در ادامه ی سری بزرگان منچستریونایتد به بازیکنی می پردازیم که شاید برای نسل جدید کاملاً ناشناخته باشد، اما طبق آنچه هم دوره ای هایش می گویند، او بازیکنی فوق العاده بوده است. حتی بهتر از پله و مارادونا. بازیکنی قدرتمند که می توانست در چندین پست بازی کند : دانکن ادواردز (1 اکتبر 1936 – 21 فوریه 1958)

پایگاه هواداران منچستریونایتد در ایران – شاید بهترین راه برای توصیف دانکن #ادواردز بررسی دیدگاه و نوشته های هم دوره هایش و آن ها که بازی های او را دیده اند باشد تا بتوان به کیفیت واقعی او پی برد. ادواردز برای بسیاری، برای همیشه بی همتا خواهد ماند.

یکبار تامی #داکرتی ( بازیکن یونایتد بین سال های 1972 تا 1977) گفت : ” شما می توانید بهترین هایتان را جمع کنید، #پله و #مارادونا، (اما) دانکن ادواردز در بین آن ها بهترین بود.”

سر بابی #چارلتون (هم تیمی او در یونایتد) او را یک ابرمرد توصیف می کند. چارلتون می گوید : ” اگر مجبور باشم برای مرگ و زندگی بازی کنم و بتوانم یک مرد را همراه خودم داشته باشم، این فرد او (ادواردز) است. او بی نظیر بود. برایم توصیف اینکه او تا چه اندازه خوب بود بسیار دشوار است. همیشه احساس می کردم می توانم به خوبی با هر بازیکنی رقابت کنم، به جز دانکن.

به اندازه ای استعداد داشت که همیشه حس می کردم نسبت به او، درجه دو هستم. او در بازی هیچ نقصی نداشت.”

ادواردز در فاجعه ی مونیخ در حالی که تنها 21 سال داشت جان خود را از دست داد و با مرگش استعدادی شگرف از فوتبال گرفته شد. با این وجود تاکنون نام او در یونایتد، تیم ملی انگلیس و فوتبال حک شده و باقی مانده است.

تا به امروز، بسیاری از افراد که ادواردز را دیده اند همچنان مصر هستند که او حقیقتاً بهترین بود. نه تنها قابل مقایسه با پله، دیه گو مارادونا، فرانس #بکن-بائر و یوهان #کرایوف، بلکه بهتر از آن ها.

فوتبالیست کامل، ادواردز، یک هافبک چپ بود.

اما او برای تیم ملی انگلیس به عنوان فوروارد، و در یونایتد در نقش فوروارد وسط و حتی دفاع وسط هم به کار گرفته شد. با جثه ای بسیار بزرگ، در 16 سالگی 1/82 متر قد و حدود 82/5 کیلو وزن داشت. پس جای تعجب ندارد که هم تیمی هایش او را ” تانک ” بنامند.

دانکن به اندازه ی یک تیم نیرومند بود، و می توانست در مسیر حرکتش رقیبانش را از پیش رو بردارد، پاس بدهد و با هر دو پا اقدام به شوتزنی کند.

ادواردز چهره ی برجسته ی پسران بازبی بود.

پسران بازبی – از چپ به راست : دانکن ادواردز، ادی کولمن، مارک جونز، کن مورگانز، بابی چارلتون، دنی ویولت، تامی تیلور، بیل فاکس، هری گِرِگ، آلبرت اسکانلون و روجر بیرن

ادواردز پیش از مرگش دو عنوان با یونایتد و 18 ساله های انگلستان به دست آورد.

او همچنین رکورد جوان ترین بازیکنی که برای تیم ملی کشورش به میدان رفته را با رکورد 18 سال و 183 روز از خود به جا گذاشت.

سؤال بی جواب این است که اگر نوار حیات او قطع نمی شد به کجا می رسید و چه افتخاراتی کسب می کرد.

8 سال پس از فاجعه ی مونیخ، یعنی سال 1966 انگلیس توانست فاتح جام جهانی شود.

2 سال بعد از آن سر مت #بازبی با چارلتون و جرج #بست قهرمان اروپا شد.

ما تنها می توانیم تصور کنیم که او چه تأثیر عمیقی می توانست هم در یونایتد و هم در تیم ملی کشورش داشته باشد و به اوج برسد.

سر بابی #رابسون در مورد او می گوید : ” جثه ی او مرا سورپرایز کرد. او عظیم الجثه بود، در واقع، خیلی قوی و نیرومند.

به زیبایی تکل می زد و زمان بندی اش بی نقص بود.

من او را بهترین بازیکن جوان انگلیس در آن زمان می دانستم.

یقیناً می توانست به یکی از بزرگ ترین بازیکنانی که جهان به خودش دیده تبدیل شود. “

سر استنلی #متیوس یکی دیگر از بازیکنان بزرگی است که استعداد ادواردز را تأیید کرده است.

او می گوید : ” شما می توانستید او را در هر جایی از زمین به بازی بگیرید و او هم می توانست به خوبی در آن پست جای بگیرد. حتی اگر چند سال به بازی در یک پست خو گرفته بود. وقتی اوضاع دشوار می شد، دانکن مثل صخره ای در دریای خروشان بود.”

اما شاید بهترین شخصی که می تواند او را توصیف کند مربی اوست. این بازبی بود که ادواردز را در قلب پسرانش جای داد.

سرمربی پیشین یونایتد (بازبی) در مورد او می گوید : ” زمانی که برای اولین بار به اولدترافورد آمد، سعی کردم نقصی در دانکن پیدا کنم. اما هیچ چیز نتوانستم پیدا کنم.او هرگز در فوتبال، (مثل) یک پسربچه نبود. او همیشه یک مرد بود.”