آقای خاص نه، آقای با خاصیت به الدترافورد خوش آمدی

هواداران یونایتد به تاخیر چند ساعته باشگاه برای اعلام اخبار مهم عادت کرده اند و دیگر می دانند به جای شنیدن اخبار هیجان انگیز از سایت رسمی منچستریونایتد باید به اسکای ، بی بی سی ، گاردین و … مراجعه کنند اما این بار فرق می کرد…

پایگاه هواداران منچستریونایتد[اختصاصی]- بعد از ظهر ۲۶ مین روز از بهترین ماه یونایتدی ها اخبار بیشتر از همیشه قوت می گیرد ، از مشکلات حق امتیاز برند آقای خاص تا امضای قرارداد و برگشتن به خانه به خاص ترین شکل ممکن ، پیاده با یک پاکت در دست که قرار است شب رویایی مورینیو را تکمیل کند.

به راستی چه کسی فکرش را می کرد منفور ترین مرد الدترافورد در ماه اسطوره های شیاطین به محبوب ترین شخصی تبدیل شود.

۹ مارس ۲۰۰۴ بود هیچکس آن خوشحالی خاص مربی پر ادعای پورتو را فراموش نمی کند. آقای خاص فوتبال دنیا تیمی را در دقیقه ۹۰ از پیش رو برداشت که خود استاد این کار بود و اسطوره ای به نام فرگوسن را روی نیمکت خود داشت.

کسی که کار خود را از مترجمی شروع کرده بود اکنون طوری در مقابل ۷۵ هزار هوادار شیاطین سرخ خوشحالی می کند که گویی به قله آرزو های خود دست یافته ، نمی خواهم ارزش کار آقای خاص را با داوری عجیب و غریب آن بازی پایین بیاورم چرا که کاری که پورتوی مورینیو انجام داد بار همیشه با قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا جاودانه شد، به راستی شخصیت کاریزماتیک و خاص مورینیو چه مقدار در اتفاقات عجیب و غریب آن فصل از پورتو نقش داشت؟

رفتاری که یک بعد آن برای یونایتدی ها نفرت انگیز و زننده بود و روی دیگر آن برای هواداران پورتو افتخار آفرین و خوشحال کننده!

نه فقط آن شب لعنی بلکه فصل به پایان رسید شیاطین میخواستد آن همه نفرت را به فراموشی بسپارند امای آقای خاص برنامه های دیگری داشت او تازه به انگلیس آمده بود تا خودی نشان بدهد و بگوید حذف منچستریوناید و قهرمانی لیگ قهرمانان اتفاقی اتفاق نیفتاده است.

او به چلسی آمد قهرمان شد ، رکورد زد ، اما منفور تر از گذشته شده بود ، این بار نه فقط برای هواداران شیاطین بلکه برای لیگ برتر؛ همه او را به بازی های تدافعی متهم می کردند اما کسی نمیگفت که خط حمله ی تیم او نیز توان فوق العاده ای دارد. چلسی مورینیو آن فصل یونایتد را دبل کرد تا باز هم ثابت کند آن شب کذایی اتفاقی و به لطف داور نبوده است.

بهتر از کمتر از افتخار آفرینی های آقای خاص در مقابل شیاطین بگویم ، شاید بد نباشد اشاره کنم که هرچند سخت اما بالاخره خوزه مورینیوی منفور هم طعم حذف شدن در مقابل شیاطین را در لیگ قهرمانان چشید و با اینتر میلان اگر چه در خانه مساوی کرد اما توان مقابله با الدترافورد را نداشت و بالاخره حذف شد.

اما نفرت به پایان نمی رسد ، جنگ های روانی وی با الکس فرگوسن در یک طرف میدان و انگشت در چشم تیتو کردن در نیوکمپ در یک سمت میدان همه در دست هم می دهند تا ثابت کنند آقای خاص شاید یکم بیش از حد خاص است اما از هیچ چیز ترس ندارد.

به جلو تر می آییم خوزه مورینیو پخته تر شده اما هنوز هم آن غرور خود و مصاحبه های عجیب غریب خود را دارد.

گویی سرنوشت فرگوسن و مورینیو در دور ۱/۱۶ لیگ قهرمانان به هم گره خورده، فرگوسن همیشه منچستر است اما خوزه این بار با تیم جدید خود ، رئال مادرید.

هواداران می خواهند انتقام ها را همه یک جا بگیرند ، از حذف شدن در مقابل مورینیو با پورتو تا گل های رونالدو نازاریو و حذف شدن در مقابل رئال مادرید در فصل قبل ترش.

اما باز هم یک شب لعنتی دیگر…! شاید این بار بیشتر از این که مورینیو منفور شود چاکر آقای داور منفور شد؛ اما چیزی که عجیب بود مصاحبه خوزه بود ، همه منتظر آن غرور و سر و صدای مورینیو بودن تا او باز هم خودش را به همگان نشان دهد اما باز هم یک مصاحبه خاص دیگر! این بار به جای اینکه مورینیو در دل هواداران رئال مادرید محبوب شود و در دل یونایتدی ها منفور ورق را برگرداند و با مصاحبه خود هواداران یونایتد را آرام کرد و مادریدی ها را عصبی!

آقای خاص فوتبال در مقابل همگان اذعان کرد که تیم بهتر حذف شد، شاید هیچکس نفهمید هدف از این مصاحبه چه بوده اما اگر قطعات پازل را کنار هم بگذاریم بفهمیم همانطور که نگاه به صندلی های سانتیاگو برنابئو بعد از قهرمانی با اینتر در سال ۲۰۱۰ بی معنی نبوده است مصاحبه و ستایش یونایتد هم بی معنی نبوده!

مصاحبه ها از فرگوسن و یونایتد بیشتر می شود اما مورینیو از صندلی الدترافورد دور تر ، او به انگلیس بر میگردد با چلسی قهرمان می شود اما نه لیگ برتر برای او جذاب است نه قهرمانی چلسی با مورینیو برای یونایتد ها نفرت انگیز ، یونایتد دیگر یتیم شده و پدرخوانده خود را ندارد و آقای خاص هم کسی را در حد جنگ های روانی نمی بیند…

۱۲ سال از آن شب کذایی و آن خوشحالی رقت انگیز می گذرد و این آقای خاص است که نشان می دهد بیشتر از خاص بودن با خاصیت است ، افتخارات پی در پی او نشان می دهد هیچ نتیجه ای را شانسی نگرفته است، او به آرزوی دیرینه خود می رسد، کسی که منفور بود حالا به قدری محبوب است که یونایتدی ها او را رئیس صدا میزنند و بی صبرانه منتظر دیدن او بر روی نیمکت تیمشان هستند.

آقای خاص به قدری خوشحال است که از هتل محل امضای قرار داد تا خانه را پیاده می رود و می خواهد شب خود را با یک نوشیدنی تکمیل کند. چه میدانم شاید به یاد آن نوشیدنی هایی که بعد از بازی با یونایتد در اتاق فرگوسن می نوشید….

فصل بعد مورینیو می خواهد باز هم ثابت کند در غیاب فرگوسن پدر خوانده لیگ برتر است و در مقابل بزرگانی همچون یورگن کلوب ، کلودیو رانیری ، پپ گواردیولا ، انتونیو کونته ، پوچتینو و شاید هم آرسن ونگر پر افتخارترین است و می خواهد پادشاه انگلستان را باز هم بر سر تخت پادشاهی بنشاند.

آقای خاص نه عذر میخواهم ، آقای با خاصیت به الدترافورد خوش آمدی…