آنالیز و تکامل خط هافبک یونایتد

پایگاه هواداران منچستر یونایتد – قرمزها در نهایت از اعماق ترکیب بازیکنان اصلی توانستند مثلث خط هافبک مناسب را پیدا کنند. از آغاز فصل مشخص بود که یونایتد برای اهدای آزادی مورد نیاز پل پوگبا جهت بروز خلاقیت هایش باید با ترکیب سه نفره در خط هافبک ظاهر شود. به وضوح پوگبا از هر نظر مهمترین بازیکن یونایتد است، اما در ابتدای راه وی دچار سردرگمی شده بود.

آندر هررا با اختلاف به عنوان نفر دوم این ترکیب ظاهر شده است؛ کیفیت برجسته ی وی که ترکیبی از شور و هیجان، سرسختی و رهبری می باشد، وی را به عنوان گزینه ی دوم مطرح کرده است. برای مدت ها به نظر می رسید که مروانه فلینی نفر سوم باشد؛ اما او فاجعه است! دو هافبک محبوب طرفداران، باستین شواین اشتایگر و مورگان اشنایدرلین، با تأییدیه ی ژوزه مورینیو از ترکیب طرد شده اند و منتظر خروج از باشگاه هستند.

دو گزینه ی دیگر برای حضور در ترکیب سه نفره، خوان ماتا و مایکل کریک هستند؛ بازی ماتای اسپانیایی در گوشه ها به تکامل رسیده و یکی از بهترین هافبک های یونایتد در آن پست است. یونایتد بدون آرامش کریک در کشتن بازی ناکام بود. در ابتدای امر عجیب بود، اما حضور کریک در زمین باعث شد که یونایتد در فرصت های گلزنی مؤثرتر باشد، در دفاع کمتر اشتباه کند و کارت زرد کمتری بگیرد.

خیلی زود در این فصل مشخص شد که آندر هررا، مایکل کریک و پل پوگبا با اختلاف بهترین ترکیب تیم را تشکیل می دهند، چهار برد پیاپی در لیگ برتر حاکی از حرکت قرمزها برای حضور در گروه صعود کننده به لیگ قهرمانان در سال جدید میلادی است. تکنیک خط هافبک یونایتد دارای نقاط مشترک و سیستم پرس، ترکیبی است که باعث عملکرد مؤثرتر این خط می شود.

اهداف مشترک، نقاط قوت فردی

در حالیکه بسیاری از افراد در مورد عملکرد فیل جونز در عقب و زلاتان ایبراهیموویچ در جلو روده درازی می کنند، این خط هافبک یونایتد (به عنوان یک واحد) است که نقش کلیدی در موفقیت فعلی یونایتد دارد. عملکرد فعلی این ترکیب مربوط به تعادل مابین نقاط قوت فردی برمبنای هدف مشترک همگانی است.

همانطور که پیشتر اشاره شد، کریک ثبات و آرامش را به تیم هدیه می دهد. هررا و پوگبا در حضور هافبکی آرامش بخش در پشت سرشان می توانند چریکی و بعضاً با سرعت کم بازی کنند. هوش (نه قدرت فیزیکی) کریک است که به او کمک کرده تا فضای پشت دو هافبک دیگر را پوشش دهد و توپ های بین خطوط را قطع کند. هنگامیکه هررا و پوگبا برای پرس کردن حریف برای کاهش فضای عملیاتی نزدیک زلاتان جلو می روند، کریک فضای پشت سر این دو را پوشش می دهد.

هررا در انتقال توپ و بازستانی آن سرسختی خاص خود را نشان می دهد؛ او به طرز عجیبی در نقش خودش فیزیکی بازی می کند. با حضور فیزیکی کنونی وی در ترکیب، از بازیکن شبه-اسکولز به یک روی کین واقعی تبدیل شده است. هنگامیکه پوگبا به سختی یارگیری می شود، هررا شور و هیجان خاصی را در سمت خود ایجاد می کند.

پوگبا دارای استعداد و فیزیک است که جبران ساز فقدان ویژگی جنگندگی هوایی، گلزنی و دادن پاس گل دیگر هافبک های یونایتد است. اغلب ذهن ها مشغول قیمت او می شود، اما مردم متوجه نمی شوند که پوگبا هر آنچه که یک هافبک باید داشته باشد را کامل ارائه می دهد. قدرت دریبل زنی، فیزیک، تناسب اندام، جنگندگی هوایی، گلزنی و گل سازی او را به یک خرید عالی تبدیل کرده است. ۵ گل و ۳ پاس گل او برای یک هافبک مرکزی آماری خوب محسوب می شود، اما این آمار همانطور که قدرت تمام کنندگی پوگبا بهبود می یابد، می تواند ارتقا یابد. اگر بدون تعویض پست بتواند ۲۰ گل بزند، بهترین بازیکن دنیا خواهد بود.

مهمتر از همه، ویژگی مهمی که هر سه دارند و پیش از این بدان اشاره نشده است؛ هر سه بازی خود را برمبنای پاسکاری گذاشته اند و باعث شده که این ترکیب به یک واحد فعال تبدیل شود. با حضور مروانه فلینی، اگر چه آنقدر هم بد بازی نکرده است، این ویژگی اصلی ترکیب از بین می رود. همین مشکل در مورد مورگان اشنیدرلین نیز صادق است، او که در ساوتهمپتون یک پدیده بود و در یونایتد کم فروغ ظاهر شده جایی در این واحد ندارد.

سیستم پرس کردن

هررا، کریک و پوگبا برای بازیابی توپ و فشار آوردن در فضاها از دو سازکار استفاده می کنند.

در ساختار اول، از میان پوگبا و هررا یک نفر به سمت زلاتان و یار هجومی کناری حرکت می کند. معمولاً هنگامیکه یونایتد امکان بازیابی توپ در مناطق هجومی دارد، این هررا است که در مناطق جلوی زمین فشار می آورد و اینگونه پوگبا می تواند در صورت دفع توپ توسط مدافعین در درگیری های هوایی شرکت کند. از طرف دیگر، هنگامیکه پوگبا پرس می کند، وقتیکه توپ حریف توسط هررا یا کریک قطع شود پل که خطرناک ترین فرد از میان مثلث میانی می باشد دارای فضای آزاد است و تا حریف بدو فشار آورد می تواند حمله ای را پی ریزی کند.

ساختار دوم پرس خط هافبک شامل پرس هم زمان هررا و پوگباست؛ در این حالت فاصله ای میان این دو و کریک ایجاد شده اما به زلاتان نزدیک تر می شوند. این برتری عددی در نیروهای تهاجمی باعث می شود که دروازه بان حریف مجبور به دفع توپ شود و در این حالت فیل جونز و مارکوس روخو به خط هافبک نزدیک می شوند و به مایکل کریک کمک می کنند که با افزایش نفرات توپ را بازستانند.

تکامل

این ترکیب هافبک مشخصاً موفق بوده، اما هنوز پرسش هایی برای ژوزه مورینیو وجود دارد. به طور مشخص سؤال اول در مورد جانشینی کریک مسن است. بسیاری باور دارند که شان گاس یا دالی بلیند می توانند جانشین وی باشند، اما هیچ کدام در این پست پدیده وار ظاهر نشده اند و هر دو از سَبُک-وزنی رنج می برند! در دنیای فوتبال، بازیکنان کمی هستند که همان خصوصیات کریک را داشته باشند. تونی کروس و ایوان راکیتیچ به ذهن می آیند که هیچ کدام در دسترس نیست.

علاوه بر این، مورینیو باید از سیستم چرخشی استفاده کند تا هافبک ها را برای ادامه ی فصل سالم و سر حال نگه دارد. جدای از پتانسیل جانشینی ماتا یا مخیتاریان به جای هررا، هر گونه استفاده ی چرخشی در خط هافبک، افت کیفیت قابل توجهی ایجاد می شود و در صورت حذف پوگبا باعث کمبود قدرت فیزیکی در این ناحیه می شود. شاید نیاز به خرید های جدیدی باشد، اما حتی آن موقع نیز کریک غیر قابل جانشینی خواهد بود و از لحاظی نیز در مورد پوگبا چنین مسأله ای وجود دارد.

یونایتد دارای یک واحد هافبک است که می تواند در دنیا به عنوان بهترین رقابت کند، اما اگر این ترکیب بخواهد تا آخر دوران مورینیو در باشگاه باقی بماند باید پرسش های موجود پاسخ داده شود. کریک، هررا و پوگبا ترکیبی است که خیلی تیم ها نمی توانند از داشتنش بدان ببالند، اما اگر نفر اول افت کند و یا دو نفر دیگر کوفته باشند این ترکیب دیگر معنی ندارد! مورینیو در بسیاری از باشگاه های سابقش با این مشکل روبرو شده است، اما این بار وی امکانات بیشتری برای رفع آن و داشتن هافبک هایی قهرمان در منچستر یونایتد دارد.