرم به دست آمده همچنان استمرار پیدا کند.

---

شکست غیرقابل باور برابر لسترسیتی

نگرشی در بین برخی هواداران یونایتد وجود دارد مبنی بر اینکه فروپاشی کابوس واری که یونایتد در نیمه ی دوم بازی ماه سپتامبر در استادیوم کینگ پاور لستر متحمل آن شد و به شکست 3 به 5 انجامید، نقطه ی تاریکی برای کل فصل بود.

در اولین بازی بعد از بسته شدن پنجره ی نقل و انتقالات، یونایتد کیو پی آر را 4 بر صفر در هم کوبید. در بازی متعاقب آن، هواداران یکی از هیجان انگیزترین بازی های هجومی یونایتد را دیدند که می توان تا چند سال به یاد آورد. اما فقط نیمه ی اول آن را. رادامل فالکائو پاس گلی تماشایی برای فن پرسی ساخت. دی ماریا -که در برابر کیو پی آر درخشان ظاهر شده بود- گلی تأثیرگذار و تحسین برانگیز به ثمر رساند.

سپس، همه چیز از هم پاشید. و این شاید به خاطر اعتماد به نفسی بود که بیش از اندازه در بازیکنان به وجود آمده بود.

گرچه این اعتماد به نفس کاذب چنین نتیجه ای به بار آورد، دشوار است نگاه نکنیم به اینکه چه اتفاقی ممکن بود بیافتد، اگر بازیکنان فاز هجومی یونایتد کمی بیشتر اجازه پیدا می کردند تا با آزادی کامل بازی کنند.

در نیم فصل دوم احتیاط بیشتری در دستور کار قرار گرفت.

---

از دست دادن جام حذفی در مرحله ی یک چهارم پایانی

پذیرفتن این مورد دشوار است.

این بازی ای بود که پس از آن تیم بهترین فرمش را نشان داد. حال که به عقب نگاه می کنیم، پیروزی برابر سیتی و لیورپول اندکی این زخم را تسکین داده، اما در آن زمان کنار رفتن از رقابت های جام حذفی آن هم در خانه دردناک بود.

چنین به نظر می رسید که راهی برای فن خال در حال باز شدن بود تا در نخستین فصل حضورش در یونایتد، حداقل یک جام به دست بیاورد، آن هم در شرایطی که منچسترسیتی و چلسی پیش از این از گردونه ی رقابت ها کنار رفته بودند. اما آرسنال مانعی شد برای ختم این راه به فتح جام.

این بازی چیزی برخلاف بسیاری از نبردهای یونایتد-آرسنال بود و نکته ی دردناک آن رقم خوردن این شکست توسط محصول آکادمی باشگاه، دنی ولبک بود. با آن شادی پس از گلش …که منفور هواداران شد.

انتظار طولانی یونایتدی ها برای کسب جام حذفی حداقل یک فصل دیگر ادامه خواهد داشت.

---

فصل ناامیدکننده ی فالکائو

چهار گل، چهار پاس گل و ناامیدیِ بسیار.

آمدن این بازیکن کلمبیایی یک شوک بود در بازار نقل و انتقالات و هیجان بسیاری با خود به همراه داشت. اولدترافورد در نخستین بازی خانگی پر بود از پیراهن هایی که اسم و شماره ی او را روی خود داشتند.

هرچند که شرایط برای او در پیراهن یونایتد خوب پیش نرفت. در پی مصدومیتی که از قبل داشت، او در حال نبرد برای به دست آوردن آمادگی اش بود. بعد از آن جنگید تا خود را در تیم به اثبات برساند.

کنترل توپ و اعتماد به نفس، هر دو به نظر می رسید که از او جدا شده اند. تقریباً در تمام طول فصل، او به سختی در حال تلاش بوده اما هنوز خود را پیدا نکرده است.

در دوران اوجش، با رونالدو و مسی در جدول گلزنان لالیگا رقابت می کرد اما این فصل به ندرت خود را فاتح دروازه ی رقیبان دیده است.

رؤیای زیبایی که هواداران از فالکائو در سر داشتند هرگز محقق نشد. امری که یقیناً آرزو داشتند به شکلی متفاوت رخ می داد.