چرا آندر هررا بیشتر بازی نمی کند؟

پایگاه هواداران منچستر یونایتد – در زمان گرم کردن بازیکنان در کارو رود (Carrow Road) آنتونی مارسیال خود را مجروح کرد و نتوانست که بازی کند. با نبود جانشین و مهاجمی بر روی نیمکت برای مارسیال، هواداران یونایتد موفق شدند که بعد از مدت ها آندر هررا را از اول در زمین مسابقه ببینند. این داستانی تکراری برای هررا است؛ هنگامیکه او بازی می کند تأثیرش در بازی مشهود است و با افزایش بازی های متوالی این تأثیر بیشتر می شود. به هر حال بنابر دلایلی آندر هررا بازی های بیشتری برای باشگاه انجام نداده است؛ هررا مساوی با حضور منظم در بازی، سرعت در پست هافبک میانی، دارای توانایی در کنترل بازی و انتقال با آرامش توپ از دفاع به حمله است.

هررا اولین بازی خود را برای یونایتد در یک بازی دوستانه برابر لس آنجلس گلکسی انجام داد و بهترین بازیکن تیم در آن مسابقه بود و گل های مسابقه را یکی پس از دیگری پایه ریزی می کرد. بهترین بازیکن زمین و آندر هررا عموماً دو لغتی چسبیده به هم هستند؛ عملکرد درخشان و خیره کننده هررا در آن شب در کالیفرنیا او را در نزد هواداران یونایتد عزیز کرده است. با این حال بنابر دلایلی لوئیس فن خال اختلاف نظر دارد، حتی در روزی که بهترین بازیکن زمین است با علامت پرسشی برابر نام این بازیکن اسپانیایی رفتار می کند.

هررا به سرعت، دقت و حمله به حریف با توجه به سبک بازیش شناخته می شود و این در نقطه مقابل یونایتد لوئیس فن خال است. شاید این بحث به وجود آید که لوئیس فن خال نسبت به تمایل هررا به افزایش شدت و حرارت بازی علاقه مند نیست؛ هررا لحظاتی خالصانه از کیفیت و درخشان از خود به نمایش می گذارد اما ممکن است کنترل بازی را به سبب آن از دست دهد. دقت پاس هررا در لیگ برتر از تمامی هافبک های یونایتد به جز مروانه فلینی کمتر است. فلینی این پست از بازی را بدور از ویژگی های خاص آن بازی می کند و اینکه چرا او از ابتدا بازی می کند بحثی پیچیده و طولانی است.

هررا بیش از هافبک های کهنه کار فن خال یعنی باستین شواین اشتایگر و مایکل کریک خطا کرده است. هررا تمایل دارد هنگامیکه کنترل بازی را از دست می دهد خطا کند و این موضوع بارها او را در آستانه خروج از مسابقه قرار داده است. این اتفاق تقریباً در بازی یک چهارم نهایی جام حذفی برابر وستهم یونایتد اتفاق افتاد؛ مسابقه ای که اگر هررا اخراج می شد یونایتد به شدت برای این موضوع تنبیه می شد.

مباحث بالا بیشتر به این پرداخت که چرا هررا نباید از ابتدا در مسابقه حاضر باشد، در ادامه می خواهیم به این بپردازیم که چرا باید باشد؟ هررا به طور متوسط در هر بازی از تمامی هافبک های یونایتد در لیگ برتر بیشتر تکل زده است و قطع توپ حیاتی کرده است. هنگامیکه در نقش بازیساز ظاهر می شود میزان تلاش او نزدیک به بی نظیر است و سهمی حیاتی در هر دو انتهای زمین دارد. او یک بازیکن شناخته شده با انگیزه حمله است که دارای ویژگی های دفاعی نیز می باشد و او را به بازیکنی تبدیل کرده که به ندرت پیدا می شود که تا این حد مورد علاقه ی شما باشد.

در هنگام تصاحب مالکیت، هررا بهترین تصمیم گیرنده است. با قدرت تصمیم گیری، او توانسته که در بهترین حالت ۹۰% پاس های خود را به مقصد برساند در حالیکه بهترین آمار را از نظر پاس گل مابین هافبک های یونایتد دارد. هررا تنها ۴۰%-۵۰% مواقع پاس خود را به سمت جلو می دهد؛ اما اگر کسی او را در زمین ببیند فکر می کند که ۷۰% مواقع توپ را به جلو پاس می دهد و این ناشی از هوش اوست که همیشه بازی یونایتد را به سمت جلو پیش می برد.

موقعیت سنجی هررا نیز باور نکردنی است. در هر دو محوطه جریمه هررا همیشه در بهترین موقعیت است که شوت حریف را مهار کند و یا آن را سریع تبدیل به یک نقشه حمله کند. همانطور که پیشتر اشاره شد، این توانایی دفاعی هررا را بهبود می بخشد اما این حتی کمی بیشتر از موضع دفاعی، توان هجومی او را افزایش می دهد. بهترین توصیف برای هررا یک بازیکن چند بعدی با نیم نگاهی به گل در هنگام انتقال توپ است. انتقال توپ هررا نکته ای کلیدی در طول فصل گذشته بود، به طوریکه با استفاده از توانایی های خود توپ را مابین دالی بلیند و خوان ماتا در دو انتهای زمین تقریباً بدون هیچ اشتباهی جابجا می کرد. فصل گذشته تقریباً با هر شوت در چارچوب هررا گلزنی کرد و این فصل با اینکه آنچنان بازی نکرده است، ششمین گلزن یونایتد با ۵ گل است. با بازی کردن هررا در هر مسابقه مشخص است که یونایتد در هر دو انتهای زمین پیروز است و این باعث می شود که آنها بهتر بازی کنند.

به عنوان نتیجه گیری، هررا تجسمی از نمونه ی دلخواه یک هافبک میانی امروزی است. با در نظر گرفتن تمام ویژگی های مسلم او، تردید واقعی آنجاست که چرا او هنوز به بازی گرفته نمی شود؟ خروج هررا از ترکیب اصلی یونایتد نمادی از حالت و شیوه فوتبالی است که این روزها یونایتد بازی می کند. مالکیت سنگین و ولع برای کنترل مسابقه هم تراز سبک تیم هایی است که سال ۲۰۱۱ برنده بودند و نه تیمهایی چون اتلتیکو مادرید و یا لستر سیتی که در سال ۲۰۱۶ با ضد حمله برنده می شوند. با پشتوانه دفاعی از تأثیری که هررا در اولدترافورد داشته است، او مثالی از بازیکنی است که طرفداران می خواهند که در تئاتر رویاها شاهد بازی او باشند و او الگویی است که یونایتد باید در سیر تکاملی خود از او بهره جوید.