آنالیز تاکتیکی: منچستر یونایتد ۴-۰ ویگان اتلتیک

پایگاه هواداران منچستر یونایتد – منچستر یونایتد با بردی آسان و نتیجه ی پر گل ۴-۰ برابر ویگان اتلتیک، مقابل دیدگان طرفداران پرشور خود در اولدترافورد به دور پنجم رقابت های جام حذفی صعود کرد.

مانند بسیاری از مربیان لیگ برتری، ژوزه مورینیو با چندین تغییر، تیم خود را به میدان فرستاده بود. لوک شاو اولین مسابقه ی خود از ماه دسامبر را تجربه می کرد، باستین شواین اشتایگر پس از قریب به یک سال بار دیگر در ترکیب اصلی قرار گرفت. بازیکنانی چون وین رونی، خوان ماتا و مارکوس روخو از تیم اصلی، در این مسابقه حضور داشتند و اینگونه مورینیو ترکیبی قوی و در عین حال چرخشی برای یونایتد رقم زد.

عملکرد نیمه ی اول قرمزها، کُند و کسالت بار مانند عابران پیاده بود. نکته ی جالب و دیدنی قضیه، تأثیر شاو و شواین اشتایگر و همچنین شکل و سبک بازی تیم یونایتد بود. درحالیکه نحوه کارکرد سبک و سیستم یونایتد ضعیف بود، اما هدف و ایده ی پشت آن امیدوار کننده است؛ بدین صورت در ادامه ی فصل با پتانسیل نمایش داده شده در این بازی، ترکیب تیم بهبود یافته و عملکردهایی بهتر از آنچه در ابتدای فصل دیده ایم را شاهد خواهیم بود.

با حضور شواین اشتایگر در عقبی ترین نقطه ی هافبک و ایفای نقش تک هافبک محوری (pivotal midfielder)، دقیقاً مانند مایکل کریک آزادی عمل مناسب را به لوک شاو و تیموتی فوسو منساه اعطا کرد تا حمله کنند و موقعیت های هجومی بیشتری ایجاد شود. درحالیکه لوک شاو عملکردی آرام داشت، اما سرعت های انفجاری گاه به گاه او و تمایل وی به حمله در سمت چپ، عملکردی مشابه با این فصل آنتونیو والنسیا در سمت راست را تداعی می کرد. ارائه ی بازی هجومی، در عرض و در مناطق جلوئی زمین و همچنین ایجاد موقعیت های هجومی توسط شاو باعث می شود تا دقیقاً چیزی که والنسیا در طول فصل در سمت راست انجام داده است، در سمت چپ نیز دیده شود. حضور والنسیا در سمت راست باعث شده که بال راست از خط کناری زمین فاصله گرفته و برای خلق موقعیت به مناطق مرکزی تر زمین هجوم آورد. اگر شاو سطح عملکردی ثابتی پیدا کند، آنگاه یونایتد توازن مناسبی در سمت چپ خواهد داشت و بازیکنان هجومی چون آنتونی مارسیال (بازیکنانی که وقتی به داخل حرکت می کنند خطرناک تر هستند) آزادی عمل مناسبی پیدا کنند.

باستین شواین اشتایگر مانند مایکل کریک تأثیر آرامش بخشی بر بازی دارد و این امر با سرمایه ی تجربه و هوش فوتبالی میسر می شود. کیفیت او برابر تیمی منظم، با دفاعی منسجم به نمایش گذاشته شد. در دقایق خستگی زای نیمه ی اول، او بهترین بازیکن یونایتد بود و مدام برای باز کردن بازی با پاس های رو به جلوی خود تلاش می کرد؛ به جای پاس کاری به کناره ها و یا رو به عقب، با پاس های دقیق خود سعی بر شکستن خطوط دفاعی حریف داشت تا با ریسک بالاتر، خطر بیشتری روی دروازه ی حریف ایجاد کند. ۴۵ دقیقه ی اول با پاس گل وی به اتمام رسید؛ با ارسال فوق العاده ی شواین اشتایگر، مروانه فلینی توانست گل اول مسابقه را به ثمر برساند.

در نیمه ی دوم، یونایتد بهتر بود. با برتری حاصل شده در نیمه ی اول، ویگان مجبور به ارائه ی بازی ماجراجویانه تری شد. از طرف دیگر در بازی منچستر یونایتد، اضطرار مشاهده می شد، سرعت بالاتر و پویایی بیشتر از بازیکنان باعث ارائه ی بازی سازنده شد و توانستند ۳ بار دیگر گلزنی کنند.

یکی از بزرگترین موارد سرعت بخشی به احیای مجدد یونایتد در این بازی، تغییری کوچک در شکل هجومی تیم بود. آنتونی مارسیال که تا پیش از این به عنوان مهاجم هدف بازی می کرد به سمت چپ برده شد و وین رونی در نوک پیکان خط حمله ی یونایتد قرار گرفت، خوان ماتا و هنریک مخیتاریان آزادی عمل بیشتری در نیمه ی دوم به دست آوردند. رونی به عنوان نقطه ی کانونی حملات یونایتد انتخاب شد تا یک نقطه ی مرجع برای فاز هجومی یونایتد پیدا شود. از آنجاییکه رونی مهاجمی فیزیکی تری نسبت به آنتونی مارسیال محسوب می شود، توانست که بهتر با مدافعان سرسخت میانی ویگان درگیر شود و با حفظ توپ در آن منطقه، اثرگذاری دیگر بازیکنان را در بازی بیشتر کند. از بین بازیکنانی که به کمک وین رونی می رفتند، آنتونی مارسیال خطر ساز تر از دیگران بود و با حضور در کناره ها با آرامش بهتری نسبت به دقایق قبل به پی ریزی حملات کمک کرد.

حملات سریع و بازی با/بدون توپ مهاجمان یونایتد باعث شد که در نیمه ی دوم فضاهای بیشتری ایجاد شود و اینگونه مارسیال حیاتی جدید در بازی خود پیدا کرد. دو پاس گل و چندین موقعیت دیگر حاصل کار وی بود؛ پاس گل دوم طی یک ضد حمله ی برق آسا ایجاد شد. هنگامیکه مخیتاریان نتیجه را ۳-۰ کرد، اعتماد به نفس بازیکنان افزایش یافت و نشانه هایی از بازی روان منچستر یونایتد پیدا شد. پاس های تک ضرب، حرکات هیجان انگیز و تغییر پست بازی بدون فشار آوردن بازیکنان به خود، خلاصه عملکردی بود که شبیه به قدرت واقعی و یک منچستر یونایتد تمام عیار است.

مانند بازی گذشته برابر هال سیتی، یونایتد این بازی را آسان گرفت. گاهی اوقات به نظر می رسید که این یک جلسه ی تمرینی محسوب می شود و گاهی به نظر می رسید که گویا بازیکنان از صعود به مرحله ی بعد مطمئن هستند! تنها نکته ی متفاوت این دو بازی، نتیجه ی نهایی بود. این بازی یک عملکرد مهم و قابل توجه محسوب نمی شود. برد برابر تیمی از لیگ قهرمانی (Championship)، اتفاقی هیجان انگیز نیست؛ اما این بازی نشانه هایی از گستردگی ترکیب یونایتد را به نمایش گذاشت. عملکرد سرمربی بسیار مؤثر بود. اگر از لوک شاو و باستین شواین اشتایگر بهترین بازی ها گرفته شود، آن موقع یونایتد در ادامه ی فصل اتفاقات بزرگی را رقم خواهد زد.