جایگزین مسیر

سرمت بازبی; مربی بزرگ و اسطوره ای بیادماندنی

by | خرداد , ۵ , ۱۳۹۲

بازیکنان اغلب مهارت های بی نظیری دارند و به طور معمول پس از یک موفقیت بزرگ از طرف خبرنگاران مورد ستایش قرار می گیرند. با این وجود, برای داشتن بازیکنی در سطح جهانی و تیمی در مسیر موفقیت قرار داشته باشد, شما نیاز دارید که یک نابغه در تاکتیک, مربی صمیمی و دارای قابلیت کنترل و تاثیرگذاری در درون رختکن داشته باشد.

.

.

پایگاه هواداران منچستریونایتد در ایران – مربیان بزرگی در سراسر دنیا وجود دارند. یکی از این مربیان, بزرگترین مربی منچستریونایتد در تمام دوران ها است. بینش او در تبدیل کردن شیاطین سرخ به بهترین تیم در اروپا بی نظیر بود و رسیدن به موفقیت در عرض یک دهه  پس از پشت سرگذاشتن تراژدی متاثربرانگیز کاری فوق العاده.

او یک مبارز و یک استاد سرمربیگری بود. این داستان سرمت بازبی است.

سرمت بازبی:

تیم های که سرمربیگری آنها را برعهده گرفت: منچستریونایتد ( 1969- 1945, 1971-1970), بریتانیای کبیر(1948), اسکاتلند (1958)

افتخارات: جام اروپا 1968, لیگ دسته اول فوتبال انگلیس 1952, 1956, 1957, 1965, 1967, جام حذفی انگلستان 1948, 1963, جام خیریه 1952, 1956, 1957, 1965, 1967

سرمت بازبی تنها یک رهبر نبود بلکه او آقای منچستریونایتد بود.

هنگامی که او در ژانویه سال 1994 فوت کرد, احساساتی لبریز از غم و اندوه همه جا را پر کرد اما جشن و خوشحالی برای زندگی باشکوهی که  او پشت سر گذاشت, بیشتر از این غم ها بود.

او بچه های بازبی را که پس از فاجعه مونیخ از هم جدا شده بودند به نهایت عظمت و بزرگی رساند.

.

.

بازبی که توانسته بود به سختی از آن حادثه در سال 1958 نجات پیدا کند و به سختی چه از لحاظ روحی و جسمی ضربه خورده بود, او پس از این فاجعه هولناک خودش را بازیافت تا تیم جدیدی بنا نهد, تیمی که ده سال پس از آن حادثه او را به هدفش یعنی قهرمانی در جام اروپا رساند.

.

.

بازبی سمت سرمربیگری منچستریونایتد را در اکتبر 1945 در دست گرفت و جندی نگذشت که به موفقیت دست یافت. او در سال 1948 قهرمان جام حذفی شد و در سالهای 1947, 1948, 1949 و 1951 به مقام دومی لیگ دست یافت.

او با تیم منچستریونایتد در آستانه جاودانگی بود که آن فاجعه هوایی به وقوع پیوست.

در نهایت او در سال 1952, توانست جام دسته اول انگلستان را تصاحب کند و شروع به بنا نهادن تیمی کرد که نه تنها در تاریخ الدترافورد (باشگاه) جاودان ماند بلکه جزئی از فلکلور کشور انگلستان شد.

امثال بازیکنانی همچون بیل فولکس, مارک جونز, دیوید پق و دانکن ادواردز به تیم راه یافتند تا بچه های بازبی را شکل دهند.

آنها دوباره در سال 1956 و 1957 لیگ را فتح کردند و در سال 1957 در فینال جام حذفی مغلوب استون ویلا شدند.

یک سال بعد, آنها در آستانه جاودانگی در اروپا بودند که آن فاجعه رخ داد.

در 6 فوریه سال 1958, در راه بازگشت به خانه پس از بازی مقابل بلگراد در جام اروپا, هواپیمای تیم منچستریونایتد به دلیل شرایط آب و هوایی وحشتناک بر روی باند فرودگاه مونیخ سقوط کرد.

23 نفر کشته شدند, از جمله 8 بازیکن تیم اصلی یونایتد. جونز, پگ, تامی تیلور, ادی کولمن, راجر برین, جف بنت, لیام ولان و دانکن ادواردز همه کشته شدند.

خود بازبی دو بار تحت عمل جراحی قرار گرفت, و پس از تحمل صدمات شدید در سقوط هواپیما توانست جان سالم بدر ببرد و نه هفته بعد بیمارستان را ترک کند.

.

.

یک شب احساسی در ومبلی

با توجه به اینکه او خودش را در آن زمان به خاطر آن صانحه سرزنش می کرد, همسرش او را تشویق به ادامه دادن راهش کرد و او سه ماه پس از صانحه مونیخ به تیم برگشت و به فینال جام حذفی راه یافت.

از لحاظ روحی ویران شده بود اما مصمم بود, بازبی از بازیکنان نجات یافته از فاجعه مونیخ, بابی چارلتون, هری گرگ و فولکس تیمی جدید ساخت.

جرج بست بزرگ و دنیس لاو توسط بازبی به تیم آورده شدند و در نهایت منچستریونایتد شروع به بازیابی خود پس از آن تراژدی فاجعه بار کرد.

.

.

آنها در سال 1963, 15 سال پس از اینکه بازبی اولین پیروزیش را در این رقابت ها بدست آورده بود, با شکست دادن لسترسیتی قهرمان جام حذفی شدند.

دو قهرمانی دیگر در لیگ در سال های 1965 و 1967 بدست آوردند و در سال 1968 به مقام دومی لیگ نائل شدند. تنها جاه طلبی باقی مانده قهرمانی در جام اروپا بود.

در شبی احساسی در ومبلی لندن, در 29 می 1968, منچستریونایتد با غلبه بر غول باشگاهی پرتغال بنفیکا با نتیجه 4 بر 1 برای اولین بار جام اروپا را از آن خود کرد, پس از آنکه سلتیک در فصل قبل توانسته بود این جام را ببرد.

.

.

چارلتون دو گل زد, و دو گل بعدی یونایتد را بست و برایان کید در وقت های اضافه به ثمر رساندند, تا رویای بازبی برای قهرمانی در اروپا به واقعیت مبدل شود.

او راه خود را خود بنا نهاد

او یک سال بعد بازنشسته شد, اگرچه در دسامبر 1970 پس از اخراج شدن ویل مک گینیس از تیم برای مدت کوتاهی هدایت تیم را برعهده گرفت.

بازبی به سمت مدیریت باشگاه درآمد و در سال 1983 ریاست باشگاه را برعهده گرفت. او توانست شاهد پایان یافتن انتظار 26 ساله منچستریونایتد برای قهرمانی لیگ باشد هنگامی که برای اولین بار در می سال 1993 منچستریونایتد برای اولین بار لیگ برتر انگلیس را فتح کرد.

.

.

در 20 ژانویه 1994, سر مت بازبی در سن 84 سالگی به خاطر سرطان درگذشت. دو روز بعد, در تئاتر رویاها و بازی منچستریونایتد با اورتون که اولین بازی شیاطین سرخ در خانه پس از مرگ بازبی بود, نوای فلوت اسکاتلندی(این ساز هنگامی که کسی فوت می کند در اسکاتاند زده می شود) به احترام این مرد الدترافورد را دربر گرفت.

تجلیل ها و قدردانی ها و ادای احترامات از سراسر جهان برای بازبی فرستاده می شد, لاو در شبی که بازبی فوت شد به شبکه ITN گفت: او احتمالا بزرگترین مربی فوتبالی بود که کشور انگلستان به خود دیده است, مردی رویایی که یک باشگاه انگلیسی را به اروپا رساند, زمانی که اکثر مردم فکر می کردند این کار جاهلانه است.

.

.

او ثابت کرده که درست می گفت. او تیم های بزرگی در دهه 50, 60 و 70 بنا نهاد اما چیزی که مهمتر از بقیه مسائل است این است که او برای همه از بازیکنان ستاره گرفته تا کارکنان باشگاه, یک نجیب زاده واقعی بود.

دو سال بعد از مرگ او, مجسمه ای(از تصویر او) در جلوی الدترافورد ساخته شد. جاده ای نیز به نام او نامگذاری شد با نام ” راه سرمت بازبی” .

.

.

در نهایت او سر مت بازبی بود کسی که راه خود را بنا نهاد.

۰ Comments