پایان خوش مرد هلندی، شروع آقای خاص و یونایتد برای یک هدف

 پایگاه هواداران منچستریونایتد –

درست دقایقی پس از فتح جام حذفی، بی بی سی تیتر زد که مورینیو به زودی جانشین فن خال خواهد شد. دقایقی بعد اسکای اسپورتس هم این خبر را تایید کرد تا همه چیز تمام شده به نظر برسد. دو غول رسانه ای دنیا بر خبر ماه ها قبل دی مارتزیو صحه گذاشتند تا تردیدی از صحت آن باقی نماند. نه تنها اد وودوارد، بلکه گلیزارها هم در شهر هستند. مندس، ایجنت مورینیو، از چین به انگلستان پرواز کرده است تا کار را تمام کند. به نظر اینجا نقطه آخر خط برای فن خال و شروعی دوباره برای مورینیو است. و البته شروعی دوباره برای منچستریونایتد.

مثلث یونایتد، فن خال و مورینیو به راستی سه ضلعی عجیبی است. مورینیو، پس از چند ماه فاجعه بار در چلسی اخراج شد. آقای خاص حالا شهرت خود را زخم خورده می بیند. خیلی ها معتقدند دوره دوم مورینیو در چلسی به اندازه دوره اول درخشان نبود، چون او درندگی و بی رحمی سابق را نداشت. مهربان و بی آزار به نظر می رسید. البته بی شک مورینیو آن قدر بزرگ هست که در روزگار ضعف هم به راحتی قهرمان انگلستان شود و تا نیمه نهایی لیگ قهرمانان بالا بیاید. اما فصل آخر مورینیو در چلسی یک فاجعه تمام عیار بود. بی شک مورینیو نیاز به اثبات خود ندارد، اما اگر می خواهد بهترین باشد، باید لکه ننگ فصل پیش را پاک کند.

مورینیو، که حالا بی شباهت به ببر زخم خورده نیست، می آید تا ثابت کند هم‌چنان آقای خاص دنیای فوتبال است. او می خواهد بار دیگر به نقطه اوج برسد و برای این کار الدترافورد را انتخاب کرده است و چه عجیب که منچستریونایتد صاحب‌خانه نیز دقیقا در همین اندیشه است، رسیدن دوباره بر بام انگلستان و اروپا. اصلا همین هدف است که یونایتد و او را پیوند می‌دهد: شروعی دوباره برای رسیدن به قله. جایی که هیچ کدام، نه مورینیو و نه منچستریونایتد، نه تنها با آن ناآشنا نیستند، بلکه به زندگی در نفس تنگی اش هم عادت دارند.

در مورد موفقیت یا عدم موفقیت مورینیو در منچستریونایتد می‌توان مقاله‌ها نوشت و ساعت‌ها بحث کرد. می توان از آمار خیره کننده مورینیو نوشت و از این گفت که حتی شک کردن به ژوزه هم پذیرفتی نیست. اما می توان از فوتبال دفاعی او و فلسفه یونایتد حرف زد و شکست او در یونایتد را پیش بینی کرد. اما راستش را بخواهید، تنها زمان است که تعیین خواهد کرد چه کسی درست می‌گوید. بی شک همه ما نگران سرنوشت ستاره هایی چون مارسیال، راشفورد، عدنان و لینگارد هستیم. مورینیو آمار درخشانی در کشف ستاره های جوان ندارد، اما خب اینجا او نباید ستاره ها را پیدا کند. کافی است آنها را هدایت کند. با همه این احتمالات، یک چیز واضح است. منچستریونایتد دیگر جای ماندن فن خال نبوده و نیست. این بدیهی ترین عبارتی است که می‌توان گفت: فرصت تغییر بی شک فرارسیده است.

ضلع سوم ماجرا اما به آخر خط رسیده است. زمان بازنشستگی فن خال فرارسیده است و به نظر پیرمرد شصت و چهار ساله راهی پرتغال خواهد شد تا در بهشت خودش اقامت کند.  دو سال اقامت او در یونایتد، و به خصوص سال دوم، فاجعه آمیز بود. در یکی از ضعیف ترین فصل های رقبا او حتی موفق به کسب سهمیه هم نشد. نتایج فن خال در یونایتد به هیچ وجه قابل دفاع نیست. نحوه صحبت کردن او و تلاش برای پایین کشیدن انتظارات هواداران، همیشه ناراحت کننده بوده است. با این حال شاید یونایتد در آینده مدیون او باشد. شاید شیاطین در آینده از لوییس فن خال به عنوان مردی یاد کنند که شاکله تیم قهرمانشان را ساخت و با جام حذفی پروسه اوج گیری دوباره یونایتد را استارت زد. چنان که بایرن و بارسا اکنون، و پس از اخراج سالیان گذشته، با احترام از او نام می برند. این را نیز زمان تعیین خواهد کرد.

با همه ناراحتی که ممکن است در طول فصل از سرمربی هلندی  به دل گرفته باشیم، نمیتوان بزرگی او را کتمان کرد. فن خال حالا در چهار لیگ معتبر دنیا به موفقیت رسیده است. هر چند دوران حضورش در یونایتد آنچنان موفقیت آمیز نبود، اما از من بپرسید، فوتبال دیشب دینش را به او ادا کرد تا با پایانی خودش از یکدیگر جدا شوند. به نظر می رسد این بار فوتبال به پایان خوش اعتقاد دارد. چنان که امیلو هریس با ارل توماس کانلی می خواند:

ما به پایانی خوش باور داریم…. ما به آغازی دوباره باور داریم.