منچستر یونایتد همیشه فوتبال هیجان انگیزی که بدان شهرت دارد را بازی نمی کرد، اما کم اتفاق افتاده بود که تا این حد بازی کسل کننده ارائه دهد. بطوریکه جمعیت حاضر در ورزشگاه شعار “حمله،حمله،حمله” سر می دادند و آنها به دنبال تحریک فن خال بودند. آنها در دوران فن خال اغلب اوقات بیشترین مالکیت را در لیگ برتر به خود اختصاص دادند اما در انتهای این فصل تنها ۴۹ گل زده بودند، یک گل بیشتر از ساندرلند و کمترین گل زده در یک فصل از سال ۹۰-۱۹۸۹ نکته قابل تأملی در این مورد است. بخشی از این فصل، بیش از چهار ماه، یونایتد نتوانست نیمه ی اول گلی در اولدترافورد به ثمر برساند و به صورت تمسخرآمیزی خسته کننده بودند.

در این قسمت او بابت نحوه ی چینش بازیکنان در زمین (فن خال از یک یا دو مهاجم، سه یا چهار مدافع و بدون/با بال ها در ترکیب های خود استفاده کرد) به اندازه ی فلسفه مورد سوال قرار نمی گیرد. اعتقادات او اغلب گفته شده ولی هیچگاه به طور کامل تعریف نشده اند که به نظر بیشتر بر پاس به کناره ها بنا شده است. هنگامیکه نیاز به یک گل فوری بود، پلن B در دستور کار قرار می گرفت که شامل ارسال توپ های بلند مستقیم برای مروانه فلینی است؛ به امید آنکه او توپ را برای دیگر بازیکنان مهیا کرده و دیگران از موقعیت استفاده کنند.

در حالیکه کورسویی از عملکردهای فوق العاده وجود داشت (بخصوص آنتونی مارسیال و مارکوس رشفورد) اما عملکرد بد فن خال بود که بیشتر در چشم می آمد، جاییکه بازیکنان با تجربه هجومی زیر نظر او حتی شبحی از خودشان نبودند. بازی گرفتن از آنخل دیماریا طوریکه او در ریال مادرید، پاریس سن ژرمن و آرژانتین ظاهر می شد، شکستی دردناک بود.

برای مطالعه ی روش های تمرینی لوئیس فن خال اینجا کلیک کنید.

فن خال می گفت که دنی بلیند در آژاکس بهترین کاپیتانی بوده که تابحال داشته است. اما نظر او عوض شد و اذعان داشت که وین رونی بالاتر از بلیند قرار می گیرد. با این حال با وجود تأثیری که این بازیکن انگلیسی خارج از زمین بازی داشت، مشکل اصلی تأثیر کمی هست که او درون زمین می گذارد طوریکه عاقبت اثر ایمان فن خال به او کاهش یافت.

پیرمرد ۶۴ ساله تابستان گذشته تصمیم گرفت که کاپیتان او مهاجم اصلی تیم باشد؛ جدای از طوفان گل او در ژانویه (۶گل) خشکی و کمبود تحرک رونی علت سنگینی و کسل بودن سبک فوتبالی آنها و ناتوانی تیم بود. علاوه بر این، تأکید بر بازی دادن به رونی به علت کمبود گزینه برای بازی در خط حمله تیم بود.

سخت است که ادعا کنیم فن خال در مورد خروج رادامل فالکائو و رابین فن پرسی اشتباه کرده است. اما فرصت کمی به جیمز ویلسون پیش از دوران قرضیش داده شد و خاویر هرناندز که گفته می شد تنها “یک درصد” شانس حضور ثابت دارد به بایرلورکوزن رفت و در آنجا این مهاجم مکزیکی زیرک، مثمر ثمرتر از رونی ظاهر شد.

فن خال خوش اقبال بود که ظهور رشفورد به عنوان جایگزین مهاجم اصلی تهدید بیشتری روی دروازه ی حریفان ایجاد می کرد، اما رنسانس (تولد دوباره) پایان فصل آنها در خط حمله آنقدر کافی نبود که در لیگ قهرمانان سال آینده حضور داشته باشند. آسیب های زیادی پیش از آغاز بازی رشفورد در فوریه صورت گرفته بود.

وقتی به لوئیس فن خال گوش دهید او خود را فردی نشان می دهد که توجه می کند و با دیگر افراد نظریات را به اشتراک می گذارد که به اصطلاح آن را “اصل کلی انسانیت” می نامد. او ادعا دارد که با بازیکنان مشورت می کند؛ هنگامیکه وین رونی و مایکل کریک نگرانی های خود را به او گفتند، به حرف های آنها گوش داده است. با این حال هنگامیکه لوئیس فن خال تلاش دارد که نشان دهد دیکتاتور نیست، دیگران تمایل به اثبات خلاف این موضوع را دارند.

کسانی که بدون تشریفات خاصی از تیم بیرون انداخته شدند مانند فن پرسی، هرناندز، دی ماریا و رافائل داسیلوا از هنگام خروج اظهارات کنایه آمیز و یا بعضاً بی پروا در مورد این مربی داشته اند. گاهی صحبت هایش عجولانه و بی ملاحظه و برخی از انتقادات تابستانی او در مورد داوید ده خیا و مارکوس روخو بدون سیاست بوده اند. درحالیکه درن فلچر به عنوان کاپیتان دوم معرفی شده بود، در انتهای فصل گذشته تنزل مقام پیدا کرد. ویکتور والدز مورد هجمه های انتقادی قرار گرفت و متهم به ممانعت از بازی برای تیم رزروها شد که به موجب آن شماره ی پیراهنی برای او در نظر نگرفته و از حضور او در تور پیش فصل جلوگیری شد.

باز هم هست؛ آندر هررا، خوان ماتا، اشلی یانگ و نام های دیگر که همین سه نفر بس است، دوران خود را بیرون از تیم گذراندند در حالیکه علت آن را نمی دانستند. تصمیم گیری جسورانه با نتایج و عملکردها توجیه می شود، اما عملکرد ملموس او در تیم ملی هلند طی مسابقات جام جهانی در دوران اولدترافورد او جایی نداشت. رفتارهای بد با بازیکنان تنها آنها را خشمگین نمی کند، بلکه دوستان آنها در رختکن تیم نیز متأثر می شوند.

آمار در این مورد عدد ۲۸۵ میلیون پوند را نشان می دهد که بیش از ۱۰۰ میلیون پوند آن را جبران کرد. یونایتد پس از سر الکس فرگوسن نیاز به سرمایه گذاری در تیم جهت بازسازی داشت و مویس تنها دو بازیکن به خدمت گرفت. فالکائو فاجعه آمیزترین بازیکن به خدمت گرفته شده بود و با اختلاف ناامید کننده ترین بازیکن جدید محسوب می شود. یونایتدی ها نسبت به روخو، متئو دارمیان، مورگان اشنیدرلین، ممفیس و باستین شواین اشتایگر امید بیشتری داشتند. در عوض، مارسیال و دالی بلیند به عنوان تنها خرید های موفق واقعی در بالاترین رتبه قرار می گیرند.

اگر برخی اد وودوارد را مورد شماتت قرار می دهند، باید یادآوری کرد که فن خال بیش از هر یک از همتایان خودش در هر جای دیگری آزادی عمل در نقل و انتقالات داشته است. همگی انتخاب های او هستند که اغلب ناموفق بودند. او نسبت به کمبود سرعت در گوشه ها شکایت می کند؛ اما پس از فروش دیماریای سریع، ممفیس به عنوان بهترین استعداد نسل خودش در هلند پاسخ گوی نیازهای فن خال نبود.

در عین حال فروش های او نیز مخرب محسوب می شود؛ فروش دیماریا و هرناندز و درخشش آنها در جای دیگر و همچنین گلزنی دنی ولبک که آنها را از جام حذفی سال گذشته بیرون کرد شاهدی بر این ماجراست. عنصر اصلی لعن و نفرین، رقمی است که این بین وجود دارد. یونایتد ۲۸۵ میلیون پوند خرج کرد و هر مربی که فکر کند با این رقم نمی تواند مورد قضاوت قرار بگیرد فردی ساده لوح است. ۲۸۵ میلیون پوند خرج شده و مسلم است که تیم باید حداقل کمی بهتر باشد!

گفته می شود هنگامیکه فن خال در بازی آخر فصل برابر بورنموث برای افراد حاضر در ورزشگاه با میکروفون سخنرانی می کرد، جمعیت او را هو می کردند. شاید او کاملاً این قضیه را درک نکند اما او یکی از چهره های به شدت نامحبوب است.

سبک فوتبالی، نتایج یونایتد، مکان چهارم فصل گذشته و لغزش به رتبه پنجم، به این تصور از او کمک کرده است. آنها به صورت خفت باری از لیگ قهرمانان بیرون رفته و شرم آورانه برابر رقیب سنتی خود یعنی لیورپول در لیگ اروپا حذف شدند. آنها پسرفت کردند. همچنین فن خال از هواداران شکایت کرده که انتظار آنها بسیار بالاست و در انتها ۱۵ امتیاز اختلاف با تیم قهرمان یعنی لسترسیتی داشتند.

شکست فن خال هزینه بر است. یونایتد هم یک باشگاه است هم یک بیزینس! یک بیزینس قوی؛ در سالیکه در مسابقات اروپایی حاضر نبودند توانستند به درآمد ۳۹۵.۲ میلیون پوند دست یابند که در سال جاری مالی می تواند این رقم به ۵۰۰ میلیون پوند برسد با ذکر این نکته که یونایتد در لیگ قهرمانان حضور ندارد و ۴۰ میلیون پوند از درآمد خود را از دست می دهد که هم از لحاظ فوتبالی و هم مالی باشگاه را در شرایط بد قرار می دهد درحالیکه که هواداران به صورت مشهود و مشخصی از این وضعیت ناراضی هستند.

تصویری که اسپانسرها را ترغیب می کند شامل فوتبال جذاب، قهرمانی و وحدت است که فن خال در همه ی این جبهه ها در جنگ بود.