پایگاه هواداران منچستریونایتد – ترجمه اختصاصی

به عنوان سومین نسل یونایتد سرمت بازبی ، باشگاه در حال پوست اندازی بود . الدترافورد در حال دگرگونی بنیادی بود . نه تنها به روز رسانی و زیبا سازی زمین ، بلکه مجلل کردن ورزشگاه ، جایی که امروز در آن می نشینیم هم دستور کار بود .

یونایتد در حال شکل گیری بعد فاجعه مونیخ بود و مرحله گذار را طی میکرد تا اینکه در سال ۱۹۶۲ ، انگلستان میزبانی جام جهانی بعدی را برنده شد و خبر خوب برای الدترافورد این بود که تئاتر رویاهای امروز شهر منچستر ، میزبان سه بازی از این مسابقات بود . به همین دلیل ، مبلغ قابل توجه چهل هزار پوند ، برای آماده سازی ورزشگاه اهدا شد . این مبلغ می توانست الدترافورد را به روز های اوجش برگرداند .

در سال ۱۹۶۴ ، سقف ورزشگاه ، به خیابان ” یونایتد رود ” هم کشیده شد . بیشتر ناحیه این خیابان که از کنار الدترافورد میگذشت ، از زیر سقف می گذرد ! در این جایگاه ، ۱۰۵۰۰ صندلی برای ۱۰۰۰۰ نفر بود . این یک عمارت قابل توجه بود . نماد یونایتد در حال ظهور !

به طرز قابل توجهی ، اتاق های خصوصی این جایگاه ، در بریتانیا ، انقلاب به پا کرد . هیئت مدیره ، در رابطه با این موضوع ، شک و شبهه داشتند . تنها مدیران نبودند که نگران این موضوع بودند که آیا هواداران مایلند از پشت شیشه ، بازی را به تماشا بنشینند یا نه . اما معماران ، عاشقانه به این موضوع ، اعتقاد داشتند . در نهایت مدیران ذهنیت خود را تغییر دادند و ۳۴ محفظه با اجاره فصلی ۲۵۰ تا ۳۰۰ پوند ، در ورزشگاه نصب شد .

مبلغ جایگاه جدید ، ۳۵۰ هزار پوند ، گزارش شده بود و کار های آماده سازی زمین برای جام جهانی این مبلغ را به بیشتر از ۴۰۰ هزار پوند رساند . این خرج سنگین ، هواداران را ناراحت کرده بود . آن ها اعتقاد داشتند که بهتر بود این پول برای تقویت تیم خرج شود . ولی سر مت بازبی ، رییس اسکاتلندی یونایتد ، می دانست که دارد چه کار میکند . یونایتد ، دنیس لاو ، بابی چارلتون و جورج بست را داشت ! با چشم اندازی که این باشگاه برای همه اهداف تعیین کرده بود ، یونایتد به سمت درستی میرفت !

یونایتد به همراه زمان جلو میرفت . در مارچ ۱۹۶۷ ، دوربین های مداربسته در ورزشگاه ، به کار گرفته شدند . ۷ نمایشگر بزرگ در زمین تعبیه شدند تا تماشاگران هیچ چیز بازی یونایتد در برابر آرسنال را از دست ندهند . یک شب جمعه طوفانی بود . شب خوبی نبود . بیست و هشت هزار نفری که برای اولین بار شاهد این صفحه نمایش ها بودند ، انفجار یکی از این نمایشگر ها را به چشمشان دیدند ! هر چند پروژه زیاد موفقیت آمیز نبود ، اما تلاش هایی مشابه این ، کم بود .

شش ماه بعد از آن اتفاق ، مالکان به فکر سرمایه گذاری جدیدی بودند . پس از یک حساب و کتاب دقیق ، هزار پوند برای احداث فروشگاه سوغاتی ها ، در جلوی ورودی الدترافورد ، سرمایه گذاری کردند . در خوشبینانه ترین حالت ، هیچکس فکر نمیکرد این فروشگاه ، روزی در درآمد های باشگاه نقش داشته باشد .

از سمت دیگر ، الدترافورد پر بود از کاستی ها ! الدترافورد هم از مقوله ای که ورزش بریتانیایی رو تهدید میکرد ، در امان نبود . هولیگانیسم ! نگرانی وقتی تشدید پیدا کرد که در می ۱۹۶۹ ، در بازی برابر میلان در چارچوب مسابقات لیگ قهرمانان اروپا ، موشکی از سمت هواداران به زمین بازی پرت شد . مدیران چاره اندیشی کردند و نتیجه آن بود که فنس ها و نرده هایی دور زمین کار بگذارند . هر چند که این روشی اشتباه بود و بعدا به این نتیجه رسیدند .

صدای یک نکته مثبت می آمد . وقتی که رییس وقت باشگاه ، در مورد پتانسیل های ارتقای کیفی ورزشگاه سخن می گفت ، ذهن بسیاری از مردم ، در رابطه با سقف متحرک الدترافورد درگیر بود . اگر چه این نقشه ، هیچگاه عملی نشد ، اما شکوه الدترافورد را حد اقل روی کاغذ به آن برگرداند . الدترافورد نیمه نهایی جام حذفی را برای اولین بار پس از جنگ در سال ۱۹۶۹ برگزار کرد و در سال بعد ، بازی تکرار فینال جام حذفی بین دو تیم چلسی و لیدز را میزبان بود . ( بازی اول در ومبلی ۲-۲ شد تا نتیجه در بازی تکراری ، مشخص شود . بازی دوم را چلسی با نتیجه ۲-۱ پیروز شد تا قهرمان جام حذفی شود . )

با گسترش کسب و کار ، دوران شکوه تیم بازبی سر آمده بود . ولی هنوز داستان ارتقای الدترافورد ، تمام نشده بود . در سال ۱۹۷۱ بود که باشگاه دوباره ، ۵ هزار صندلی دیگر به جایگاه بالای یونایتد رود اضافه کرد . اتاق های خصوصی بیشتری اضافه شد . همچنین جایگاه پشت دروازه ها هم دوباره احیا شدند . جایگاه ها در سال ۱۹۷۳ افتتاح شدند . مشکلات برای جلوگیری از رفتار های خشن و خلاف اخلاق بیشتر شده بود . در بازی برابر نیوکاسل ، در فوریه ۱۹۷۱ وقتی یک چاقو از جایگاه استرتفورد اند پرتاب شد ، یونایتد ، موظف شد ، تراس پشتی را خالی کند و ۷ هزار پوند جریمه بپردازد . همچنین یونایتد دو بازی ابتدایی فصل ۱۹۷۱-۱۹۷۲ را خارج از الدترافورد انجام داد .

شکست در خانه برابر منچسترسیتی ، گل خوردن از دنیس لاو اسطوره و سقوط به دسته دو ، از همه اتفاقات ممکن بدتر بود . این فاجعه در آپریل سال ۱۹۷۴ رخ داد . صد ها هوادار یونایتد ، پیش از سوت پایان بازی ، به درون زمین حمله ور شدند . در نتیجه فصل بعد ، دو طرف دروازه ها ، با نرده ای به ارتفاع ۷ فوت ، پوشانده شد . ولی پایان داستان الدترافورد  اینجا نیست …

با ما همراه باشید !