بار دیگر دفتر تاریخ الدترافورد را ورق میزنیم. شاید به نظرتان بیاید که بازیکنان با استعداد تری در یونایتد بازی میککردند ولی شماره ی ۳۷ یک بازیکن وفادار و متعصب و موفق برای شیاطین سرخ بوده است.

.

.

.

.

.

.

.

“شماره ی ۳۷”

“Brian McClair”

 

 

برایان مک کلیر (۱۹۸۷-۱۹۹۸)

هواداران قدیمی منچستر یونایتد مک کلیر را به خوبی به خاطر بازی های درخشانش در یونایتد به یاد می اورند. او در جولای ۱۹۸۷با مبلغ ۸۵۰ هزار پوند بعد از یک مشاجره ی اساسی میان سلتیک و منچستر یونایتد به الدترافورد منتقل شد. باشگاه اسکاتلندی برای صدور  رضایت نامه ی وی خواهان ۲ میلیون پوند بود که در ان زمان این مبلغ رکوردی برای تمام باشگاه های بریتانیایی در جذب بازیکن محسوب میشد و باشگاه منچستر یونایتد نیز برای جذب وی مبلغ ۴۰۰ هزار پوند را پیشنهاد داده بود که در نهایت مک کلیر به عنوان بازیکن منچستر یونایتد شناخته شد.
مک کلیر در اولین فصل حضورش در یونایتد توانست در لیگ برتر ۲۴ گل به ثمر برساند و به اولین بازیکن یونایتد تبدیل شد که پس از جرج بست رکورد بیش از ۲۰ گل زده در لیگ در یک فصل را از خود به جای گذاشت. اولین گل وی برای یونایتد در سومین بازی لیگ برابر واتفورد به ثمر رسید که ان بازی را شیاطین سرخ با نتیجه ی ۲-۰ به سود خود پایان دادند. مک کلیر در مجموع تمامی مسابقات ۳۱ گل برای یونایتد به ثمر رساند ولی در دور پنجم اف ای کاپ در دقایق پایانی یک پنالتی حساس برابر ارسنال را از دست داد تا یونایتد ان بازی را با نتیجه ی ۲-۱ واگذار کرد و از دور مسابقات حذف شد.
۱۹۸۸/۸۹ فصل سختی برای یونایتد بود . مک کلیر که یک فصل خوب را در کنار پیتر داونپورت گذرانده بود در این فصل مارک هیوز را در کنار خود میدید. هیوزی که پس از دوسال جدایی از یونایتد تصمیم به بازگشت به این تیم گرفته بود. تا انتهای نوامبر مک کلیر تنها دو بار توانست در لیگ گلزنی کند و هیوز نیز موفق به زدن هشت گل شده بود و یونایتد بر خلاف انتظار با کسب ۸ تساوی و یک شکست در میانه های جدول به سر میبرد. نتایج یونایتد در طول ماه های بعدی بهتر و بهتر شد  به طوری که یونایتد داشت اهسته اهسته به قسمت بالا نشین جدول نزدیک میشد ولی در اواخر فصل باز هم نتایج درخشان فروکش کرد و یونایتد فصل را با رتبه ی یازدهم به پایان رساند. مک کلیر و هیوز هر یک شانزده گل در تمامی مسابقات به ثمر رساندند که ماک هیوز با ۱۴ گل زده در لیگ اقای گل مسابقات شد و مک کلیر نیز توانست ۱۰ گل در لیگ به ثمر برساند.
در سال ۱۹۹۰ مک کلیر عضو تیمی بود که توانست کریستال پالاس را در بازی تکراری فینال اف ای کاپ با نتیجه ی ۱-۰ شکست دهد . بازی اول دو تیم پنج روز قبل از ان با نتیجه ی ۳-۳ به پایان رسیده بود.ولی لیگ ان سال فصلی نا امید کننده برای مک کلیر و یونایتد بود . برایان توانست تنها ۵ گل را وارد دروازه ی حریفان بکند و یونایتد فصل را در رتبه ی سیزدهمی به پایان رساند. که این ضعیف ترین نتیجه ی منچستر یونایتد از زمانی که به لیگ دسته اول صعود کرده بودند، به حساب می امد. مک کلیر اکنون یک رقیب جدی برای حضور در ترکیب پیدا کرده بود و ان هم مارک رابینز جوان و با انگیزه ای بود که در ۲۳ بازی برای تیم اصلی توانست ۱۰ گل به ثمر برساند.
در هر صورت مک کلیر عامل پیروزی منچستر یونایتد در سوپر کاپ اروپا برابر ستاره سرخ بلگراد بود که توانست تک گل بازی را به ثمر برساند. پیش از ان نیز به یونایتد کمک کرده بود تا در جام برندگان جام اروپا با شکست بارسلونا در فینال به عنوان قهرمانی دست یابند و برایان در هر دو این قهرمانی ها نقش به سزایی داشت. به نظر میرسید مک کلیر توانایی گلزنی خود را بازیابی کرده بود و توانست جایگاه خود در تیم اصلی را در رقابت با مارک رابینز حفظ کند و این در حالی بود که این بازیکن جوان دست از تلاش برای رقابت بر نمیداشت.
در اکتبر ۱۹۹۰ مک کلیر در بازی با ارسنال دچار مشاجره و حاشیه شد وی در یک برخورد با نیگل وینتربورن در دقایق پایانی مسابقه یک لگد به کمر بازیکن ارسنال زد و وی را نقش بر زمین کرد که این موجب شد یک دعوای ۲۱ نفره از بازیکنان دو تیم در زمین مسابقه شکل بگیرد که در پایان نیز به خاطر این ماجرا یک امتیاز از منچستر یونایتد و دو امتیاز از ارسنال که مدافع عنوان قهرمانی بود کسر شد.
در فصل ۱۹۹۱/۹۲ مک کلیر تنها گل یونایتد برابر ناتینگهام فارست در فینال لیگ گاپ در ورزشگاه ومبلی را به ثمر رساند تا یونایتد قهرمان ان دوره از مسابقات شود . یونایتدی ها در لیگ نتوانستند قهرمان شوند و رقابت بر سر قهرمانی را به لیدز یونایتد واگذار کردند. انگاه الکس فرگوسن سرمربی ان موقع شیاطین سرخ برای جذب دیوید هرست و الن شیرر اقدام کرد که موفق به جذب انها نشد. گمانه زنی ها بر این بود که با امدن بازیکن جدید مک کلیر یا مارک هیوز جای خود در تیم اصلی را از دست خواهد داد ولی در نهایت مهاجم جدیدی که وارد الدترافورد شد دیون دابلین بود که به عنوان پشتیبان برای مک کلیر و هیوز خریداری شد.
برایان مک کلیر از فصل اول حضورش در یونایتد به عنوان مهاجم نوک مورد استفاده قرار گرفت و حتی بازگشت مارک هیوز از بارسا نیز نتوانست وی را از ترکیب اصلی دور کند و برای چند فصل متوالی زوج هیوز و مک کلیر در خط حمله ی یونایتد نقش افرینی میکرد . ولی مک کلیر از نوامبر ۱۹۹۲ به بعد دیگر در خط حمله ی یونایتد جای نداشت. در نوامبر ۱۹۹۲ خرید جدید الکس فرگوسن ،اریک کانتونا ، مک کلیر را مجبور کرد تا یک خط عقب تر و در خط هافبک به یونایتدی ها خدمت کند. مک کلیر یک خط عقب امده بود تا جای خالی برایان رابسون را در خط هافبک یونایتد پر کند.
در تابستان بعدی وقتی روی کین به جمع شیاطین سرخ پیوست شانس حضور برایان در ترکیب یونایتد کمتر و کمتر میشد ولی در هر صورت وی یک فینال دیگر در اف ای کاپ را تجربه کرد که در سال ۱۹۹۴ منچستر یونایتد توانست با نتیجه ی ۴-۰ چلسی را شکست دهد. برایان در ان دیدار به عنوان یک یار تعویضی وارد میدان شد و توانست یک گل نیز به ثمر برساند. او واقعا از ترکیب اصلی یونایتد کنار گذاشته شده بود و بعضی مواقع به عنوان یار تعویضی وارد میدان میشد و به عنوان هافبک یا مهاجم مورد استفاده قرار میگرفت. در فصل ۱۹۹۳/۹۴ او تنها در ۲۶ بازی لیگ حضور داشت که در ۱۲ تای انها به عنوان یار تعویضی وارد میدان شده بود و در این بازی ها تنها یک گل به ثمر رساند . و توانست در تمامی رقابت های ان فصل ۶ گل در ۳۸ بازی به ثمر برساند که در ۱۹ بازی ان به عنوان یار تعویضی وارد زمین شده بود.
در فصل ۱۹۹۴/۹۵ مک کلیر فصل فعالتری داشت چرا که با محرومیت اریک کانتونا فرصت بازی به وی داده میشد و در مجموع وی توانست در ۵۳ بازی که به میدان رفته بود ۸ گل به ثمر برساند.
۱۹۹۶/۹۷ و با ورود اندی کول مک کلیر مجبور به تغییر شماره ی پیراهن خود شد . برایان که تا ان زمان شماره ی ۹ را بر تن داشت پس از ورود اندی کول این شماره را به وی واگذار کرد و شماره ی ۱۳ را بر تن کرد.
با توجه به اینکه حضور مک کلیر در ترکیب یونایتد تضمین شده نبود ولی برایان ماندن در الدترافورد را انتخاب کرد  و الکس فرگوسن نیز از او به عنوان یک پشتیبان قابل اطمینان در خط هافب و خط حمله استفاده میکرد. وی توانست در فصل ۱۹۹۴/۹۵ در مجموع تمامی مسابقات ۴۰ بار به میدان برود.
در فصل ۱۹۹۶/۹۷ مک کلیر همچنان به کار خود ادامه میداد در روز اغازین فصل مک کلیر سازنده ی گل بی نظیر و فوق العاده ی دیوید بکهام از میانه ی میدان به تیم ویمبلدون بود. در ان فصل مک کلیر یک پاس گل به یاد ماندنی دیگر نیز ارسال کرد و ان هم پاسی بود که در بازی با ساندرلند به اریک کانتونا داد و مهاجم فرانسوی با یک ضربه ی چیپ استادانه دروازه ی ساندرلند در الدترافورد را باز کرد.
در تاریخ ۱۵ اوریل  ۱۹۹۷ ، ۴۴ هزار هوادار منچستر یونایتد به همراه ۱۰ هزار هوادار سلتیک در الدترافورد جمع شدند تا شاهد بازی  بزرگداشت برایان مک کلیر در برابر تیم سابق خود باشند.
مک کلیر اخرین گل خود برای منچستریونایتد را در پیروزی خارج از خانه ی این تیم برابر کانورتی سیتی در تاریخ ۲۲ نوامبر ۱۹۹۵ به ثمر رساند که ان دیدار با نتیجه ی ۴-۰ به سود یونایتد به پایان رسید. مک کلیر در طول دو سال و نیم بعدی حدود ۶۰ بازی دیگر برای یونایتد انجام داد که بیشتر به عنوان بازیکن ذخیره مورد استفاده قرار می گرفت.
برایان مک کلیر در طول ۱۱ سالی که در الدترافورد حضور داشت توانست ۴۷۱ بار پیراهن شیاطین سرخ را بر تن کند و ۱۲۷ گل نیز برای این تیم به ثمر برساند. در سال های اخر که حضور وی در ترکیب یونایتد کم رنگ تر شده بود با انتشار نوشته هایی در مجله ی رسمی منچستر یونایتد با عنوان “خاطرات چاکی” به یک قهرمان محبوب میان هواداران منچستر یونایتد تبدیل شد که از این رو به وی لقب چاکی را نیز داده اند.
برایان جان مک کلیر در تاریخ هشتم دسامبر ۱۹۶۳ در اسکاتلند به دنیا امد و علاوه بر بازی کردن در تیم های سلتیک ، منچستر یونایتد و مادرول از سال ۲۰۰۶ تا کنون به عنوان مدیر اکادمی جوانان منچستر یونایتد فعالیت میکند.

عناوین و افتخارات:

قهرمانی در لیگ برتر – سال های ۱۹۹۲/۹۳, ۱۹۹۳/۹۴, ۱۹۹۵/۹۶, ۱۹۹۶/۹۷

قهرمانی در FA Cup- سال های ۱۹۹۰, ۱۹۹۴, ۱۹۹۶

قهرمانی در لیگ کاپ – سال ۱۹۹۲

قهرماندی در جام برندگان جام اروپایی – سال ۱۹۹۱

قهرمانی در سوپر کاپ اروپا – سال ۱۹۹۱

قهرمانی در جام خیریه (سوپر جام انگلستان) – سال های۱۹۹۰, ۱۹۹۳, ۱۹۹۴, ۱۹۹۶, ۱۹۹۷