رونی سپاسگزار از فن خال

پایگاه هواداران منچستر یونایتد – لوئیس فن خال میراث قابل توجهی برای منچستر یونایتد به یادگار نگذاشت، اما وی مسئول بازیابی وین رونی به عنوان هافبک میانی برای باشگاه و کشور خود است.

وین رونی همیشه اینقدر در میانه میدان راحت نبود. او برای اولین بار در اکتبر ۲۰۱۱ به صورت آزمایشی در این پست به کار گرفته شد؛ دقیقاً یک سال پس از نیت جدایی وی و چشم نازک کردن برای منچستر سیتی، قرارداد پنج ساله به ارزش ۲۵۰ هزار پوند در هفته امضا کرد. سر الکس فرگوسن هیچگاه رونی را بخاطر اصرار برای امضای قرارداد با مسوت اوزیل در ابتدای آن سال کاملاً نبخشید و در عوض به تدریج مهمترین بازیکن خود را به حاشیه راند.

فرگوسن ترس هافبک مرکزی عجیب و پیشرفته ای داشت، به طوریکه در شش سال آخر دوران مربیگری خود هیچ بازیکنی برای این پست به خدمت نگرفت؛ این نقطه ی تاریک احتمالاً با حضور اندرسون و آزمایش رونی در آن پست ایجاد شد.

این قابل درک است که چرا رونی پیش از آنکه قرارداد مذکور حرص او را قانع کند گفته بود که فرگوسن نمی تواند خاطر من نسبت به ترکیب آینده تیم را مطمئن کند. خساست گلیزری پس از آنکه کریستیانو رونالدو را در سال ۲۰۰۹ فروختند به شدت بالا گرفت و به خرید بازیکنان ناشناخته (گابریل اوبرتان و مامه بیرام دیوف)، الماس نتراشیده (کریس اسمالینگ و خاویر هرناندز)، پا به سن گذاشته (مایکل اوون) و عجیب (به به) روی آوردند. رونی در دوران خساست یونایتد، یکی از بهترین مهاجمان جهان فوتبال و بهترین بازیکن سال بود؛ اما درحالیکه پس از جام جهانی مجازات کننده، در حال پا گرفتن بود، توسط هرناندز درنده و دیمیتار برباتوف جوان شده و شاید حس تنزل جایگاهش را از دست داد.

رونی بار دیگر توسط فرگوسن ترسیده، شش روز پس از شکست شش گله برابر منچستر سیتی در سال ۲۰۱۱ به خط هافبک برگردانده شد. تیم جوان فرگوسن فصل را با قدرت شروع کرد، اما هافبک های میانی این تیم با وجود تام کلورلی و اندرسون تازه کار مهار شده و بسیار روزنه در آن وجود داشت؛ حتی در برد ۸-۲ برابر آرسنال که به نابودی و تحقیر آنها منجر شد، آرسنالی ها حداقل دو برابر آنچه که اندوخته داشتند را باید به دست می آوردند.

با مصدومیت کلورلی، ایجاد پوشش بر وضعیت اندرسون و شک و شبهات فرگوسن نسبت به مایکل کریک؛ وین رونی در سه بازی برابر اورتون، اوتلول گالاتی و ساندرلند تا زمانیکه مربی بفهمد که وی در یک سوم میانی تلف می شود، به کار گرفته شد. کریک برای بازی برابر سوانسی برگشت و بهترین ۱۸ ماه خود در یونایتد را تجربه کرد.

فرگوسن با نزدیک کردن وین رونی به میانه میدان و جانشینی فن پرسی در فصل بعد، رونی را به درب های خروجی باشگاه نزدیک تر کرد. با عذاب کشیدن فرگوسن از شکست رونی برابر سرخیو بوسکتس در فینال لیگ قهرمانان ۲۰۱۱، این تغییر هرگز دائمی نبود؛ هرچند در آن بازی رونی با گام های آرام و نفس خسته به عنوان بهترین بازیکن یونایتد نائل آمد. بازگشت رونی به پست هافبک میانی منجر به یک برخورد بین آن دو شد که در نهایت فرگوسن به این نتیجه رسید که رونی بار دیگر درخواست خروج از باشگاه داده و این موضوع را به جف شریوز پس از آخرین بازی خانگی به عنوان سرمربی یونایتد اعلام داشت.

رونی اختلاف فاحشی با بازیکنی که فرگوسن سه سال پیش او را به حاشیه راند نداشت. به عنوان یک مهاجم، رونی در سال ۲۰۱۰ به اوج خود رسید و فرگوسن این را پیش از هر کس دیگری متوجه شد. وین در فصل ۲۰۱۱/۱۲ توانست ۳۴ گل به ثمر رساند؛ اما عملکرد او در طی مسابقات ملال آور بود و فرگوسن یک گام عجیب در جهت عمومی کردن انتقاد برداشت، این اتفاق پس از بازی صورت گرفت که رونی تنها دو بار حمله کرد.

اگر لوئیس فن خال مانند فرگوسن بی رحم بود، شاید همچنان به عنوان سرمربی یونایتد در این تیم حضور داشت. مانند رابین فن پرسی در فصل ۲۰۱۴/۱۵، یک مصدومیت نشان از پایان این مهاجم یونایتد بود. پس از چهار ماه پیش بینی نشده، مابین آگوست و دسامبر، که بدترین فرم رونی در طول دوران حرفه ای بود؛ وی آغاز خوش آیندی در سال جدید خود داشت اما تأثیر وی در مقایسه با آنتونی مارسیال هیجان برانگیز و ستاره ای چون مارکوس رشفورد بی اهمیت بود. رونی، برای یک بار با وضعیت خود نجنگید و احیا شدن به عنوان یک بازیساز را پذیرفت.

فن خال، با یادآوری درخشش های گاه به گاه مربیگری وی، دوران گذار را عالی مدیریت کرد. آن دو جلسه تمرینی برای بازیکنان چون بازی فوتبال برای هواداران شاید خسته کننده بود، اما باعث شد که رونی به بهترین فرم خود در عمر خود دست یابد. او نسبت به دو سال همکاری با فن خال ضعیف تر به نظر نمی رسد و این شاهدی بر جلسات این مرد هلندی است که در سی سالگی، رونی سریع تر از ۲۰ سالگی خود نسبت به مصدومیت ها بهبود می یابد.

اولین شروع رونی پس از دو ماه خارج بودن از زمین مسابقه در یک بازی پیش پا افتاده در تیم زیر ۲۱ ساله ها بود و نمایش قدم زنان برابر کریستال پالاس در نیمه نهایی جام حذفی به نظر می رسید برای خداحافظی از جام حذفی برای چسبیدن به لیگ برتر باشد. پاس های رونی که تمامی مساحت زمین را در بر می گرفت، نشانی از تازه شدن قدرت بُرش رونی و اراده برای بردن جام حذفی در بازی برابر اورتون در ومبلی بود.

رونی از بهترین فرم خود در طی چهار سال گذشته به عنوان نفر سمت چپ در هافبک سه نفره لذت می برد، که به صورت ماهرانه ای از آخرین روزهای پل اسکولز تقلید شده و وابسته به عقل فوتبالی در غیاب فشردگی میانه میدان بوده که او را کامل رها کرده است. رونی از درگیری های سخت خسته نمی شود.

به عنوان شاهدی بر این ماجرا می توان به بازی برابر بورنموث اشاره کرد که رونی چند روز پیش از بالا بردن جام در ومبلی برتر از دیگران بوده، یک گل زد و دو پاس گل ارسال کرد. در روزی که هواداران سفر کرده ی یونایتد به طور غیر منتظره ای در معرض مرگ بودند (اشاره به داستان بمب گذاری)، او نیمه اول بی فایده ای را تحمل کرد، اما روحیه ی مصمم رونی که منجر به گل تساوی بخش خوان ماتا شد نشان می داد که هیچ کس در استادیوم بیشتر از کاپیتان نمی خواهد که برنده شوند.

این تحرک در تیم ملی روی هاجسون ادامه داشت؛ دقیقاً پس از آنکه هاجسون مانند فن خال فهمید که رونی هیچ جایی در نوک پیکان حمله تیم ندارد. بدین صورت در برابر منتقدان معمول و اجباری، کاپیتان به برتری دست یافت. فن خال در بهشت پرتغالی خود نشسته و احساس تبرئه شدن می کند.

حال رونی در این پست راحت است.