با قسمت دوم مجموعه ی “برترین داستان فوتبالی که تاکنون شنیده اید” همراه شما هستیم. در قسمت اول به جایی رسیدیم که یونایتد توانست قهرمانی لیگ را تحت هدایت Ernest Mangall به دست بیاورد.

یونایتد تا کنون در دو ورزشگاه بازی کرده بود و حالا نوبت آن شده بود که سومین ورزشگاه یونایتد در های خودش را به روی شیاطین سرخ باز کند. این ورزشگاه در ماه فوریه ی سال ۱۹۱۰ افتتاح شد الدترافورد نام داشت.

الدترافورد به عنوان زیباترین و تحت تاثیر گذارترین سازه ی فوتبالی انگلستان شناخته شد. یونایتد در فصل ۱۹۱۰-۱۱ موفق شد تا بار دیگر قهرمان لیگ برتر شود و این یعنی دومین قهرمانی در ۳ سال گذشته ولی این خوشحالی دیری به طول نیانجامید. مربی تیم Mangall از تیم جدا شد تا تیم منچسترسیتی را هدایت کند و همین باعث شد تا بازیکنان تیم نیز در فکر جدایی باشند و همین اتفاق نیز افتاد و کاپیتان تیم چارلی رابرت نیز تیم را ترک کرد تا ناراحتی هواداران بیشتر شود.

حال اما نه تنها یونایتد بلکه کل انگلستان با مشکل بزرگتری مواجه شدند و آن شروع جنگ جهانی اول بود. دوران جنگ خسارات زیادی به کشور و همچنین تیم های فوتبالی زد. در این زمان لیگ برتر به صورت منطقه ای برگذار میشد و یونایتد در منطقه ی لنکشیر بازی میکرد(لیگ به صورت ناحیه ناحیه ای برگذار میشد مانند مسابقات بسکتبال آمریکا). تعدادی از تیم ها توانستند که در مدت ۴ سال جنگ بازی خوب خودشان را حفظ کنند ولی یونایتد در بین دسته ی برتر و دسته ی پایینتر دایما جابه جا میشد.

از قهرمان لیگ و جام حذفی حالا یونایتد تبدیل شده بود به یک تیم که با جام قهرمانی رابطه ی غریبی دارد. سالها طول کشید تا یونایتد توانست بار دیگر در فصل ۱۹۳۵-۳۶ طعم قهرمانی  را بچشد اما در رده ی پایینتر. آن هم درست در زمانی که دو سال قبل به دسته ی ۲ سقوط کرده بود. این قهرمانی یونایتد حتی در ذهن خوشبین ترین هواداران هم تصور نمیشد.

یونایتد بالاخره مسیر خودش را بار دیگر پیدا کرده بود اما بخت بد دست از سر یونایتد بر نداشت و جنگ جهانی دوم آغاز شد! لیگ فوتبال به مدت ۷ سال تعطیل شد ولی این پایان ماجرا نبود. الدترافورد خانه ی شیاطین سرخ در جریان بمباران نازی ها دو بار مورد اصابت قرارگرفت آن هم تنها در ۴ ماه..

بمب اولی خسارت چندانی به الدترافورد نزد و در زمانی که الدترافورد در حال تعمیر بود بمب دوم در مارس ۱۹۴۱ درست ۴ ماه پس از اصابت بمب اول تقریبا تمام قسمت جنوبی را فرو ریخت.

یونایتد از نظر مالی در موقعیتی قرارنداشت که بتواند از پس هزینه ی تعمیر الدترافورد بر بیاید و این قسمت به حال خودش رها شد.

هواداران یونایتد اما اینبار دست به کار شدند. این هواداران که در بین آنها تعداد زیادی بچه ی مدرسه ای دیده میشد با سطل هایی در دست خرده های شیشه و تکه های آوار را از سطح ورزشگاه جمع کردند تا بار دیگر بتوانند از این ورزشگاه بی مانند استفاده کنند. در قسمت جنوبی هم درختی کاشته شده بود تا حداقل ظاهر بهتری به آن بدهد.

ولی یونایتد تیمی نبود که با شکست به پایان خودش برسد. پس از پایان جنگ یونایتد مدتی بازی های خودش را در ورزشگاه تیم همسایه یعنی منچسترسیتی انجام میداد و در این مدت الدترافورد تعمیر میشد.نزدیک به ده سال بعد در سال ۱۹۴۹ بار دیگر تئاتر رویاها میزبان دراماتیک تیم تاریخ شد! در این  سالها بود که مسیولان یونایتد تصمیمی گرفتند که تا ابد نام یونایتد را بر سر زبان ها قرار میداد… آنها مربی جوان که خستگی ناپذیر بود را به عنوان مربی یونایتد انتخاب کردند تا مسیر تاریخ عوض شود.. آن مربی کسی نبود جر الکساندر متیو بازبی