.

.

.

.

.

..

..

.

.

.

.

..

.

.

تیم منتخب بازیکنان بومی منچستر – سایت باشگاه

ترجمۀ اختصاصی

مسؤول آمار باشگاه منچستریونایتد، کلیف باتلر، بیش از نیم قرن است که در اولدترافورد مشغول خدمت به باشگاه و جمع آوری آمار تیم است.

بازیکنان زیادی هستند که باتلر بازیشان را دیده و پسندیده، ولی خود او اذعان می کند که از دیدن بازیکنان بومی که پیراهن سرخ رنگ باشگاه را بر تن می کنند بیشتر احساس غرور می کند.
در این پست، کلیف تیم منتخبش را از بین تمامی بازیکنان بومی شهر منچستر که در تاریخ باشگاه از سال 1887 به میدان رفته اند آورده است – توجه شود که حتی بازیکنان شهرهای همسایه همچون باری و حتی سالفورد هم در این نظر محسوب نشده اند پس به دنبال اسمهایی همچون پل اسکولز و گری نویل در این لیست کاملا بومی نباشید –

برای دیدن عکسها در سایز بزرگ روی عکسها کلیک کنید

دروازه بان: جک کرومپتون Jack Crompton (محلۀ هالم Hulme)

این اسطوره گزینۀ اول سرمت بازبی برای دروازه بانی تیم در سالهای پس از جنگ جهانی دوم محسوب می شد. او یکی از اعضای تیمی بود که مقام قهرمانی اف ای کاپ سال 1948 را کسب کردند و به 37 سال بدون جام ماندن باشگاه پایان دادند. او که بدنسازی را حرفه ای دنبال می کرد، بعدها تمرین دهندۀ تیم مشهور یونایتد در سالهای 1960 شد و حتی در مقطعی در تور انتهای فصل سال 1982 سرمربی موقت تیم هم شد. او که به تولد 91 سالگیش نزدیک می شود، هنوز هم هوادار تیم محبوبش یونایتد است و در کنار همسرش شیلا Sheila یک پای ثابت بازیهای یونایتد در ورزشگاه محسوب می شوند.

مدافع: شی برنان Ahay Brennan (از محلۀ Wythenshawe)

اولین بازیش را در فضایی سر شار از احساس و در اولین مسابقۀ باشگاه پس از سانحۀ مونیخ در دیدار اف ای کاپ برابر تیم شفیلد ونزدی انجام داد و دو گل هم در آن بازی به ثمر رساند. او در آن بازی به عنوان وینگر بازی کرد، ولی به عنوان مدافع یونایتد بود که نام خودش را در تیم ماورایی سالهای 1960 یونایتد بر سر زبانها انداخت. او بعدها اولین بازیکن متولد انگلیس لقب گرفت که تحت قوانین جدید فیفا توانست برای کشور ایرلند شمالی بازی کند.

مدافع: روجر بایرین Roger Byrne از محلۀ Gorton)

روجر دوران ورزشی خود را به عنوان یک هافبک آغاز کرد، سپس به پست وینگر تغییر پست داد ولی نهایتا بهترین پست خود را شناخت را نام خود را به عنوان یکی از بهترین مدافعین کناری نسل خودش در تاریخ ثبت کرد. پس از جانی کِی ری Johnny Carey به عنوان کاپیتان باشگاه، روجر بایرین ایرلندی بهترین گزینه برای سرپرستی تیم سرمتبازبی در داخل زمین محسوب می شد. متأسفانه دو روز پیش از بیست و نهمین سالروز تولدش و در حادثۀ مونیخ زندگی خودش را از دست داد. با در گذشت او هم هواداران یونایتد و هم هواداران انگلیس به عذا نشستند.

مدافع: دیک داکوورث Dick Duckworth (از محلۀ collyhurst)

دیک یکی از سه عضو معروف هافبک معروف یونایتد در سالهای اوایل قرن 20 است (در کنار چارلی روبرتز و الک بل Alec Bell). او جزئی حیاتی در اولین تیم قدرتمند یونایتد بود که دو جام قهرمانی لیگ را در سالهای 1908 و 1911 در کنار اف ای کاپ سال 1909 برنده شدند. داکوورث یکی از بهترین بازیکنانی بود که تا به حال برای باشگاه بازی کرده است و بی شک یکی از اصلی ترین گزینه ها در این ترکیب منتخب است.

مدافع: وز براون (از محلۀ Longsight)

یکی از بهترین مدافعانی که پیراهن سرخ معروف یونایتد را پوشیده است، براون می توانست بیشتر از اینها بر سر زبانها بیفتد ولی یک سری مصدومیتهای بد متوالی دوران ورزشی او را خراب کرد. هواداران یونایتد هیچ چیز را به اندازۀ یک بازیکن بومی قابل پرستیدن نمی دانند و وز براون از هر جهت این خاصیت را دارا است. فداکاریهای او برای باشگاه تا آنجا بود که هواداران به راحتی از برخی لغزشهای مقطعی او در زمین بازی هم چشم پوشی کرده اند و فراموش کرده اند و آن خاطرات به تاریخ پیوسته است.

هافبک: نابی استایلز Nobby Stiles (از محلۀ Ccollyhurst)

بدون شک نابی استایلز یکی از مشهورترین فوتبالیستهای منچستری است. همانند وز براون، نابی نیز همیشه یار فدارکار و مورد اعتماد تیم بود چرا که حاضر بود 100 در صد وجودش را برای بازیهای باشگاه به کار بگیرد، و علی رغم اینکه کمی زمان برد تا او توانست خودش را در تیم مشهور سالهای 1960 یونایتد جا بیندازد، ولی نهایتا توانست خودش را هم ردیف ستاره هایی کهکشانی که در سالهای 1960 از یونایتد در تیتر روزنامه ها حضور می یافتند (بست، چارلتون، لاو و …) قرار دهد. مشهورترین صحنۀ دوران ورزشی او مربوط به فینال جام جهانی 1966 است که پس از پیروزی برابر آلمان در ومبلی در حالی که جام ژول ریمه را در دست داشت (مترجم: و دندانهای مصنویش را در دست دیگر) دور تا دور ورزشگاه به رقاصی پرداخت.

هافبک: نیکی بات (از محلۀ Gorton)

درست مانند نابی استایلز و جان اشتون جونیور در سالهای 1960، نیکی بات هم یکی دیگر از بهترین بازیکنانی بود که در یک تیم کهکشانی از یونایتد (این بار در سالهای 1990) در حاشیۀ تیم پرستاره ای قرار گرفت که جامهای بیشماری را فتح کردند ولی خیلی به چشم نیامد. تمامی هم تیمیهای او او را به عنوان چرخ دنده ای ارزشمند و قیمتی در ماشین آن سالهای یونایتد که موفقیتهای بسیاری کسب کرد ستوده اند. از قهرمانی اف ای کاپ سال 1992 پس از پیروزی برابر کریستال پالاس و برگرداندن جام قهرمانی اف ای جوانان به یونایتد پس از 28 سال بود که بات به شهرت رسید.

مهاجم: دنی ولبک (محلۀ Longsight)

یک بار دیگر عطش جمعیت هوادارن اولدترافورد برای جوانان بومی با حضور جسورانۀ دنی ولبک در صحنۀ نمایش فرو نشسته است. به عنوان یک جوان، گفته می شد که او تمامی توانایی های لازم برای تبدیل شدن به ستاره ای در آینده را دارد و عزم راسخ او هم تا به اینجا نشان داده است که این پیش بینیها بیهوده نبوده است. اکنون با حضور مداوم او در تیم اول یونایتد و تیم اول ملی انگلیس، آیندۀ روشن برای این ستارۀ جوان دوست داشتنی اجتناب ناپذیر به نظر می رسد.

مهاجم: دنیس وایولت Dennis Viollet (از محلۀ Fllawfield)

یکی از بازماندگان جان به در برده از حادثۀ مونیخ بود که بسیاری از همتیمیها و البته رفقایش را در آن حادثه از دست داد، ولی دنیس با سرعت از آن ضربۀ روحی سنگین خودش را باز پیدا کرد و دوران ورزشی خودش را از نو ساخت. او هم یکی دیگر از بازیکنانی بود که به اندازۀ تواناییهایش به او در جهان توجه نشده، با این حال او بازیکنی خارق العاده بود که جلوی دروازه همانند یک اسنایپر (تک تیر انداز مخفی) عمل می کرد. او که قهرمان سالهای 1956 و 1957 لیگ است، در فصل 1959/60 (پس از حادثۀ مونیخ) 32 گل به ثمر رساند که تا به امروز هنوز هم رکورد گلزنی باشگاه در یک فصل برای یک بازیکن محسوب می شود.

مهاجم: برایان کید Brian Kidd (از محلۀ Collyhurst)

شاید برخی هواداران این انتخاب را کفر و ارتداد بدانند! انتخاب کسی که کمتر از 6 ماه پیش مغز متفکر پشت وقایعی بود که جام را به بزرگترین رقیب یونایتد (تیم سیتی) رساند. ولی این خیلی کوته نظری و بی منطقی خواهد بود که بازیکنی را که سالها پس از کمکش به سیتی در قهرمانی، اسطورۀ یونایتد محسوب میشده این چنین از باشگاه برانیم. “کیدو” Kiddo هیچ گاه نوزدهمین سالگرد تولدش را فراموش نخواهد کرد. به خاطر آن شب به یاد ماندنی در ماه می 1968، او در آن روز یکی از گلزنان یونایتد در پیروزی 4-1 یونایتد در فینال لیگ قهرمانان برابر بنفیکا در ومبلی بود.

مهاجم: جان اشتون جونیور John Aston (از محلۀ Clayton)

جان هم که یک وینگر اورتودوکس بود (مترجم: نمی دونم منظور مذهب اورتودوکس هست یا نویسنده منظور کنایی داره از این که وینگر ذاتی)، یکی دیگر از بازیکنانی بود که زیر سایۀ تیم درخشان سالهای 1960 قرار گرفت. با این حال در بهترین تجربۀ این بازیکن که همان فینال سال 1968 برابر بنفیکا بود، تمامی کارشناسان متوفق القول عقیده دارند که تنها جان اشتون بود که لیاقت اهدای جایزۀ “بهترین بازیکن میدان” را در آن پیکار داشت. اولین بار در تیم قهرمان جام اف ای جوانان در سال 1964 در کنار ستاره هایی همچون جیمی ریمر، جان فیتزپاتریک، دیوید سدلر و جرج بست بود که او هم نامی برای خودش دست و پا کرد.