کانون هواداران منچستریونایتد در ایران – ویکتور لیندلوف آمار درخشان و درحال رشد خود را با گلی که در برابر برنلی به ثمر رساند تقویت کرد. در این مقاله بررسی میکنیم که چگونه این خرید ۳۱ میلیون پوندی به یک بازیکن کلیدی تبدیل شده است.

این احساس وجود دارد که از اولین حضور او در لیگ برتر با لباس یونایتد زمان زیادی گذشته است. در اکتبر ۲۰۱۷ بود که مدافع سوئدی که چند ماه پیش از آن از بنفیکا خریداری شده بود به عنوان یار تعویضی وارد زمین شد تا در شب بارونی ورزشگاه جان اسمیت، جایگزین فیل جونز مصدوم بشود. در عرض ۱۰ دقیقه او مرتب دو اشتباه مرگبار شد که منجر به گل تیم هادرزفیلد شد.

منچستریونایتد نتوانست جبران کند و بعد ۶۵ سال متحمل اولین شکست خود در برابر هادرزفیلد شد. اما سوال اصلی این بود که آیا لیندلوف میتواند جبران کند؟

از این مدافع که با امید های زیادی خریداری شده بود انتظار میرفت که نقشی اساسی در خط دفاعی جدید ژوزه مورینیو داشته باشد اما در عوض، در تنها ششمین بازی خود در عرض ۳ ماه بسیار متزلزل ظاهر شده بود.

اون بعدازظهر نفرین شده در ورزشگاه جان اسمیت مقدمه‌ی یک شروع سخت برای لیندلوف بود. او نتوانست برای خود یک جای ثابت در ترکیب تیم پیدا کند و زمانی هم که بازی می‌کرد، نشانه‌ای از بهتر شدن در بازی او نمایان نبود و زمانی که مورینیو در تابستان به دنبال یک مدافع دیگر میگشت، آینده‌ی لیندلوف کاملا نامشخص بود.

مورینیو از امتناع مدیران منچستریونایتد برای جذب یک مدافع دیگر دلسرد شده بود اما برای لیندلوف این یک فرصت استثنائی بود. چهارده ماه بعد از آن اشتباه ویران کننده او به آرامی خودش را به عنوان مهمترین مدافع منچستریونایتد ثابت کرد.

این روند در نیم فصل ابتدایی ۲۰۱۸/۱۹ آغاز شد، زمانی که لیندلوف یکی از معدود بازیکنانی شد که به طور ثابت زیر نظر مورینیو به میدان میرفت و الان نیز تنها بازیکنی است که در تمامی دقایق لیگ برتر زیر نظر سولسشر بازی کرده است. گل تساوی بخش وی در برابر برنلی تنها نشان دهنده‌ی اهمیت در حال افزایش وی برای باشگاه منچستریونایتد است.

لیندلوف برای رسیدن به این جایگاه به زمان بیشتری از چیزی که خیلی ها امیدوار بودند نیاز داشت اما باید توجه داشت که او تنها دفاع وسط یونایتد نیست که شروعی سخت داشته است. معروف تر از همه نمانیا ویدیچ است که آغازی بسیار بد داشت. اولین بازی وی در برابر منچسترسیتی در سال ۲۰۰۶ فاجعه بار بود و بسیاری این سوال را مطرح می‌کردند که آیا او برای منچستریونایتد مناسب است؟

ویدیچ از نظر زمانی بد موقعی به یونایتد آمده بود او در زمستان فصل ۲۰۰۵/۰۶ و در حالی که در تعطیلات زمستانی با تیم اسپارتاک مسکو بود به جمع شیاطین سرخ اضافه شد. لیندلوف نیز شرایط نامناسب اما متفاوتی نسبت به ویدیچ داشت. او زمان پیوستن به یونایتد تنها ۲۲ سال داشت و فقط به مدت ۱ سال و نیم تجربه‌ی بازی در تیم اصلی بنفیکا را داشت.

بزرگی این انتقال برای لیندلوف به نوعی در میان هیجانات مبلغ پرداختی برای وی گم شد اما در واقع بسیار غیرمنطقی بود که انتظار داشته باشیم تا او وارد خط دفاعی نا منظم منچستریونایتد شود و به سرعت آن را بهبود ببخشد.

لیندلوف به زمان نیاز داشت و هرچند که او میداند اگر بتواند تنها به گوشه‌ای از موفقیت‌های ویدیچ در یونایتد برسد یعنی خوب کار کرده است اما انگار او صحبت‌های ویدیچ را سرلوحه‌ی کار خود قرار داده است. مدافع صرب زمانی گفته بود :”بعد از ۶ ماه در انگلستان متوجه شدم که تنها راه ممکن سخت کار کردن است.”

لیندلوف که از طرف مربیان سابق خود در تیم جوانان به خاطر پختگی و تلاش برای بهتر شدن یاد می‌شود، به دلیل نشان دادن همین خصلت‌ها در یونایتد مورد تمجید قرار گرفته است. او ۶ ماه اول حضور خود در انگلیس را “خیلی خیلی سخت” توصیف می‌کند اما به نظر هرگز دچار شک و تردید نشده است و می‌گوید:” من از چیزی پشیمان نیستم. من فقط سعی میکنم که هر روز بهترین عملکردم را داشته باشم، سخت تلاش کنم و بهتر شوم.”

تمرکز اصلی بیشتر بر روی تقویت فیزیکی بوده است. لیندلوف همیشه از نظر تکنیکی کارآمد و از نظر تاکتیکی باهوش بوده است، اما انتقال به لیگ برتر نیاز به قوی‌تر بودن را بیشتر نمایان کرد و پیشرفت او در این زمینه در فصل جاری مشخص بوده است. مدافع سوئدی دیگر توسط مهاجمان حریف تحت فشار قرار نمیگیرد و آمار و ارقام نیز این را تایید می‌کند.

با استناد به آمار Opta او در این فصل در هر ۹۰ دقیقه در ۴٫۴ دوئل برنده است. در حالی که در فصل گذشته این رقم ۳٫۶ دوئل در هر ۹۰ دقیقه بوده است. همچنین موفقیت او در دوئل ها از ۵۵% در فصل گذشته به ۶۳% در این فصل رسیده است. آمار قابل توجه تر پیشرفت او در نبردهای هوایی است که از ۴۷% موفقیت در فصل گذشته به ۵۹% در این فصل رسیده است.

پیشرفت فیزیکی لیندلوف، مورینیو را نیز تحت تاثیر قرار داد به گونه‌ای که مربی سابق شیاطین سرخ پس از آنکه لیندلوف دقایقی را با مصدومیت در برابر کریستال پالاس بازی کرد از او به عنوان یک “الگوی فوق العاده” برای سایر بازیکنان یاد کرد. لیندلوف زیر نظر سولسشر نیز فوق العاده بوده است. او در برابر هری کین با قدرت هر چه تمام تر ایستادگی کرد و نقش مهمی در شکست دادن آرسنال در ورزشگاه امارات داشت.

حالا یونایتد با حضور لیندلوف در ترکیب، تیم قوی تری است و آمار نشان می‌دهد که این حرف حتی در مورد سال پیش نیز صدق می‌کند!
از زمان انتقال او از بنفیکا یونایتد در ۶۶% بازی ها با حضور او به پیروزی رسیده است، در حالی که تنها در ۵۶% بازی هایی که وی غایب بوده است موفق به کسب پیروزی شده است.

البته که این اعداد شاید چیزی را ثابت نکند اما چیزی که مشخص است این است که لیندلوف از ثبات بوجود آمده سود می‌برد. او در زمان مورینیو با زوج های متعدد دفاعی و در سیستم‌های متعدد دفاعی بازی می‌کرد اما زیر نظر سولسشر در کنار فیل جونز به عنوان زوج خط دفاعی در ۶ بازی از ۷ بازی در لیگ برتر را به صورت ثابت بازی کرده است.

در هفته‌های اخیر این دیوید دخیا بود که تمام توجهات را به خود جلب کرد و با عملکرد درخشان خود در برابر تاتنهام تمامی تیترها را معطوف خود کرد. اما تعریف دخیا از زوج خط دفاعی تیم در هفته‌ی گذشته بسیار با ارزش به نظر می‌رسد :

“من فکر میکنم که آمادگی جونز و لیندلوف برای تیم بسیار حیاتی است. آنها در فرم عالی هستند و چند بازی خیلی خیلی خوب داشتند. به نظرم اگر به بازی کردن کنار یکدیگر ادامه دهند می توانند همدیگر را بهتر بشناسند و حتی مدل بازی یکدیگر را نیز بهتر بشناسند.

بازگشت اریک بایی از محرومیت رقابت را در خط دفاعی بیشتر می‌کند. حتی این رقابت ممکن است با خرید یک مدافع دیگر در تابستان بیشتر نیز بشود اما دیگر به نظر نمی‌رسد که جایگاه او در تیم در خطر باشد.

زندگی او در یونایتد کابوس وارانه آغاز شد و اکنون نوید از آینده‌ای بسیار روشن‌تر می‌دهد.