آنچه آموختیم: منچستر یونایتد ۴-۰ فاینورد

پایگاه هواداران منچستر یونایتد – آنها یکبار دیگر در اولدترافورد غالبانه بازی کردند و این بار در یورو لیگ برابر فاینورد به پیروزی بزرگ ۴-۰ دست یافت. این پیروزی یک تغییر سریع پس از سه تساوی خانگی در لیگ برتر بود؛ بازی هایی که در آنها منچستر یونایتد از ابتدا تا انتها تیم غالب میدان بود.

این تیم می تواند زیبا بازی کند.

تحرک تیمی یونایتد اتفاقی بود که در تمام طول مسابقه مشهود بود. پل پوگبا، زلاتان ایبراهیموویچ، هنریک مخیتاریان و وین رونی به درستی با یکدیگر در ارتباط بودند. ماتا بازی همیشگی خود را کرد، در موقعیت قرار گرفت و فرصت های گلزنی ایجاد کرد. او در نهایت در دقیقه ی ۷۰ پس از فشارهای زیادی که از نیمه ی دوم شروع شده بود، گلی را به ثمر رساند. بازی خوب یونایتد با سانتر غیر مستقیم ایبراهیموویچ و برخورد آن با پاهای برد جونز و در نهایت به ثمر رسیدن گل سوم یونایتد ادامه یافت.

مخیتاریانِ بازیساز

هافبک ارمنی شروع آرامی در این بازی داشت، اما کم کم خود را پیدا کرد و با تکاپوی خود به بهترین دریبل زن تیم در این بازی تبدیل شد. در نیمه ی دوم در صحنه ای، وی چندین مدافع را پشت سر هم دریبل زد که در شرف تک به تک شدن با دروازه بان حریف تعادل خود و موقعیت را از دست داد؛ داور مسابقه در عوض اعلام خطا و کارت قرمز احتمالی، تصمیم به ادامه ی بازی گرفت. اعتماد به نفس وی به مانند روزگار پیشین خود در دورتموند برگشت.

رونی هنوز تمام نشده است.

وین رونی بهتر از هر زمان دیگری در این فصل ظاهر شد. کاپیتان حرکت هایی عالی انجام داد که نشان از علاقه ی وی به داشتن توپ بود. او گلی زیبا در جهت شکستن دیوار دفاعی فاینورد به ثمر رساند؛ گلی که اعتماد به نفس وی را بهتر کرد و او را به بهترین گل زن اروپایی باشگاه با ۳۹ گل تبدیل کرد. او به همراه توپ به دنبال فضا بود، با دویدن های خود فضاها را ایجاد کرده و چندین پاس خوب ارسال کرد. یکی از پاس های جذاب رونی باعث شد ماتا اختلاف را دو برابر و پیروزی را تضمین کند.

هافبک یعنی همه چیز

مایکل کریک و پل پوگبا در یک همکاری هماهنگ، سرعت و کنترل بازی را در اختیار گرفتند. یونایتد در میانه ی میدان با سرعت خود همه چیز را کنترل می کرد. فرقی ندارد که ترکیب کریک-پوگبا، کریک-هررا یا هر ترکیب دیگری از این سه نفر باشد، به نظر می رسد که در هر صورت آنها به درک متقابلی از یکدیگر رسیده اند. میانه ی میدان به نظر تحت کنترل بود و یونایتد در این حالت غیر قابل کنترل است.

نتیجه گیری

در نهایت، مالکیت غالب به گل زنی منجر شد. یونایتد از ابتدا تا انتها تیم غالب میدان بود و در نهایت پیروز شد. تلاش بی ثمر برای گل زنی به مشکلی برای تیم این فصل ژوزه مورینیو تبدیل شده بود، اما همه چیز تغییر کرد. رونی یک بازی عالی را پشت سر گذاشت، مخیتاریان در نهایت از ابتدا در بازی بود و عملکرد کلی وی قابل قبول بود، به نظر تیم در کنار یکدیگر به خوبی عمل می کند. پویایی و روانی بازی یونایتد اتفاقی مورد نیاز بود که در نهایت مورینیو به آن دست یافت، اما این ویژگی باید در بازی های آتی نیز تکرار شود.