پایگاه هواداران منچستریونایتد در ایران: 

بخش دوم مقاله ی ” منچستریونایتد , از ابتدا تا ۱۹۴۵”  را میتوانید در زیر میتوانید بخوانید. برای مشاهده ی بخش اول کلیک کنید
مشکلات مالی در آغاز قرن بیستم

در سال ۱۹۰۱، نیوتون هیث در رتبه دهم قرار گرفت. تعداد بردهای آن‌ها از تعداد باخت‌هایشان کم‌تر بود و فروش بلیط نیز کاهش یافته بود. هم‌چنین بدهی‌ها نیز رو به افزایش بود. ویلیام هیلی، مدیرعامل باشگاه قصد داشت انحلال تیم را اعلام کند. در این بین یک روز سگ هری استفورد (کاپیتان تیم) فرار کرد و دختر جان هنری دیویس این سگ را پیدا کرد و به آن علاقه‌مند شد. به دنبال این حادثه، دیویس با استفورد ملاقات کرد و نهایتاً دیویس پذیرفت تا باشگاه را از ورشکستگی نجات دهد. جان هنری دیویس رئیس باشگاه شد و در ۲۴ آوریل ۱۹۰۲ باشگاه نامش به منچستر یونایتد تغییر کرد. از دیگر نام‌های پیشنهادی منچستر سلتیک و منچستر سنترال بود. همچنین رنگ پیراهن اصلی تیم به قرمز و سفید تغییر کرد. باشگاه منچستر یونایتد پس از نجات یافتن توسط ۴ مرد ثروتمند، در فصل ۱۹۰۲-۰۳ با بردن ۱۵ بازی و با ۳۸ امتیاز، در رده پنجم قرار گرفت.

از سال 1903 تا 1918

بعد از یک شروع بد در سال ۱۹۰۳، باشگاه قدم موثر دیگری برداشت و اولین سرمربی رسمی تیم یعنی ارنست منگنال را استخدام کرد. با سرمربیگیری او، تیم در فصل اول، در دسته دوم پنجم شد. در فصل بعد، منچستر یونایتد با ۱۸ بازی بدون شکست از سپتامبر ۱۹۰۴ تا فوریه ۱۹۰۵ رکورد جدیدی ثبت کرد. تیم این فصل را با رتبه سوم به پایان رساند. همچنین با تصویب قانون ممنوعیت فروش نوشیدنی‌های الکلی در کنار زمین، باشگاه متحمل ضرر مالی شد.

منچستر یونایتد با جذب چند بازیکن، توانست در سال ۱۹۰۶ به دسته اول صعود کند. همچنین آن‌ها با شکست ۵ بر ۱ استون ویلا تا یک‌چهارم نهایی جام حذفی پیش رفتند. ارنست منگنال پس از یک رسوایی که گریبان منچستر سیتی را گرفت، توانست هربرت برگس، الک “سندی” ترنبال و جیمی بنیستر را به تیم خود بیاورد. سرانجام در سال ۱۹۰۸ منچستر یونایتد توانست برای اولین بار قهرمان لیگ دسته اول شود. سال بعد، با شکست ۱ بر صفر بریستول سیتی در فینال، منچستر یونایتد قهرمان جام حذفی شد. سندی ترنبال تک‌گل این بازی را زد و بیلی مردیت به عنوان بهترین بازیکن میدان انتخاب شد.

سال ۱۹۰۹ نقطه قوت دیگری برای تیم منچستر یونایتد محسوب می‌شود. در این سال جان هنری دیویس وامی ۶۰٫۰۰۰ پوندی (که در آن زمان مبلغ قابل توجهی بود) دریافت کرد و ورزشگاه الدترافورد را ساخت . این تیم در سال ۱۹۱۰ نخستین بازی خود را در این ورزشگاه مقابل لیورپول انجام داد که در آن بازی ۴ برنخستین بازی خود را در این ورزشگاه مقابل لیورپول انجام داد که در آن بازی ۴ بر ۳ مغلوب شدند .

ارنست منگنال توانست با منچستر یونایتد در اولین دوره جام خیریه انگلیس در سال ۱۹۰۸ قهرمان شود. در سال ۱۹۱۱ آن‌ها دوباره لیگ را فتح کردند و این پایان گار منگنال در یونایتد بود. سال بعد او منچستر یونایتد را به مقصد منچستر سیتی ترک کرد.

بازیکنان منچستر یونایتد از جمله چارلی رابرتس و بیلی مردیت از پایه‌گذاران اصلی اتحادیه بازیکنان و مربیان فوتبال بودند. در ابتدای فصل ۱۹۰۹-۱۰ اتحادیه فوتبال انگلستان اعضای این اتحادیه را تهدید به محرومیت از حضور در لیگ کرد. اما بازیکنان منچستر یونایتد از الغای عضویت خود در این اتحادیه سر باز زدند و خودشان را «مطرودین» نامیدند. تا قبل از شروع لیگ بین اتحادیه بازیکن و انحادیه فوتبال توافقی صورت گرفت و اتحادیه فوتبال اجازه حضور اعضای اتحادیه بازیکنان و مربیان در لیگ را صادر کرد.

بدون منگنال، تیم زیر نظر جی. جی بنتلی در سال بعد در رتبه ۱۳ام قرار گرفت و میانگین تماشاگران هر بازی به ۱۵۰۰۰ نفر کاهش یافت. در فصل ۱۹۱۴-۱۵ آن‌ها با فاصله بسیار کمی از سقوط گریختند. سه تن از بازیکنان یونایتد در رسوایی تبانی فوتبال بریتانیا در سال ۱۹۱۵ گناهکار شناخته شدند و برای همیشه از حضور در میادین محروم شدند.

در طول جنگ جهانی اول، لیگ فوتبال تعطیل شد و سندی ترنبال در فرانسه کشته شد. در ۲۸ دسامبر ۱۹۱۴ جک رابسون به عنوان اولین سرمربی رسمی تیم معرفی شد. تا قبل از این دبیر باشگاه مسئول مسائل فنی و نتایج کسب شده تیم بود. در طول جنگ هیچ مسابقه‌ای بر‌گزار نشد، ولی باشگاه همچنان باید برای نگهداری ورزشگاه هزینه می‌پرداخت و وضعیت مالی باشگاه بدتر می‌شد.

از سال 1919 تا 1938

در پایان فصل ۱۹۲۱-۲۲ منچستر یونایتد به دسته دوم سقوط کرد. یونایتد تحت مربیگری جان چپمن در سال ۱۹۲۵ دوباره به دسته اول برگشت. در سال ۱۹۲۷ جان هنری دیویس درگذشت و جی. اچ لاتون جانشین او شد. در ۷ اکتبر ۱۹۲۶، اتحادیه فوتبال انگلیس اعلام کرد جان چپمن به دلیل «رفتار نامناسب» دیگر اجازه حضور در فوتبال را ندارد و لل هیلدیتچ تا پایان آن فصل جانشینش شد. فصل بعد هربرت باملت سرمربی شد و هرگز به رتبه‌ای بهتر از ۱۲ دست نیافت. در سال ۱۹۳۱ یونایتد در لیگ آخر شد. مشکلات مالی بازهم گریبانگیر تیم شد و هربرت باملت استعفا کرد. فصل بعد، والتر کریکمر سرمربی تیم شد. در فصل ۱۹۳۱-۳۲ آن‌ها کارشان را در میانه‌های جدول دسته دوم پایان دادند.

جیمز دبلیو گیبسون به هیئت مدیره پیشنهاد کمک داد. او گفت که حاضر است در صورت واگذارشدن مدیریت باشگاه به او، به تیم کمک کند. هیئت مدیره پذیرفت و گیبسون ۳۰۰۰۰ پوند در باشگاه سرمایه‌گذاری کرد. در ادامه اسکات دانکن به عنوان سرمربی تیم انتخاب شد.

در سال ۱۹۳۴، منچستر یونایتد بدترین نتیجه تاریخ خود را گرفت. آن‌ها در روز آخر با برد مقابل میلوال، از سقوط به دسته سوم گریختند و در دسته دوم بیستم شدند. فصل بعد، یونایتد پیشرفت قابل ملاحظه‌ای داشت. در ماه اکتبر و نوامبر موفق شدند ۱۰ بازی از ۱۱ بازی خود را ببرند. در آن فصل آن‌ها کارشان را با رتبه پنجم به پایان بردند و در سال ۱۹۳۶ با قهرمانی در دسته دوم به سطح اول فوتبال انگلیس بازگشتند.

شادی هواداران بسیار کوتاه بود و سال بعد دوباره منچستر یونایتد به دسته دوم سقوط کرد. اسکات دانکن استعفا کرد و کریکمر سرمربی شد. با وجود بدهی ۷۰۰۰۰ پوندی، در سال ۱۹۳۸ با نایب قهرمانی در دسته دوم به دسته اول بازگشتند و یک سال قبل از شروع جنگ جهانی دوم، در دسته اول چهاردهم شدند. آن‌ها تا ۳۶ سال بعد در دسته اول باقی‌ماندند.

جنگ جهانی دوم: ۴۵–۱۹۳۹

با شروع جنگ جهانی دوم در سپتامبر ۱۹۳۹، فعالیت‌های اتحادیه فوتبال انگلستان متوقف شد و همچنین در طول جنگ، ارتش از ورزشگاه الدترافورد به عنوان انبار مهمات استفاده می‌کرد. مسابقات فوتبال همچنان در این ورزشگاه بر‌گزار می‌شد تا اینکه ۲۲ دسامبر ۱۹۴۰، بمباران ارتش آلمان، به ورزشگاه آسیب وارد کرد. البته آسیب خیلی جدی نبود و بعد از مدت کوتاهی ورزشگاه مرمت شد. اما در ۱۱ مارس ۱۹۴۱، ورزشگاه بار دیگر توسط ارتش آلمان بمباران شد که این بار به ورزشگاه به شدت خسارت وارد شد از جمله این که جایگاه اصلی ورزشگاه کاملاً تخریب شد .کمیسیون خسارت جنگ قبول کرد تا خسارت بپردازد. این کمیسیون ۴۸۰۰ پوند برای پاکسازی ورزشگاه از آوار و ۱۷۴۷۸ پوند برای بازسازی جایگاه‌ها به باشگاه پرداخت. در مدتی که ورزشگاه بازسازی می‌شد، منچستر یونایتد بازی‌های خانگی خودش را در مین رود، ورزشگاه خانگی تیم منچستر سیتی با پرداخت هر سال ۵۰۰۰ پوند اجاره انجام می‌داد.