جانشینی کریک، اولویت یونایتد در انتقالات ژانویه

پایگاه هواداران منچستر یونایتد – فصلی پر از بی ثباتی است، در حقیقت دو دلی ژوزه مورینیو به ترکیب اولیه ی وی سرایت کرده است. به طور مثال، تنها یک مرتبه در این فصل مورینیو از ترکیب یکسان در دو بازی متوالی استفاده کرده است: بازی خانگی برابر ساوتهمپتون و خارج از خانه برابر هال سیتی. در حالیکه مصدومیت باعث تغییرات در ترکیب تیم می شود؛ اما یونایتد در مکان ۱۵ جدول مصدومان لیگ برتر است. به دلیلی معقول تر سر هم بندی ترکیب تیم در هر بازی بهترین دلیلی است که مورینیو هنوز بهترین ترکیب خود را نشناخته است. اما برترین نقطه ی ثبات در این فصل، مایکل کریک بوده است.

وی ۹ بار در میدان حضور داشته که در نهایت ۸ مرتبه تیم برنده شده است. تنها ۲ مورد از ۹ بازی در لیگ برتر بوده است (برابر سوانسی سیتی و آرسنال)، کریک تعادلی منسجم را برای تیم به ارمغان می آورد که کمتر کسی از عهده ی آن بر می آید. بهترین عملکرد کریک در خط دفاع، جلوی مدافعین مرکزی، بوده است؛ جاییکه وی به خوبی خطوط و مسیرهای پاسکاری حریفان به مهاجمین خود را بسته و با قطع توپ مالکیت را به تیم بر می گرداند.

مورینیو به شدت به وی علاقه دارد و در مورد عملکرد وی گفته:

او بازیکنی محشر است که این باعث افسوس و ناراحتی است، من همیشه عاشق سبک بازی او بودم؛ اما به جای آنکه مربی وی در ۲۵ سالگی باشم، در ۳۵ سالگی با وی همکاری می کنم.

در حقیقت سن کریک مشکل ساز است. خطر مصدومیت برای وی بیشتر است و اگر چه تمدید قرارداد برای یک سال دیگر با وی به نظر حتمی می رسد اما این مسأله بر بازی وی در اولدترافورد تأثیرگذار است. نیاز به جانشین کریک با نزدیک شدن به پایان کار وی یک مسأله ی فوری است. این باید در لیست اولویت های یونایتد قرار گیرد و حتی در صورت امکان در نقل و انتقالات ژانویه برای آن اقدام شود.

قرمزها علی رغم مشکل گلزنی در لیگ برتر، در حال حاضر از ترکیبی مستعد و قوی در خطوط هجومی بهره می برد. حتی اگر به ظاهر وضعیت “بیایید و مرا بگیرید” آنتوان گریزمن و شایعات وسوسه برانگیز در اطراف دیمیتری پایه وجود داشته باشد، اما باز راضی شدن به پرداخت پول بیشتر در آن ناحیه سخت است، به خصوص که اولویت های ضروری تری در دستور کار قرار دارد.

در خط دفاعی سرمایه ی آنچنانی وجود ندارد که بتوان بدان بالید! عملکرد ضعیف کریس اسمالینگ همچنان جای نگرانی است. اگر چه استفاده از مارکوس روخو و فیل جونز توسط مورینیو در یک ماه گذشته نتیجه بخش بوده است، اما همچنان این مسأله ای زجرآور برای برخی از طرفداران یونایتد است. این دو با عملکردی قوی برابر آرسنال، سوانسی و وستهام باعث تعجب شده اند. در حالیکه اریک بیی و اسمالینگ در اختیار نیستند، همکاری این دو ادامه دار است. با این حال، مورینیو سرمایه های جوانی چون اکسل توانزبه و تیموتی فوسو منصاح را نیز در اختیار دارد.

بدین ترتیب به نظر می رسد مهمترین و بحرانی ترین مورد خط هافبک است که نیاز است که در پنجره ی نقل و انتقالاتی زمستانی تقویت شود. هیچ هافبک نگهدارنده ی ثابت شده ی دیگری در ترکیب تیم حضور ندارد. مروانه فلینی در نقش هافبک دفاعی توسط هر سه مربی وی در یونایتد، ژوزه مورینیو، لوئیس فن خال و دیوید مویس امتحان شده است و هیچگاه نتیجه ی مثبتی به دست نیامد. حضور وی در ترکیب تیم مورینیو، همچون مربیان گذشته، این نکته را اثبات کرد که این درخت بلژیکی نه مغز دارد و نه از ویژگی های فنی لازم برای پرکردن جای کریک برخوردار است. در همین حال، آندر هررا نمایش های پر لیاقتی از خود به عنوان تکیه گاه خط هافبک به منصه ظهور گذاشته است؛ اما وی در نقش هافبک بین دو محوطه (box-to-box)، جاییکه پویایی وی بیشتر به چشم می آید، راحت تر است.

پیش از این در این لینک امکان جانشینی کریک توسط دالی بلیند بررسی شد؛ اما مشکلات مصدومیت، تناسب اندام و ثبات لوک شاو، یونایتد را در سمت چپ خط دفاعی آسیب پذیر کرده است. بهترین بازی این بازیکن هلندی در سمت چپ خط دفاعی بوده است و این در مورد متئو دارمیان و روخو صادق نیست.

در عین حال، انتقال ۲۹.۷۵ میلیون پوندی مورگان اشنیدرلین به اولدترافورد تحت نظر لوئیس فن خال آنچنان که همه انتظار داشتند موفق نبوده است. مورینیو اطمینان کمی به وی دارد و همین باعث شد که وی فروتن شود و باستین شواین اشتایگر تبعیدی به تیم زیر ۲۳ سال را بار دیگر به ترکیب اصلی تیم فراخواند؛ این مهر تأییدی بر آینده ی اشنیدرلین در یونایتد است.

در این شرایط تعجب آور نیست که یونایتد برای تقویت این ناحیه در ژانویه اقدام کند. بزرگترین باشگاه های اروپایی مایل نیستند که در میانه ی فصل سرمایه های انسانی با ارزش خود را از دست دهند، اما خرید های خیره کننده و خوب ممکن است. به عنوان نمونه نمانیا ویدیچ و پاتریس اورا در زمستان ۲۰۰۶ به همین صورت جذب شدند. این خود مشاهده ای است که نشان می دهد که نام های بزرگ نه در زمستان، بلکه در تابستان در دسترس هستند؛ خرید مارکو وراتی یا کاسمیرو در ماه آینده را ناممکن می کند. گزینه های کمتر مطرح شده ای نیز وجود دارند که شاید در دسترس باشند: ویلیام کاروالیو، فابینیو و گرزگرز کریکوویاک.

پیش از این نیز کاروالیو توسط حدس و گمان های رسانه ای به یونایتد، مانند تمام تیم های لیگ برتر، نزدیک شده بود. ویژگی های این بازیکن ۲۴ ساله به خوبی مورد توجه است و مانند کریک ترجیح می دهد که در مرکز خط هافبک حضور داشته باشد. کاروالیو برد پاسکاری کریک را ندارد؛ او بیشتر بر بازیابی مالکیت و پی ریزی ضد حملات تمرکز می کند. وی قراردادی گران قیمت با باشگاه خود دارد و یونایتد برای به خدمت گیری این بازیکن تیم ملی پرتغال باید پول بیشتری روی میز مذاکره بگذارد.

پیش از این شایعاتی مبنی بر خرید فابینیو برای حضور در سمت راست خط دفاعی یونایتد بود، اما در این فصل وی به عنوان هافبک میانی در تیم موناکو نقش آفرینی می کند. وی ۵ گل در ۲۰ مسابقه به ثمر رسانده و این نشان می دهد که وی فوتبالیستی کامل تر از آنچه که پیشتر فکر می شد، هست. کسی که می تواند به طور طبیعی دفاع و حمله کند. بهترین ویژگی وی تمرکز بر بازی است. مانند کریک او آگاهی کاملی از موقعیت خود دارد و به ندرت دفاع خود را بدون حامی ترک می کند.

در نهایت، هافبک پاریس سن ژرمن ممکن است در دسترس باشد. این بازیکن لهستانی که همراه مربی خود، اونای امری، از سویا به تیم پاریسی رفت بدون تقلبی به دنبال جایگاهی ثابت در ترکیب تیم است. کریکوویاک چندین بار در ترکیب اصلی تیم حضور داشته، اما همگی کوتاه و جسته گریخته بوده است و در نهایت وی به عنوان جانشین تیاگو موتا تبدیل شده است. وی با موتا، وراتی، بلیز متوئیدی و آدرین ربیو برای حضور در ترکیب تیم می جنگد و این به معنی آمادگی برای خروج است.

وضعیت ناامید کننده نیست. اتفاقی نیست که بهترین عملکرد یونایتد در این فصل در حضور کریک به عنوان نقطه تکیه گاه خط هافبک بوده است. او تعادل و آرامش را به تیم اهدا می کند و در نبود وی یونایتد آسیب پذیر و کمتر منسجم است. با این حال، هیچ نمونه ای در خارج چون کریک وجود ندارد و برنامه ی جانشینی وی نیازمند پرداخت پول بیشتر از حساب یونایتد است. بهتر است که این اتفاق در ژانویه صورت گیرد.