پایگاه هواداران منچستر یونایتد – روز چهارشنبه در ورزشگاه جفری گیشارد، قرمزها حوصله ی رقص و آواز نداشتند. آنها با نتیجه ی ۱-۰ از سد حریف فرانسوی گذشتند، درحالیکه این پیروزی با هزینه هایی همراه بود؛ اریک بیی کارت قرمز دریافت کرد، هنریک مخیتاریان و مایکل کریک به دلیل مصدومیت از زمین مسابقه خارج شدند.
این مصدومیت ها در بدترین زمان ممکن پیش از رویارویی با ساوتهمپتون در دیدار پایانی جام اتحادیه صورت گرفت. بدون شک ضربه ی مهلکی به پیکره ی یونایتد خواهد بود؛ اما شاید آنگونه که در نگاه اول فاجعه بار به نظر می رسد، نباشد. ترکیب های مختلفی وجود دارد که ژوزه مورینیو می تواند با ذهن فریبنده ی خود به میدان بفرستند. در همین حال، یک هافبک میانی فرانسوی مشخصی وجود دارد که در صورت نیاز می تواند وارد گود شود. در واقع، انتخاب ترکیب اصلی نسبت به ماه های ابتدایی فصل، آسان تر گشته است.
ماه های ابتدایی فصل صرف شناخت بازیکنان با هویت تیمی شد، اما عدم قطعیت در عملکردها و نتایج مشهود بود. عناصر شک با مرور زمان از بین رفته و مفهوم چگونه بازی کردن برای ترکیب یونایتد روشن گشت. مهمتر از آن، تیم توانایی اجرای نقشه های بازی خود را دارد.
طبیعتاً، داشتن بازیکنی بااستعداد و دقیق چون پل پوگبا به این روند کمک کرده است. ضمن اینکه این هافبک فرانسوی قادر به ایجاد لحظاتی خارق العاده در طول مسابقه است، وی توانایی تطابق با نیازهای تاکتیکی ژوزه مورینیو را دارد. ممکن است این نکته ای جزئی به نظر برسد، اما با این وجود نباید نادیده گرفته شود. کافی است روزهای ابتدایی فصل یادآوری شود که به چه زحمتی تیم با چینش ۳-۳-۴ بازی می کرد که با استعداد پوگبا تطابق یابد. در بازی های اخیر با چینش ۱-۳-۲-۴، پوگبا در کنار آندر هررا راحت تر حضور دارد.
چرا این مسأله تا این حد مهم است؟ برای شروع می توان گفت که توانایی وی جهت حضور در مناطق عقب تر زمین، تأثیر نبود مایکل کریک را کاهش می دهد. تصادفی نیست که تیم مورینیو در حضور کریک بهتر بازی می کند؛ اما اتکا به بازیکنی ۳۵ ساله جهت حکمرانی در میانه ی میدان امکان پذیر نیست.
مدافع گوش سابق یونایتد، پل پارکر، اخیراً از عملکرد این فصل پوگبا انتقاد کرده است. پارکر استعداد شگرفی در اغراق دارد، وی گفته است که اگر پوگبا نتواند در طول فصل ۱۵ گل بزند و ۲۵ پاس گل برای هم تیمی های خود مهیا کند، آنگاه قیمت پرداخته شده توجیه ندارد. این دیدگاه او با کمی بدجنسی همراه بوده تا در تیتر مقالات قرار گیرد؛ اما نظر وی در مورد سبک بازی ارزش بررسی دارد.
مسأله این است، پوگبا کنار بازیکنانی مستعد همچون یوونتوس بازی نمی کند؛ بنابراین بیش از گذشته تلاش می کند و توپ را نگه می دارد.
در یوونتوس هیچگاه به این مدت توپ را در اختیار نمی گرفت؛ شاید اکنون به اطراف خود نگاه می کند و بازیکن مورد انتظارش را نمی بیند. اگر او کار را ساده تر کند و به اطرافیان خود احترام گذارد، آنگاه چیزی بیش از درخشش های گاه به گاه، از او دیده خواهد شد.
نگاهی کوتاه به آمار، با حرف های بالا همراهی نمی کند. پوگبا در این فصل، ۱۷۸۷ پاس در لیگ برتر ارسال کرده که پس از جردن هندرسون در مکان دوم قرار می گیرد؛ همچنین وی ۲۳ بار پاس تو-در داده است. به نظر، این آمار کسی نیست که به هم تیمی های خود “احترام” نمی گذارد.
نکته ی دیگر در مورد “سادگی” نیاز به کمی بررسی دقیق تر دارد؛ بخصوص اگر به بازی های ابتدای فصل پوگبا استناد شده باشد. با چشم غیر مسلح هم می توان دید که او بسیار تلاش می کند، شاید بخاطر آن است که قیمت وی توجیه شود. قطعاً اگر این اتفاق نیافتاده بود؛ آنگاه وی و سرمربی به دنبال تصحیح نقش بازی او بودند.
در حال حاضر همه چیز تثبیت شده و پوگبا ارزش قیمتی خود را نشان داده است؛ اگر هر مدرکی مبنی بر ارزش قیمتی نیاز باشد، تنها می توان بدان اشاره کرد که تیم جهت رشد به محوریت این هافبک فرانسوی شکل گرفته است. همه می دانند که وی در سمت چپ خط میانی در آرایش ۳-۳-۴ ویرانگر است، اما به خوبی توانسته خود را با چینش ۱-۳-۲-۴ هماهنگ سازد.
عملکرد وی برابر واتفورد، باعث شد که مورینیو نسبت به او اظهار نظر کند:
در طول بازی، او از مغز خود بهره می گیرد. بسیاری از توپ ها را جمع می کند. جاگیری های او عالیست.
پوگبا یک استعداد محض است، اما به اندازه ی کافی از عقل تاکتیکی او استفاده نشده است. مورینیو به جاگیری های وی اشاره کرده است؛ می داند چه موقع به جلو رفته و چه موقع عقب را پوشش دهد. علاوه بر این، عقب نشستن پوگبا باعث شده که مورینیو بتواند به طور همزمان از ماتا و مخیتاریان در ترکیب خود بهره مند شود؛ گزاره ای که چند ماه پیش غیر قابل تصور بود.
نظم بخشی پوگبا به چینش ۱-۳-۲-۴ باعث شده که یونایتد از گزینه های متعددی در خط حمله بهره مند شود و رئیس با انطاف پذیری تاکتیکی بیشتری، نحوه ی بازی خود را تغییر دهد. مخالفان می گویند که پوگبا نمی تواند ۱۵ گل بزند یا ۲۵ پاس گل ارسال کند و قیمت انتقال خود را توجیه نماید. شاید آنها نکته را متوجه نشده اند. گل ها و پاس گل ها لزوماً نمایانگر دیگر توانایی های او چون پاس های بلند و قدرت دریبل زنی وی نیست. آنها به توانایی تعویض جناح بازی او توجهی نکرده اند.
آیا ۸۹ میلیون پوند برای هافبک نگهدارنده (Holding Midfielder) رقم زیادی نیست؟ شاید بلی، اما تلاش مورینیو این نیست که تیمی کهکشانی بسازد که تمام بازیکنان برای قرارگیری در ترکیب تلاش کنند! آن پول جهت خرید یکی از بهترین و دقیق ترین هافبک های هم نسل او خریده شده است. او به اندازه ی کافی زرنگ و دانا می باشد که در عین تلاش جهت هماهنگی با سبک تیم، همچنان در سطح بالایی بازی کند. با عقب نشینی وی، مهاجمان فرصت حضور مطمئن در مناطق جلوئی زمین را دارند؛ چرا که می دانند پل، چه با پوشش جلوی مدافعان و چه با پاس های هوشمندانه، توپ را به آنها خواهد رساند.
مورینیو به او ایمان دارد.
از آنچه که او برای ما انجام می دهد، راضیم. او تعادلی شگرف به تیم بخشیده، در حالیکه هنوز جوان است. او از عقب بازی سازی می کند، توپ را میگیرد و در جلوی زمین نیز می تواند گلزنی کند. می تواند خارق العاده باشد و طی سالیان خواهید فهمید که وی ارزان است.
۸۹ میلیون پوند به صرفه است؟ در دنیای فوتبال آنطور که به نظر می رسد مضحک نیست!
۰ Comments