آنچه آموختیم: نورویچ سیتی ۰-۱ منچستر یونایتد

پایگاه هواداران منچستر یونایتد – منچستر یونایتد به کارو رود (Carrow Road) رفت تا در یک بازی محکوم به برد برابر نورویچ سیتی قرار گیرد که برای فرار از منطقه سقوط نیاز به برد در این بازی داشت؛ با برد یونایتد در این مسابقه در کورس رقابت برای قرارگیری در بین چهار تیم پایانی باقی می ماند. علی رغم استراحت مارکوس راشفورد و دالی بلیند و همچنین از دست دادن آنتونی مارسیال طی گرم کردن پیش از مسابقه، یونایتد در یک بازی بسیار کسالت آور توانست برد ۱-۰ را به هر زحمتی به دست آورد. آنچه آموختیم:

بدون مارسیال و راشفورد، بدون تحرک

این بازی نشان داد که تا چه اندازه این دو بازیکن جوان برای یونایتد مهم و حیاتی هستند، یونایتد برای ایجاد موقعیت تقلا کرد. “تقلا” شاید کمی دست کم گرفتن کل ماجرا باشد، چرا که گل پیروزی بخش خوان ماتا تنها یکی از دو شوتی بود که به سمت چارچوب نواخته شد و تنها شوتی بود که از فاصله دور بدون هیچ اجباری، به دلیل عدم امکان پاسکاری، زده شد. این یکی از مشکلات عملکردی یونایتد است. مهاجم نوک، وین رونی، برای بیشتر دقایق بازی نامرئی و نامشخص بود، تنها یک پاس منجر به گل در شرایطی که نزدیک بود موقعیت را از دست دهد، داد. ماتا با فاصله زیادی دور از او بازی می کرد و هیچ کسی تلاشی نکرد هنگامیکه او به قلب دفاع حریف یورش می برد پاس دهد. همچنین مهاجمین سرعتی تیم یعنی ممفیس دپای و جسی لینگارد نکته قابل توجهی در بازیشان وجود نداشت. عدنان یانوزای تقریباً دو مرتبه به میدان آمد ولی در حقیقت این اتفاق نیافتاد و در مقابل اشنایدرلین و فوسو منصاح به جای او برای محافظت از نتیجه به بازی آمدند.

ممفیس مانند کسی بازی می کند که پس از یک ماه به میدان آمده است.

چه کسی فکرش را می کرد کسی که به ندرت فرصت بازی به دست می آورد هنگامیکه جانشین بهترین گلزن تیم می شود، اینگونه ضعیف و ناتوان ظاهر شود؟ ممفیس در بهترین حالت مانند بقیه تیم متوسط بود و در حمله زیاد کمک نکرد. اما حقیقتاً این مایه تعجب نیست. راستش را بخواهید من از اینکه ممفیس در لیست اولیه مسابقه حضور داشت تعجب کردم، چرا که اخیراً این اتفاق زیاد ممکن نشده بود. وقتی کسی چنین دقایق کمی مانند ممفیس بازی می کند و ناگهان در چنین بازی مهمی جانشین مهاجم اصلی تیم می شود، عملکرد ناامید کننده ممکن خواهد بود. بحثی که وجود دارد این است که اگر قدمی به جلو برندارد فرصت حضور دوباره نخواهد یافت و این چرخه باطل تکرار می شود.

باید به ماتا فرصت حضور در میانه میدان داده شود.

اگر لیستی از بازیکنان تأثیرگذار این فصل درست کنید و خوان ماتا در آن لیست نباشد شما را سرزنش نخواهم کرد. بیشتر فصل را در بال کناری بازی کرد و این باعث شده که یا در گوشه های زمین تک و تنها باقی بماند و یا به سمت داخل حرکت کند و سمت راست را بدون حضور فردی خالی باقی بگذارد. اتفاقی که در این بازی تکرار شد. آنتونیو والنسیا در این بازی او را کمک کرد و با دوندگی های مستقیم خود به ماتا کمک کرد که از گزینه پاس تودر استفاده کند؛ اما در غیر از این موارد به خصوص در نیمه اول به نظر می رسید که خوان کار خاصی از پیش نمی برد. هنگامیکه او بیشتر به سمت مرکز میدان بازی می کرد بهبودی در بازی او مشاهده می شد. عملکرد او به گونه ای نبود که بگویم جهانی را خیره به بازی خود کرد اما به نظر می رسد با بازی در پست آشنا و تخصصی خودش بازیکنان را بیشتر به بازی کردن ترغیب می کند

نتیجه گیری

این بهترین عملکرد از یک تیم در دنیا نبود. حتی نمی شود که صفت هیجان انگیز را برای آن انتخاب کرد. اما نکته مهم مؤثر بودن آن است. یونایتد سه امتیاز را به دست آورد و این تنها نکته مهم این مسابقه است. هر چه فصل به پایان خودش نزدیک تر می شود روش بردن از درجه اهمیت نسبت به نتیجه ساقط می شود. آیا من یک عملکرد بهتر با سرعت بالاتر و درخشش های فردی بیشتر می پسندم؟ البته که این گونه است اما تکرار مسابقه به قیمت به دست آوردن آنها با ریسک از دست دادن نتیجه را نمی پذیرم. برد برابر نورویچ گامی بلند برای حضور در بین چهار تیم بالای جدول بود و اگر یونایتد برای حضور در بین آنها نیاز به بازی های بیشتری مشابه به بازی روز شنبه دارد، آنگونه بازی کند.

به امید برد و موفقیت شیاطین سرخ در بازی های پیشرو …