آنالیز تاکتیکی: زسکا مسکو ۱-۱ منچستر یونایتد

پایگاه هواداران منچستریونایتد – با زمینه ذهنی از دربی منچستر در این هفته، لوئیس فن خال با اعمال دو تغییر برابر زسکا مسکو بازی را در جاییکه یکی از بزرگترین صحنه های موفقیت اروپایی این تیم اتفاق افتاده بود، آغاز کرد. در عین حال آنها نیاز به یک نتیجه خوب داشتند که بتوانند بار دیگر در این فصل اوج گرفته و از گروه صعود کنند.

جسی لینگارد با جایگزین شدن خوان ماتا در سمت راست خط هافبک اولین بازی اروپایی خود را انجام داد و همچنین آنتونیو والنسیا به جای متئو دارمیان به عنوان دفاع راست انتخاب شد. بار دیگر آنتونی مارسیال دور از منطقه تخصصی خود در سمت چپ به کار گرفته شد و لوئیس فن خال از سه هافبک در ترکیب خود استفاده کرد؛ روشی که روز یکشنبه برابر اورتون در گودیسون پارک موفق بود.

منچستر یونایتد بار دیگر تیم غالب میدان بود. مالکیت، شوت در چارچوب و میزان پاس در یک سوم حریف بیشتر از نکات بازی منچستر بود. این روش و فلسفه فن خال است به طوری که منچستر یونایتد به معنای واقعی کلمه تیم غالب میدان است، اما بار دیگر آنها بازی را آرام شروع کردند. در ۱۵ دقیقه ابتدایی بازی گلی را دریافت کرده و خود را مجبور به انجام کاری سخت جهت برگرداندن نتیجه کردند.

با توجه به شکل بالا مشخص است که یونایتد در ۲۰ دقیقه ابتدایی بازی چه تعداد پاس بین خود رد و بدل کرده و تیم غالب میدان بوده و در عوض تیم زسکا مسکو به ندرت در نیمه یونایتد صاحب توپ و میدان بوده است؛ چه برسد که در محوطه جریمه یونایتد حاضر شود. به عنوان یک بازی خارج از خانه اروپایی، یونایتد بازی را به خوبی شروع کرد و مستحق ضربه پنالتی نبود.

عقب افتادن در بازی هایی این چنین مشکل را برای یونایتد دو برابر می کند. اول از همه سبک بازی مالکیت محور یونایتد تیم حریف را ترغیب به عقب نشستن، بازی متراکم در زمین خودی و سرکوب هرگونه موقعیت و فضای احتمالی برای تیم یونایتد می کند. در مرحله دوم، زسکا مسکو نشان داده است که قابلیت عقب نشستن، دفاع پر تعداد و استفاده از ضد حملات را دارد؛ به طوریکه یک گل جلو افتادن آنها را از نظر ذهنی تقویت می کند. آنها یک گل جلو افتادند و این دقیقا چیزی بود که در ادامه اتفاق افتاد.

آنچه که ما از زسکا مسکو دیدیم کاملاً قابل پیش بینی بود. چهار مدافع مدام عقب و عقب تر می رفتند، دو هافبک دفاعی با فاصله ۵-۱۰ یاردی (۴.۵-۹ متری) در جلوی خط دفاعی مستقر بودند و موسی، توشیچ و دومبیا نیز در خط حمله به کار گرفته شدند. همانطور که در شکل بالا می بینید، دومبیا از بقیه تیم جدا شده و دفاع یونایتد خطری از جانب او دریافت نکرد؛ چرا که او تنها مهاجم زسکا بوده و هیچ بازیکنی برای حمایت از او در موقعیت های ضد حمله احتمالی به او نزدیک نمی شد.

حرکت از عقب به تنهایی باعث نشان دادن غلبه خود بر حریف نمی شود، بنابراین بازیکنان یونایتد می دانند که باید برای در اختیار داشتن توپ و موقعیت بسیار سخت کوش باشند. بازی را برای مدافعان زسکا بر روی زمین آورده، آنها را مجبور به دویدن و تعقیب توپ کنند و در فضاهای احتمالی ایجاد شده حرکت کنند. مورگان اشنیدرلین یک بازیکن فوق العاده برای قرارگیری در پشت مهاجمین تیم است. بازیکنی با قابلیت حفظ توپ، تعویض منطقه بازی، کنترل زمانی و مکانی حرکت توپ برای یونایتد است که باعث می شود بازیکنان خلاق در خط حمله باقی بمانند.

او ۹۴% پاس های خود را به مقصد رساند، در حالیکه تعداد زیادی از آنها در عمق خط دفاعی و مناطق متمرکز زمین ایجاد شده اند. اگر به شکل بالا دقت کنید متوجه می شوید که چه تعداد از پاس های او از داخل به سمت گوشه ها بوده است، این نشان از دید بالای او برای دریافت توپ، تعویض جناح بازی و کشاندن حریف به گوشه ها است. عملکرد اشنیدرلین یک کلاس درس برای چگونگی کنترل توپ و میدان در برابر دفاع فشرده حریف، مانند آنچه که زسکا مسکو در بازی انجام داد، است.

تنها مشکل یونایتد چگونگی عملکرد آنها با توپ در یک سوم هجومی است. وین رونی در حال تبدیل شدن به یک مشکل بزرگ برای یونایتد است. فروغ کم او در نوک پیکان حمله باعث شده است که کاپیتانی او تحت الشعاع قرار گیرد و این عنوان را برای او کم نام و نشان کند؛ بخصوص زمانیکه آنتونی مارسیال ۱۹ ساله قادر به انجام وظایفی مشابه است و حتی آن را بهتر انجام می دهد و بهانه تراشی را سخت تر می کند.

با مقایسه عملکردی این دو بازیکن در شب گذشته، سخت خواهد بود که موردی را برای کاپیتان یونایتد در نظر گرفت. حتی از نظر مقایسه دوتایی و با نگاه به رنگ های غالب در دو شکل، رونی رنگ قرمز بیشتری نسبت به مارسیال به خود اختصاص داده است که نشان از شب ناموفق دیگری از نقطه نظر شوت و پاس در طول ۹۰ دقیقه برای وین رونی رقم خورده است. در وهله دوم، رونی به مراتب کمتر از مارسیال درگیر بوده است. ناعادلانه نخواهد بود اگر او را گمنام بنامیم! رونی دیگر بازیکنان را به خودش مشغول نمی کند، او به ندرت شوتی به سمت دروازه داشته، تنها یک موقعیت خلق کرده و توپ را بارها و بارها از دست داده است.

 او را با مارسیال مقایسه کنید و نور شدید واقعیت را خواهید دید. این بازیکن نوجوان مالکیت را در اختیار داشته، باقی بازیکنان را درگیر بازی کرده، خود را از زیر فشار سمت چپ خلاص کرده و گل تساوی بخش را به ثمر رساند. عملکرد مارسیال باعث می شود که جرقه های خلاقیت برای تیم به ارمغان آورده شود، انرژی رو به جلویی به تیم اضافه می شود که در رونی وجود ندارد و مارسیال را به موقعیت مهمی به جای کاپیتان ناخوش این روزهای یونایتد سوق می دهد که باعث می شود رونی برای مدت طولانی تحمل شود.

تمام ناکامی ها به کنار، دیشب شبی خوب برای منچستر یونایتد بود. یک امتیاز حساس خارج از خانه و باقی ماندن دو بازی خانگی از سه بازی آینده از نکات مهم بازی دیشب بود. این حس که این تیم در حال بلوغ بوده و می تواند بازی را در کنترل خود قرار دهد، چیزی که از تیمی با این هزینه زیاد مورد انتظار است، ایجاد شده است. تنها یک چیز باقی می ماند و آن گل است. چه راهی بهتر برای رسیدن به تکه آخر این پازل (گل) در بازی روز یکشنبه مقابل منچستر سیتی خواهد بود؟ منتظر آن باشید.