در آستانه ی شروع مسابقه ژوزه مورینیو گفت که برای داشتن مسابقه ای رو به جلو نیاز به “معجزه” است؛ دالی بلیند مسابقه را به یک “صخره” تشبیه کرد.

برای پیش برد اهداف در این زمین سخت، یونایتد هوشمندانه رو به توپ های هوایی برای زلاتان ایبراهیموویچ آورد؛ وی مالکیت ارزشمند را به گوشه های زمین انتقال می داد. بازیکنان زوریا به خوبی با این گونه توپ ها هماهنگ نبودند. این رویکرد باعث شد که یونایتد درون و اطراف محوطه جریمه خودش با کمترین خطر برای دفاع به پخش توپ از سوی هافبک های میانی به مهاجمین در یک سوم هجومی بپردازد. در بالا تصویری از درگیری های هوایی آورده شده است.

با وضعیت زمین مسابقه، انتظار می رفت که بازی شناور و زیبای دور گذشته ی لیگ اروپا که با پیروزی ۴-۰ برابر فاینورد اتفاق افتاد، بار دیگر تکرار نشود. همانطور که در تصویر بالا مشاهده می کنید، تیم ژوزه مورینیو با هدف قرار دادن مردان کناری و ارسال توپ ها به محوطه، به دنبال ایجاد موقعیت بود؛ به صورتیکه در طول ۹۰ دقیقه آنها ۱۸ بار توپ را ارسال کردند. این روش فرصت های بهتری را در نیمه ی اول برای یونایتد ایجاد کرد، به طوریکه روخو در اواخر نیمه ی اول یک ضربه ی نصفه و نیمه ی والی زد.

منچستر یونایتد ۶۶% مالکیت توپ را در اُدِسا در اختیار داشت، خیلی به ندرت این فرصت برای زوریا ایجاد می شد که از یک سوم دفاعی خودش جلوتر بیاید. با برگشت بازیکن تأثیرگذاری چون اریک بیی در کنار مارکوس روخو در قلب خط دفاعی، این دو با تکیه بر سرعت خود کمتر به تیم حریف اجازه ی ایجاد خطر در موقعیت های ضد حمله را دادند. یونایتد به صورت کاملاً حرفه ای بازی را کنترل کرد، آنها به خوبی آگاه بودند که حریفشان به سختی می تواند از زیر فشار خود را رها سازد. در بیشتر دقایق بازی، یونایتد با سیستم ۴-۲-۴ بازی می کرد، چهار نفر جلویی برای ایجاد فشار پیش تر ذکر شده بر تیم زوریا استفاده شده بودند که در نتیجه زوریا کمتر توانست از آن موقعیت خود را رها سازد.

در بالا تصویری از قطع توپ های یونایتد را مشاهده می کنید که بیشتر در نزدیک وسط نیمه ی یونایتد حادث شده اند؛ این تصویر دلیلی بهتر بر اثر خوب فشارهای چهار نفر جلوی زمین یونایتد بر دفاع زوریاست که باعث شده توپ ها اکثراً بدون مشکل و دخالت حریف برگردانده شود. این شِمایی از بازی است که از پشت، توپ به مهاجمان زوریا نمی رسد تا در موقعیت قرار گیرند.

دو لحظه ی کلیدی این مسابقه برای منچستر یونایتد درست زمانی اتفاق افتاد که یک نفر پشت سر آخرین دفاع فرار کرد؛ اتفاقی که خیلی کم در این فصل از قرمزها مشاهده شده است. هنریک مخیتاریان کلاس بازی خود برای یونایتد را نمایش داد؛ توپ را در نزدیکی های خط میانه ی میدان تصاحب کرد و تا قلب خط دفاعی زوریا آن را پیش برد و با تغییر مسیر خود را به محوطه جریمه رساند و در نهایت توپ را به گوشه ی پایینی دروازه رساند. با این حال، بدون تحرک وین رونی در سمت چپ و پشت مدافعین، شکافی در قلب خط دفاعی ایجاد نمی شد. این دویدن بدون توپ باعث شد که مدافع کناری حریف به سمت کناره کشیده شود و اجازه دهد که مخیتاریان کلاس بازی خود را نمایش دهد. به طور مشابه، گل دوم یونایتد با سماجت زلاتان ایبراهیموویچ به حرکت در پشت مدافعین شکل گرفت. این حرکت ساده کیفیت پل پوگبا را نشان داد؛ به طوریکه وی با یک عملکرد عالی مهاجم سوئدی تیم را در قلب دفاعی حریف صاحب موقعیت کرد. ۲ حرکت ساده تفاوت بین ۱ و ۳ امتیاز را در اوکراین مشخص کرد. یونایتد دارای استعدادهای برجسته ایست و حرکات ساده باعث شکوفایی آنها می شود.