آنچه آموختیم: منچستر یونایتد ۱-۱ بورنموث

پایگاه هواداران منچستر یونایتد – چه ناامیدی بسیار، بسیار بزرگی و فرصت بزرگی که از دست رفت. در ۲۰ دقیقه ی ابتدایی کار برای یونایتد باید به اتمام می رسید؛ و حتی می شد که پس از ده نفره شدن حریف کار برای مردان مورینیو ساده تر شود. کاری نمی شود کرد، ناامیدی بزرگی اتفاق افتاده است و روز شنبه به کل از بین رفت. نکات آموزنده ی این دیدار در ادامه خواهد آمد:

مشکلات بزرگ در منچستر کوچک

زلاتان ایبراهیموویچ روز بسیار بدی را سپری کرد؛ شاید او بیش از استحقاق خود روز بد داشته، اما سؤالی که باقی می ماند این است: چه کسی به جز او برای گل زنی پا به میدان بگذارد؟ مهارت های کدام بازیکن با او برابری می کند؟ آنتونی مارسیال یکی دوبار دروازه ی حریف را تهدید کرد، رونی باید نقشی اساسی تر داشته و کمتر ازخود گذشتگی نشان دهد؛ به طور کلی بازیکنی برای گلزنی حضور نداشت! مارکوس روخو تک گل قرمزها را به ثمر رساند و این گویای همه ی اتفاقات درون زمین است. پل پوگبا در تمام طول مسابقه افتضاح بود و کمتر تهدیدی روی دروازه ی حریف ایجاد کرد. عملکردی ملال آور که جای هیچ دفاعی از هیچ یک از بازیکنان هجومی تیم بر جای نگذاشت.

فیل جونز، مرد اشتباهی

انتخاب جونز جهت بیرون گذاشتن، تقریباً سخت است؛ اما این بیشتر از هر چیز به پنالتی بر می گردد. او در صحنه ی درگیری عجول و بی احتیاط عمل کرد که نتیجه ی آن از دست رفتن ۲ امتیاز بود. اما همانطور که اشاره شد، بیرون گذاشتن جونز تنها با یک انتقاد ناجوانمردانه است و حقیقتاً بازی محکمی از خود به نمایش گذاشت. در واقع، هیچ یک از بازیکنان دفاعی از جمله لوک شاو که تازه از مصدومیت برگشته بود، ضعیف کار نکردند. خطوط میانی و هجومی باعث سرافکندگی یونایتد در این بازی بودند.

نتیجه گیری

این مسابقه به دلیل عدم کنترل داور بر بازی خراب شد، وحشی گری به بخشی از بازی یونایتد تبدیل گشت. کوین فرند، داور مسابقه، هیچ رفتار مناسبی جهت حفظ بازی انجام نداد؛ هر دو تیم مستحق دریافت کارت قرمز بودند (ایبراهیموویچ بخاطر ضربه ی آرنج احمقانه به مینگز و مینگز به دلیل پاگذاری بروی صورت زلاتان باید اخراج می شدند. رفتار هیچ یک از بازیکنان در فوتبال مورد قبول نیست) و یک ضربه ی پنالتی به راحتی به یونایتد اهدا شد. اما این مهم نیست، زلاتان باید تور را پاره کرده و توپ را به جایگاه استرتفورد اند می رساند! بوروک مانند جیانلوئیجی بوفون بازی کرد، اما یونایتد به اندازه ی کافی او را محک نزد. نتیجه ی نهایی مانند نحوه ی شکل گیری حملات، ناقص و نیمه تمام ماند.

احساس دلخوری ایجاد شده از نتیجه ی حاصل برابر تیم پایین جدولی، باعث شد که بازیکنان به سختی در اولدترافورد قدم بزنند؛ عملکرد ۷ تساوی در ورزشگاه خانگی نیاز به بررسی دارد و مورینیو جهت حفظ شغل خود باید آن را به درستی مورد تحلیل قرار دهد. پوگبا باید هر چه سریع تر به بلوغ برسد؛ دوست داشته باشید یا خیر او به یک رکن اصلی در فاز هجومی تبدیل گشته است و هم بازیان برای خلق موقعیت به او نگاه می کنند. رشفورد عملکرد ضعیفی داشت و نبود هررا کاملاً حس می شد.

آیا جنگیدن در چندین جبهه، خسارات و تلفاتی به بار خواهد آورد؟