آنچه آموختیم: منچستر یونایتد ۰-۰ وست برومویچ آلبیون

پایگاه هواداران منچستر یونایتد – شنبه لیگ برتر بازگشت و اتفاقات معمول تکرار گشت؛ بار دیگر یونایتد در اولدترافورد به تساوی دست یافت. چندین نام بزرگ به دلیل مصدومیت یا محرومیت این بازی را از دست دادند؛ با این حال مورینیو تماشاگران را تشویق کرد و گفت که این مساله اهمیتی ندارد. با این حال این مشکل خاصی ایجاد نکرد. عملکرد کسالت بار یونایتد به همراه عملکرد قوی از سوی بازیکنان تونی پولیس باعث شد که این نتیجه به دست آید. نتیجه ای که یونایتد را در مکان پنجم نگه داشت.

با این حال، این دیدار نکات آموزنده ی بسیاری داشت. تنها طرح مورینیو در نیمه ی اول، ارسال توپ از جناحین بود که بازیکنان آلبیون به خوبی آنها را مهار کردند. با این حال در نیمه ی دوم تغییری ایجاد نشد که این می تواند اشتباه سرمربی یا بازیکنان باشد. توجه داشته باشید که مدافعان یونایتد، دیدار آسانی را تجربه کردند و تنها با چند ضربه ی ایستگاهی مواجه گشتند. هنگامیکه تهدیدی از سوی حریف صورت نگیرد، بنابراین تنها باید حمله کرد تا سد دفاعی آنها بشکند. این را به یاد داشته باشید و نکات آموزنده ی این دیدار ملال انگیز را بخوانید.

یونایتد به زلاتان و دیگران نیاز دارد

در روزی که تونی پولیس تصمیم گرفت تا اتوبوس پشت اتوبوس جلوی دروازه ی خودی بچیند؛ یونایتد به ستاره های خود نیاز داشت تا جنگندگی بیشتری از خود نشان دهد. نبود هررا، ماتا، پوگبا و مهمتر از همه زلاتان ایبراهیموویچ خسارت زیادی به بار آورد. نبود خلاقیت و جنگندگی در این دیدار مشهود بود، چرا که این ویژگی دیگر دیدارهای این فصل یونایتد محسوب می گشت. وست برومویچ کرنرها را یکی پس از دیگری بدون نگرانی تقدیم یونایتد می کرد؛ از روی کرنرها قرمزها هیچ تهدید خاصی ایجاد نمی کردند. حاصل کار یونایتد از کرنرها بدون مهاجم ۱.۹۵ متری و هافبک ۱.۹۱ متری خود، هیچ بود.

کیفیت خلاقیت تیمی یونایتد زیر سوال است. همانقدر که خط هجومی یونایتد روان بازی می کرد، توپ های نهایی آنها کیفیت پایینی داشت. بیشتر اوقات رشفورد، لینگارد، مارسیال و مخیتاریان در مکان مناسبی قرار داشتند، اما توپ مناسبی به آنها نمی رسید یا به خوبی آن را کنترل نمی کردند. اتفاقی که نمی توان در مورد آن کمکی کرد، اما اگر خوان ماتا و یا آندر هررا حضور داشتند تاثیر بهتری از آنها دیده می شد. موقعیت های محدودی که ایجاد شد تنها از روی خلاقیت و هیچ شکل گرفت؛ ضربه ایستگاهی مارکوس رشفورد و شوت درون محوطه جریمه ی مروانه فلینی از این موارد بود. فلینی یکی از بهترین بازی های خود را به نمایش گذاشت، او به کمک فیزیک بالای خود بازی را برای هافبک های حریف سخت کرد. با این حال، یکی از بهترین بازی های فلینی باعث نمی شود که یونایتد بهترین بازی خود را ارائه کند!

برای بازگشت بازیکنان غایب در این دیدار، آغوشی باز وجود دارد. یک نمایش دیگر مانند این دیدار، به معنی از دست رفتن هدف اصلی این فصل یونایتد یعنی سهمیه ی لیگ قهرمانان اروپا خواهد بود. یونایتد در کنار خلاقیت های به نمایش درامده برابر وست برومویچ، نیاز به کمی بازی فیزیکی دارد؛ بازگشت غایبان می تواند این نقصان را برطرف کند.

اولدترافورد و بازی نهایی

چیز جدیدی نیست، بارها در این فصل اتفاق افتاده است. تیم ها با رویکردی فوق دفاعی به اولدترافورد می آیند. این اتفاق ارزشمند به رویکرد جدید فوتبالی مورینیو بر می گردد. فصل پیش تیم ها به اولدترافورد می آمدند و برای نتیجه گیری برابر تیم لوئیس فن خال صف آرایی می کردند؛ اما اکنون تنها هدف آنها نباختن است و تا سر حد مرگ برای عدم نتیجه گیری یونایتد می جنگند، گویی آنها در فینال رقابت ها هستند!

مشخصا این اتفاق برای دروازه بانان بیش از دیگر بازیکنان روی می دهد؛ اولدترافورد در این فصل بارها شاهد نمایش هایی فوق العاده از سوی دروازه بانان بوده است. مهمترین آنها: هیتون، راندولف، بوروک، یاکوپوویچ و حال فاستر به صورت خارق العاده ای توپ ها را مهار کرده و جلوی گل های ۱۰۰% را گرفته اند؛ گل هایی که می توانست به راحتی جدول لیگ برتر را دستخوش تغییرات کند. تاثیر فاستر در این دیدار قابل پیش بینی بود و تقریبا هیچ کس از پرش بلند او و مهار ضربه ی ایستگاهی مارکوس رشفورد تعجب نکرد.

با این حال، تیم های حریف به خاطر عملکرد عالی دفاعی سزاوار ستایش هستند. انتقادات تنها به بازیکنان منچستر یونایتد بر می گردد، بازیکنانی که قادر به خلق لحظاتی شگفت انگیز هستند. در آغاز فصل، شانس و اقبال بود که مورد انتقاد قرار می گرفت! تیر دروازه و برخی تصمیمات بحث برانگیز داوران در آغاز فصل باعث شد که یونایتد بیش از آنچه که باید به حریفان امتیاز دهد و مساوی کند. اما همچنان این تساوی ها ادامه دارد. علی رغم آنکه موقعیت های بیشتری نسبت به فصل گذشته ایجاد می شود، اما بی ثمر بودن آنها بی فایده است. قرمزها باید برابر دروازه بی رحم تر بازی کنند، وگرنه لیگ قهرمانان به کمترین نگرانی آنها تبدیل خواهد شد.

دوران رونی در منچستر یونایتد به سر آمده است

روزگاری بود که جمله ی «وین رونی آماده ی رفتن به زمین است» باعث شادی و هیجان طرفداران می شد؛ می دانستند که به هر دلیلی با وجود او، احتمال برد بیشتر می شود. به همین خاطر او کاپیتان است و رکورد گل زده ی باشگاه را در اختیار دارد (برخی از این گل ها بسیار مهم و حیاتی هستند). با این حال، این موضوع بحث نیست. خروج هنریک مخیتاریان و آمدن وین رونی تقریبا اتفاق خوشایندی برای هواداران نبود.

در زمین، رونی هیچ تلاشی برای تغییر نظر آنها نکرد. تماس اول های ضعیف با توپ و بازی ناامید کننده ی وی، نکته ی مثبتی برای خط هجوم یونایتد نداشت و امید آنها برای بردن را از بین برد. در واقع در لحظات آخر، او تعمدا آخرین فرصت یونایتد را برای بردن این دیدار از بین برد. در حالیکه توپ از منطقه ی درگیری دور شده بود و یونایتد در حال حمله کردن بود، ناگهان رونی یاکوب را به زمین کوبید تا آخرین فرصت یونایتد با سوت مایک دین از بین برود. رونی نمونه ای از دوران جوانی و کله شقی خود را نشان داد؛ اما این بار عملکرد فوتبالی او هیجان انگیز نبود.

ناامیدی او مشهود بود؛ این حالت به تعداد دفعاتی که وی به صورت ناشناس روی نیمکت ذخیره ها بوده بر می گردد. با این حال درست در لحظه ای که بازیکنان به کاپیتان خود به عنوان یک رهبر نگاه می کنند تا راه را به آنها نشان دهد، او نتوانست که احساسات خود را کنترل کند. آنها به کسی نیاز دارند که راه پیروزی را نشان دهد، اما رونی اینطور نبود. بار دیگر شک و تردید در مورد آینده ی او بالا گرفت. او دیگر بازیکنی نیست که در لحظه جرقه ی پیروزی را بزند و در لحظات حساس نمی توان به او تکیه کرد. درست است! هیچ کس نمی تواند به راحتی با افتخارات او رقابت کند؛ اما انصافا او دستاورد کمی برای یونایتد دارد، بخصوص هنگامیکه عصبانی می شود.

نتیجه گیری

روز شنبه بار دیگر اولدترافورد شاهد عملکردی ناامید کننده بود. بار دیگر یونایتد محروم گشت و مانند دفعات پیش به ضرر آنها بود. پس از به وجود آمدن شک و تردیدهایی که آیا یونایتد می تواند بدون ایبراهیموویچ سر کند، معلوم شد که نمی شود و حضور صرف او در زمین خود باعث اتفاقات مثبتی خواهد بود و طرفداران امیدوارند که تا پایان فصل حتی یک بازی را از دست ندهد. دفاع یونایتد برابر تیمی که ۵۰% گل های خود را از ضربات شروع مجدد به دست آورده قوی ظاهر شد و هیچ خطری دروازه را تهدید نکرد. زوج دفاعی مارکوس روخو و اریک بیی امید بخش است. با این حال، عملکرد یونایتد در یک سوم هجومی غم انگیز بود؛ هیچ عملکرد خلاقانه ای از سوی وین رونی مشاهده نشد و یونایتد بار دیگر عقب افتاد. یونایتد باید خود را از عقب زمین به جلو هدایت کند، محوطه ی جریمه ی حریف را شخم زند تا بلکه بتواند به لیگ قهرمانان سال آینده برسد.